ἐπεὶ δ᾽ ἔπαυσ᾽ εἰλαπίνας [στρ. β]θεοῖς βροτείωι τε γένει,
Ζεὺς μειλίσσων στυγίους
1340 Ματρὸς ὀργὰς ἐνέπει·
Βᾶτε, σεμναὶ Χάριτες,
ἴτε, τὰν περὶ παρθένωι
Δηὼ θυμωσαμέναν
†λύπαν ἐξαλλάξατ᾽† ἀλαλᾶι
1345 Μοῦσαί θ᾽ ὕμνοισι χορῶν.
χαλκοῦ δ᾽ αὐδὰν χθονίαν
τύπανά τ᾽ ἔλαβε βυρσοτενῆ
καλλίστα τότε πρῶτα μακά-
ρων Κύπρις· γέλασεν δὲ θεὰ
1350 δέξατό τ᾽ ἐς χέρας
βαρύβρομον αὐλὸν
τερφθεῖσ᾽ ἀλαλαγμῶι.
ὧν οὐ θέμις οὔθ᾽ ὅσια [ἀντ. β]
ἐπύρωσας ἐν θαλάμοις,
1355 μῆνιν δ᾽ ἔχεις μεγάλας
Ματρός, ὦ παῖ, θυσίας
οὐ σεβίζουσα θεᾶς.
μέγα τοι δύναται νεβρῶν
παμποίκιλοι στολίδες
1360 κισσοῦ τε στεφθεῖσα χλόα
νάρθηκας εἰς ἱεροὺς
ῥόμβου θ᾽ εἱλισσομένα
κύκλιος ἔνοσις αἰθερία
βακχεύουσά τ᾽ ἔθειρα Βρομί-
1365 ωι καὶ παννυχίδες θεᾶς.
εὖ δέ νιν ἄμασιν
ὑπέρβαλε σελάνα
μορφᾶ μόνον ηὔχεις.
***
Όταν ανθρώπων και θεών
σταμάτησαν τα φαγοπότια,
για να γλυκάνει ο Δίας
της Μάνας τον πικρό θυμό,
1340 στις Χάριτες μιλάει. «Εμπρός,
καλές μου, εσείς πηγαίντε
και με φωνές ολόχαρες
της Δήμητρας σκορπίστε την οργή·
κι εσείς οι Μούσες με χορούς
και με πασίχαρα τραγούδια».
Η Κύπριδα η πεντάμορφη
πρωτόπιασε ένα τύμπανο
κι έναν βαθύλαλο χαλκό·
γέλασε τότες η θεά
και απ᾽ τους αχούς χαρούμενη
1350 την ηχερή στα χέρια της
πήρε βαριά φλογέρα.
Ελένη, όσα δεν έπρεπε
ν᾽ αγγίζεις , πράγματα ιερά,
δοκίμασες στο σπίτι σου
κι οργίστηκε η θεά Μητέρα
που δεν σεβάστηκες τις άγιες
θυσίες της. Δύναμη τρανή
τα παρδαλόχρωμα κατέχουν
ελαφοτόμαρα κι ο θύρσος,
1360 στεφανωμένος με κισσό,
κι ο μαγικός ο δίσκος, όταν
γοργόδρομα στριφογυρνάει
μες στον αιθέρα, τα μαλλιά
που ορθοσηκώνονται, τιμή
στον Διόνυσο, κι οι τελετές
οι ολονύχτιες της θεάς.
Πάνω από το μέτρο η ομορφιά σου,
μα όλα καλά να σου έρθουν τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου