Αυτά που ζούμε πολλές φορές τα κουβαλούμε μαζί μας. Θετικά ή τραγικά, λάθη ή σωστές αποφάσεις, είναι το σακίδιο το παρελθόντος, κάποτε ελαφρύ και κάποτε βαρύ, που κουβαλούμε στις πλάτες μας, καθώς αυτό ορίζει σε σημαντικό βαθμό το παρόν αλλά και το μέλλον μας.
Αν, όμως, δεν καταφέρουμε να ξαλαφρώσουμε τον εαυτό μας από το βάρος του παρελθόντος, τότε αυτό μας κρατάει από το να ζούμε ευτυχισμένοι στο παρόν και το μέλλον. Όπως λέει και μία αγγλική φράση, “you have to let go”. Δηλαδή πρέπει να αφήνεις τα πράγματα να φεύγουν.
Πρέπει να απαλλάσσουμε τον εαυτό μας από σκέψεις, πράγματα κι ανθρώπους που μας βασανίζουν και μας τραβάνε πίσω στο χρόνο. Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι κι ελαφρείς από τον παλιό μας εαυτό. Πρέπει να τον συγχωρούμε για τα λάθη του και να συγχωρούμε κι αυτούς που για κάποιο λόγο δεν ανήκουν πια στη ζωή μας.
Το παρελθόν μας είναι πάντα εκεί κι αν το αφήσουμε μας κατατρέχει. Είναι πάντα εκεί και μας περιμένει να πάμε πίσω. Πολλές φορές μοιάζει να είναι η πιο εύκολη λύση. Όταν τα βρίσκουμε σκούρα. Όταν προσπαθούμε να κάνουμε το επόμενο βήμα και σκοντάφτουμε διαρκώς, όταν τα όνειρά που κυνηγάμε δεν πραγματοποιούνται εύκολα, όταν δεν βρίσκουμε τον έρωτα. Μοιάζει να είναι πάντα εκεί κάθε φορά που τα βρίσκουμε σκούρα και μας νεύει με το δάχτυλο του να πάμε πίσω. Σαν να μας λέει, “είδες τις έπαθες, που έφυγες από μένα κι ήθελες άλλα; Δεν ήσουν καλύτερα εδώ”;
Το να πάμε πίσω σε μία τοξική σχέση, όταν είμαστε για καιρό μόνοι, φαίνεται η εύκολη λύση αλλά είναι μία παγίδα που πιθανόν να μας κάνει τη ζωή ακόμη πιο δύσκολη και να μας βάλει σε ένα νέο φαύλο κύκλο λαθών.
Για να επιλέξουμε να έχουμε ξανά στη ζωή μας ανθρώπους, δουλειές ή αλλαγές που κάποτε είχαμε αφήσει θα πρέπει να σιγουρευτούμε πρώτα ότι αξίζει. Και για να ξέρουμε αν κάτι αξίζει ή όχι, θα πρέπει να σκεφτούμε με καθαρό μυαλό κι όχι όταν δεν είμαστε ψυχολογικά καλά. Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο να βρεις μία όμορφη σχέση, μία καλή δουλειά, να ζήσεις ίσως σε μία ξένη χώρα, να βρεις νέους φίλους ή να σταθείς μόνος στα πόδια σου.
Καλύτερα όμως να ζορίζεσαι τώρα για το μέλλον που ονειρεύεσαι παρά να ζεις αιχμάλωτος για πάντα στο παρελθόν σου, με πράγματα που δε σε γεμίζουν, επειδή φοβάσαι, επειδή δυσκολεύεσαι ή επειδή δε θέλεις να είσαι μόνος.
Αυτοί που αφήσαμε στο παρελθόν πιθανόν να είναι οι ίδιοι και σήμερα. Δύσκολα οι άνθρωποι αλλάζουν, ακόμη κι αν πολλές φορές περιστασιακά το κάνουν. Οπότε πρέπει να θυμόμαστε ότι γυρίζοντας πίσω θα βρούμε τους ίδιους χαρακτήρες που αφήσαμε. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι δε θα θέλουμε να φύγουμε ξανά;
Το βλέμμα μας πρέπει να είναι στραμμένο προς το μέλλον με τα δεδομένα που κρατάμε αυτή τη στιγμή στα χέρια μας. Στο παρελθόν πρέπει να καταφεύγουμε μόνο για να θυμόμαστε ωραίες αναμνήσεις και για να διδασκόμαστε από αυτό. Ποιος ήμουν και ποιος έγινα. Τι λάθη έκανα και δε θέλω να ξανακάνω. Πώς ξεκίνησα και ποιος είμαι σήμερα.
Οι ρίζες μας είναι πάντα σημαντικές για ξέρουμε από που ερχόμαστε και που πάμε. Οι ρίζες όμως είναι για να μεγαλώσουμε, να βγάλουμε κλαριά και ν’ ανθίσουμε στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου