Εμένα σε αγκύλες μην με κλείσεις. Γιατί νιώθω ότι ασφυχτικά πιέζουν και ομαδοποιούν μέσα δεκάδες παρενθέσεις. Και τις πολλές τις παρενθέσεις στην ζωή μου εγώ δεν τις αντέχω.
Εμένα μην με βάλεις σε παρενθέσεις. Να ανοίγεις παρένθεση και να κλείνεις, εμένα δεν μου κάνει. Γιατί στην ζωή σου θέλω να είμαι κύριος αριθμός. Ακέραιος και βασικός. Ούτε συμπληρωματικός, ούτε και από τους άλλους τους δεκαδικούς. Που μπορεί να μην τελειώνουν ποτέ και με ένα κόμμα να χωρίζονται πάντα στα δύο.
Κάνε με ζεύγος χωρίς διασπορές και δίχως παραμέτρους. Το ζεύγος είναι πάντα δύο, μα είναι ζεύγος. Άσε με να είμαι μονάδα να θέλω να ταυτίζομαι μαζί σου. Εντός ή εκτός, όμως πάντα στο επί τ’ αυτά να βγάζουμε αποτελέσματα που ο μέγιστος αριθμός από τους δύο να είναι και οι δύο. Πρωτεύον η αγάπη και αφαιρετέος ο εγωισμός. Και στα σημεία της καμπής εγώ θα γίνομαι συνάρτηση να αυξάνεις με πρόοδο.
Η μόνη διαφορά μας θα είναι μηδέν εις το πηλίκο. Και εκεί έλα και γίνε συνεφαπτομένη. Να νιώσω την δύναμη σου και την σταθερά σου. Να είσαι δίπλα μου, να σε ακουμπάω. Και εγώ, ένας ζυγός με ισορροπία αριθμός, να σε φροντίζω σε κάθε πεπερασμένο σου σημείο. Να σε αγαπάω στο άπειρο!
Άσε να είναι άγνωστο το αποτέλεσμα μας. Και όποια ανίσωση προκύψει έλα εδώ και με μια πράξη δίπλα μου, έλα να τις κάνουμε ισότητες, που κάθε μέρος θα έχει προσθέσεις και αφαιρέσεις για να παράγει πολλαπλάσια του δύο. Γιατί έτσι έμαθα εγώ τις σχέσεις. Να τις παραγοντοποιώ να γίνονται γινόμενο.
Κάνε με γνήσιο κλάσμα και όχι υποσύνολο και ούτε τυχαίο δείγμα. Θα είμαι η ορίζουσα και η διακρίνουσα για να δημιουργώ ισότητες, άρτιες και να υψώνω δυνάμεις εις την νιοστή και τα βράδια να μετρώ τι θα μας βγάλει.
Και όταν θα φτιάχνεται το πρόβλημα έλα και βρες μου λύσεις για να μπορώ να έχω συντεταγμένες και το αποτέλεσμα να βγαίνει φυσικό, αλλά όχι τυχαίο. Τα τυχαία δεν μου κάνουν. Και από τις λύσεις άσε να βρούμε θεμελιώδης αξίες και αρχές, και κάνε μας θεώρημα στην ζωή σου.
Και τότε μάτια μου, θα ξέρω πια πως είσαι το άλλο μου ΕΝΑ που με ολοκληρώνει και με κλείνει χωρίς να με αποκλίνει.
Εμένα μην με βάλεις σε παρενθέσεις. Να ανοίγεις παρένθεση και να κλείνεις, εμένα δεν μου κάνει. Γιατί στην ζωή σου θέλω να είμαι κύριος αριθμός. Ακέραιος και βασικός. Ούτε συμπληρωματικός, ούτε και από τους άλλους τους δεκαδικούς. Που μπορεί να μην τελειώνουν ποτέ και με ένα κόμμα να χωρίζονται πάντα στα δύο.
Κάνε με ζεύγος χωρίς διασπορές και δίχως παραμέτρους. Το ζεύγος είναι πάντα δύο, μα είναι ζεύγος. Άσε με να είμαι μονάδα να θέλω να ταυτίζομαι μαζί σου. Εντός ή εκτός, όμως πάντα στο επί τ’ αυτά να βγάζουμε αποτελέσματα που ο μέγιστος αριθμός από τους δύο να είναι και οι δύο. Πρωτεύον η αγάπη και αφαιρετέος ο εγωισμός. Και στα σημεία της καμπής εγώ θα γίνομαι συνάρτηση να αυξάνεις με πρόοδο.
Η μόνη διαφορά μας θα είναι μηδέν εις το πηλίκο. Και εκεί έλα και γίνε συνεφαπτομένη. Να νιώσω την δύναμη σου και την σταθερά σου. Να είσαι δίπλα μου, να σε ακουμπάω. Και εγώ, ένας ζυγός με ισορροπία αριθμός, να σε φροντίζω σε κάθε πεπερασμένο σου σημείο. Να σε αγαπάω στο άπειρο!
Άσε να είναι άγνωστο το αποτέλεσμα μας. Και όποια ανίσωση προκύψει έλα εδώ και με μια πράξη δίπλα μου, έλα να τις κάνουμε ισότητες, που κάθε μέρος θα έχει προσθέσεις και αφαιρέσεις για να παράγει πολλαπλάσια του δύο. Γιατί έτσι έμαθα εγώ τις σχέσεις. Να τις παραγοντοποιώ να γίνονται γινόμενο.
Κάνε με γνήσιο κλάσμα και όχι υποσύνολο και ούτε τυχαίο δείγμα. Θα είμαι η ορίζουσα και η διακρίνουσα για να δημιουργώ ισότητες, άρτιες και να υψώνω δυνάμεις εις την νιοστή και τα βράδια να μετρώ τι θα μας βγάλει.
Και όταν θα φτιάχνεται το πρόβλημα έλα και βρες μου λύσεις για να μπορώ να έχω συντεταγμένες και το αποτέλεσμα να βγαίνει φυσικό, αλλά όχι τυχαίο. Τα τυχαία δεν μου κάνουν. Και από τις λύσεις άσε να βρούμε θεμελιώδης αξίες και αρχές, και κάνε μας θεώρημα στην ζωή σου.
Και τότε μάτια μου, θα ξέρω πια πως είσαι το άλλο μου ΕΝΑ που με ολοκληρώνει και με κλείνει χωρίς να με αποκλίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου