ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἡρακλεῖδαι (869-891)

ΑΛ. ὦ Ζεῦ, χρόνωι μὲν τἄμ᾽ ἐπεσκέψω κακά,
870 χάριν δ᾽ ὅμως σοι τῶν πεπραγμένων ἔχω·
καὶ παῖδα τὸν ἐμὸν πρόσθεν οὐ δοκοῦσ᾽ ἐγὼ
θεοῖς ὁμιλεῖν νῦν ἐπίσταμαι σαφῶς.
ὦ τέκνα, νῦν δὴ νῦν ἐλεύθεροι πόνων,
ἐλεύθεροι δὲ τοῦ κακῶς ὀλουμένου
875 Εὐρυσθέως ἔσεσθε καὶ πόλιν πατρὸς
ὄψεσθε, κλήρους δ᾽ ἐμβατεύσετε χθονὸς
καὶ θεοῖς πατρώιοις θύσεθ᾽, ὧν ἀπειργμένοι
ξένοι πλανήτην εἴχετ᾽ ἄθλιον βίον.
ἀτὰρ τί κεύθων Ἰόλεως σοφόν ποτε
880 Εὐρυσθέως ἐφείσαθ᾽ ὥστε μὴ κτανεῖν;
λέξον· παρ᾽ ἡμῖν μὲν γὰρ οὐ σοφὸν τόδε,
ἐχθροὺς λαβόντα μὴ ἀποτείσασθαι δίκην.
ΑΓ. τὸ σὸν προτιμῶν, ὥς νιν ὀφθαλμοῖς ἴδοις
†κρατοῦντα† καὶ σῆι δεσποτούμενον χερί.
885 οὐ μὴν ἑκόντα γ᾽ αὐτὸν ἀλλὰ πρὸς βίαν
ἔζευξ᾽ ἀνάγκηι· καὶ γὰρ οὐκ ἐβούλετο
ζῶν ἐς σὸν ἐλθεῖν ὄμμα καὶ δοῦναι δίκην.
ἀλλ᾽, ὦ γεραιά, χαῖρε καὶ μέμνησό μοι
ὃ πρῶτον εἶπας ἡνίκ᾽ ἠρχόμην λόγου,
890 ἐλευθερώσειν μ᾽· ἐν δὲ τοῖς τοιοῖσδε χρὴ
ἀψευδὲς εἶναι τοῖσι γενναίοις στόμα.

***
ΑΛΚ. Ω Ζευ, αργά τα κοίταξες τα βάσανά μου,
870 μα για την καλοσύνη σου χάρη σού θέλω.
Ω! πριν που δεν το καλοπίστευα ότι ο γιος μου
με τους θεούς βρισκιέται, τώρα πια το ξέρω.
Λευτερωμένοι από τα πάθια, ω παιδιά, τώρα
κι από τον κακοθάνατον τον Ευρυσθέα
λευτερωμένοι θα ᾽στε και θα ξαναδείτε
την πόλη του πατέρα σας και θέλει μπείτε
μες στα χωράφια του και θέλετε θυσιάσει
τους πατρικούς θεούς σας, που πριν, έχοντάς τους
στερηθεί, πλανιόσαστε ξένοι, ζωήν άθλια
περνώντας. Μα ποιόν κρύβοντας σκοπόν ο Ιόλαος
880 ζωντανό φύλαξε τον Ευρυσθέα;
Πε μου· γιατί για μένανε σοφό δεν είναι
τους οχτρούς πιάνοντας να μην τους εκδικιέσαι.
ΘΕΡ. Προτίμησε ναν τον ιδείς με τα δικά σου
τα μάτια αιχμάλωτον και παίγνιο των χειρών σου.
Χωρίς να θέλει τον ανάγκασε με βία
να τονε δέσουν, τι δεν ήθελε μπροστά σου
ζωντανός νά ᾽ρθει και την τιμωρία να λάβει.
Χαίρε, ω γερόντισσα, θυμούμενη τον λόγο
που μου πρωτόπες στην αρχή της δήγησής μου,
890 πως θα με λευτερώσεις· και στις τέτοιες πρέπει
περίστασες οι ευγενικοί να μη απατούνε.