μας αυθόρμητα, χωρίς να φοβόμαστε, χωρίς να έχουμε δεύτερες σκέψεις. Το ιδανικό θα ήταν να εκφράζουμε στους οικείους μας την ανιδιοτελή μας αγάπη αλλά και το θυμό μας, όταν κρίνεται απαραίτητο.
Έτσι, θα καταφέρουμε να μη συσσωρεύουμε μέσα μας άλλοτε θετικά κι άλλοτε αρνητικά συναισθήματα, γιατί κάποια στιγμή θα θελήσουμε να τα διοχετεύσουμε προς τα έξω και συνήθως αυτό συμβαίνει με άσχημο τρόπο.
Δε θα πρέπει να θεωρούμε την παρουσία κανενός δεδομένη στη ζωή μας. Κανείς δεν πρόκειται να μείνει για πάντα εκεί για εμάς, εάν δεν προσπαθήσουμε να τον κρατήσουμε. Είτε πρόκειται για φίλο είτε για ερωτικό σύντροφο. Κανείς δεν πρόκειται να αντέξει επ΄ αόριστον να τον μειώνουμε και να τον μαστιγώνουμε με τα λόγια και τις πράξεις μας και αυτό είναι απολύτως κατανοητό.
Όσο και να μας αγαπούν, όσο και να μας νοιάζονται οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας, αν εμείς δεν κάνουμε τίποτα για να ανταποδώσουμε την αγάπη που μας έχουν απλόχερα προσφέρει, θα τους χάσουμε αργά ή γρήγορα. Και τότε θα είναι πια πολύ αργά για συγγνώμες, μετάνοιες και δάκρυα.
Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουμε επιλέξει συνειδητά στην πάροδο της ζωής μας έχουν αξιοπρέπεια, για αυτό και κάποια στιγμή φεύγουν με το κεφάλι ψηλά όσο και να μας αγαπούν όσο και να μας πονάνε. Άλλοτε μας προειδοποιούν για τη φυγή τους και άλλοτε όχι. Κρίνουν πάντα κατά βούληση και φυσικά δε στοχεύουν στο να μας πληγώσουν με την κίνησή τους αυτή. Ίσως θέλουν να μας λογικεύσουν.
Κάποιες φορές τους αναγκάζουμε εμείς οι ίδιοι με την άσχημη συμπεριφορά μας απέναντί τους να απομακρυνθούν, να φύγουν από κοντά μας έστω και προσωρινά. Εκείνοι, όντας αθεράπευτα ρομαντικοί, ελπίζουν ότι στερώντας μας την παρουσία τους από τη ζωή μας ότι κάτι θα αλλάξει, ότι θα πάρουμε κάποιο μάθημα ζωής. Ενδεχομένως να πιστεύουν ότι θα αλλάξουμε γραμμή πλεύσης κι έτσι θα σταματήσουμε να τους δικάζουμε καθημερινά.
Πράγματι, κάποιες φορές το επιτυγχάνουν. Ιδίως όταν πρυτανεύσει η λογική. Αν όμως κυριαρχήσει ο θυμός, θα οξυνθούν τα πνεύματα κι έτσι θα πετύχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα. Θα αντιμετωπίσουμε τη φυγή ως δική τους αδυναμία κι όχι ως λογική απόρροια των γεγονότων. Θα θεωρήσουμε ότι λάκισαν, ότι εξαφανίστηκαν στην πρώτη δυσκολία. Παρόλα αυτά, γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, διότι μέχρι πρότινος οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονταν πάντα στο πλάι μας.
Τόσο στις καλές όσο και στις κακές μας στιγμές μας κρατούσαν το χέρι, μας παρηγορούσαν, αλλά εμείς δεν τους αναγνωρίσαμε ποτέ την προσπάθειά τους αυτή. Θα πρέπει επομένως να ζυγίζουμε καλά τις καταστάσεις προτού πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση. Θα πρέπει να συνυπολογίσουμε επίσης το γεγονός ότι κανείς δε φεύγει αναίτια από τη ζωή μας. Αν καθίσουμε και το σκεφτούμε ώριμα και λογικά, σίγουρα θα βρούμε το λόγο, την αιτία που μας οδήγησε στη ρήξη.
Οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως είναι γνωστό στηρίζονται στο δούναι και λαβείν και αυτό θα ήταν καλό να το λαμβάνουμε πάντα σοβαρά υπόψη μας. Όταν κερνάμε τους οικείους μας μονάχα πίκρες, στεναχώριες και προβλήματα αργά ή γρήγορα θα μας εγκαταλείψουν και θα έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους.
Αρκεί βέβαια κι εμείς με τη σειρά μας να αντιληφθούμε γρήγορα το λάθος μας, να το αναγνωρίσουμε και να προσπαθήσουμε να επανορθώσουμε εγκαίρως προτού πέσουν οι τίτλοι τέλους στη σχέση μας. Ο δεδομένος άλλωστε δεν εκτιμήθηκε σχεδόν ποτέ εγκαίρως για αυτό και αποχώρησε από τη ζωή μας τόσο αθόρυβα όσο ήρθε σε αυτήν.
Είναι στο δικό μας χέρι αυτή τη φορά να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων, να ανατρέψουμε τις ισορροπίες. Τίποτα δε θα πρέπει να θεωρούμε αυτονόητο και δεδομένο. Πόσο μάλλον την αγάπη των οικείων μας ανθρώπων, θα πρέπει να τη διεκδικούμε καθημερινά. Ιδίως στην εποχή που διανύουμε οι ανθρώπινες σχέσεις διέρχονται από μία έντονη κρίση. Το ιδανικό θα ήταν να επενδύουμε σε ισότιμες σχέσεις, σε σχέσεις εμπιστοσύνης σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Ο δεδομένος εκτιμήθηκε μονάχα κατά την αποχώρησή του. Τότε μόνο αναγνωρίστηκε η αξία του, όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όλοι όσοι αγαπούσε τον πλήρωναν με το νόμισμα της αδιαφορίας κι αυτό ήταν πολύ σκληρό για εκείνον. Τον πλήγωνε βαθύτατα, του άνοιγε καθημερινά πληγές που μάτωναν και αιμορραγούσαν κάθε τόσο.
Να αγαπάτε τη ζωή σας και να εκτιμάτε τους ανθρώπους που έχετε γύρω σας. Να θυμάστε πάντα ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα καθώς και ότι όλα μπορούν να διορθωθούν με μία ειλικρινή συγγνώμη. Άλλωστε, όλοι είμαστε τρωτοί, όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας και κατ΄ επέκταση κανείς μας δεν είναι τέλειος. Για αυτό και θα ήταν καλό να εκτιμούμε όσους ανθρώπους βρίσκονται γύρω μας και μας γεμίζουν με την αγάπη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου