Φαινόταν ότι ήταν αδύνατον για το θύμα να δραπετεύσει, διότι ένα βαθύ φαράγγι εμπόδιζε και τον κυνηγό και το θύμα του. Αλλά η ευκίνητη αντιλόπη συγκεντρώνοντας όλη της την δύναμη, εκσφενδονίστηκε σαν βέλος, πήδηξε επάνω από το χάσμα και στάθηκε όρθια στην άλλη μεριά του βράχου.
Το λιοντάρι δίστασε, αλλά εκείνη τη στιγμή ένας φίλος του έτυχε να βρίσκεται εκεί κοντά. Ο φίλος αυτός ήταν η αλεπού.
“Τι!” είπε η αλεπού, “με τη δύναμη και την ευκινησία σου, είναι δυνατό να υποχωρήσεις μπροστά σε μια αδύναμη αντιλόπη; Αν το θελήσεις θα κάνεις θαύματα. Αν και το χάσμα είναι βαθύ, αν το προσπαθήσεις πραγματικά, είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις. Σίγουρα εμπιστεύεσαι τη γνώμη της ανιδιοτελούς φίλης σου. Δεν θα εξέθετα τη ζωή σου σε κίνδυνο αν δεν γνώριζα τη δύναμη και την επιδεξιότητά σου.”
Το αίμα του λιονταριού άρχισε να βράζει στις φλέβες του. Ρίχτηκε στο κενό με όλη του τη δύναμη. Αλλά δεν μπόρεσε να καλύψει το χάσμα, έπεσε με το κεφάλι και σκοτώθηκε.
Και τι έκανε η καλή του φίλη; Κατέβηκε προσεκτικά το φαράγγι και όταν είδε ότι δεν χρειαζόταν να κολακεύει και να υπακούει τον φίλο της άρχισε να του αποδίδει τις τελευταίες τιμές. Σε ένα μήνα τον είχε καταβροχθίσει ολόκληρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου