Ποια είναι η μονάδα μέτρησης της επιθυμίας; Πώς μπορεί κανείς να προσδιορίσει με απλές κουβέντες το “θέλω”, χωρίς γραφικότητες και ανώφελες εξηγήσεις; Απλά, σταράτα και ξεκάθαρα;Συναισθήματα που πυροδοτούνται με ένα άγγιγμα, με δύο λέξεις και ξεχειλίζουν από αντιδράσεις. Από θυμό, λύπη, ανάγκη, πάθος, πόθο, νοιάξιμο και αγάπη, πάντα αγάπη. Κινητήρια δύναμη, φωτιά, καταστροφή κι ανάσα. Πηγή ζωής κι αιτία χαμού.
Οξυμένες αισθήσεις, τόσο έντονα, τόσο επίμονα, που πονάνε. Αφή, όσφρηση, ακοή, όραση, γεύση, όλα να λειτουργούν σε ρυθμούς αδυσώπητους και απολαυστικούς.
Και να γίνεται το “θέλω” σου, όλο και πιο αχόρταγο, απαιτητικό, εγωιστικό. Να καταλαγιάζει μόνο όταν εκείνη η παρουσία, η αγαπημένη, βρίσκεται στο χώρο γύρω σου και να ορθώνεται άγρια, στα πρώτα λεπτά απουσίας. Να απαιτεί, να σου απαιτεί, εκείνον, ξανά και ξανά, σε οποιαδήποτε εκδοχή του.
Στα καλά του και στα κακά του. Αρκεί να τον νιώθεις κοντά σου.
Έχει χρώμα η επιθυμία; Ήχο; Πώς τη χαλιναγωγείς και πώς την κρύβεις; Πώς την παραδέχεσαι; Σαν να παίζεις μια παρτίδα χαρτιά με τον άλλον κι αυτός να κρατάει φανερούς τους άσσους του, ενώ εσύ, αντίθετα της λογικής να ποντάρεις συνεχώς, με τη θέληση να χάσεις και να αφεθείς επιτέλους σε δυο χέρια, που κρύβουν τη λύτρωση απ’ όλο αυτό το κρυφτό.
Και το “θέλω” σου, καταραμένο κι ευλογημένο, να διεκδικεί το θάρρος και τις αντοχές σου, να σε προδίδει και να σε οδηγά, σε δευτερόλεπτα απ’ τον παράδεισο στην κόλαση και το αντίθετο.
Και μόνο όταν εκείνο το βλέμμα, εκείνο το χαμόγελο, εκείνο το φιλί, σου δίνονται απλόχερα, μόνο τότε, να καταλαβαίνεις πως όλες οι θυσίες αξίζουν, γιατί έτσι, απλά, ενώνονται τα κομμάτια της καρδιάς σου, που είχε μείνει για τόσο καιρό, παγωμένη και άδεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου