Πιστεύουμε ότι και να πούμε δεν είναι σωστό ή δεν έχει νόημα. Έχουμε δημιουργήσει ένα κουτάκι στο οποίο νιώθουμε ασφαλείς και σίγουροι. Δεν τολμάμε να βγούμε έξω από αυτό διότι εάν το κάνουμε το αίσθημα σιγουριάς εξαφανίζεται. Ας λυθούμε από τα δεσμά που μας βάζουμε εμείς οι ίδιοι.
Μια ζωή υπάρχει ας τη ζήσουμε όπως αξίζει στο καθένα. Αν οι ανασφάλειες είναι αυτοκαταστροφικές δεν θα έπρεπε να υφίσταται καν σαν ερώτηση. Δεν μας αφήνουν να ζήσουμε, να ανασάνουμε. Δηλητηριάζουν τη ζωή μας με αποτέλεσμα αυτή να μολύνεται.
Ανασφάλειες για το τι θα πω, τι θα κάνω, πως θα ντυθώ, για το σώμα μου. Γιατί; Όλα αυτά είναι προσωπικά για το καθένα. Μπορεί να τα λύσει εάν πιστεύει στον εαυτό του.
Το τι θα πει ο κόσμος είναι μόνιμες λέξεις μέσα στο στόμα μας. Ο κόσμος πάντα θα λέει, έτσι έμαθε. Εμείς γιατί πρέπει να τους ακούμε; Επικρίνουν χωρίς να ξέρουν και τσουπ εμφανίζονται οι ανασφάλειες σε εσένα.
Όχι δεν θα σταθείς στο τι είπε ο ένας και ο άλλος, θα σταθείς σε αυτό που λες εσύ. Τα δικά σου λόγια να ακούς, τη δική σου καρδιά να εμπιστεύεσαι. Πίστη να αποκτήσεις στον εαυτό σου και όλα θα είναι λίγο ποιο εύκολα.
Θα συναντήσουμε αρκετά εμπόδια στη ζωή μας ας μην δημιουργούμε και εμείς περισσότερα. Ας ξεκινήσουμε βάζοντας τις ανασφάλειες στην άκρη και να θυμηθούμε το πόσο ικανοί είμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου