Το να υπερτερούν οι άλλοι αντί εμείς, το να μας νικούν ανέλπιστα, το να μην έχουμε αρκετά χρήματα, όλα αυτά δεν χρειάζεται να είναι μειονεκτήματα. Μπορούν να είναι δώρα. Εφόδια που μειώνουν την πιθανότητα να αυτοκτονήσουμε με μια κατά μέτωπο επίθεση.Αυτά τα πράγματα μας αναγκάζουν να είμαστε δημιουργικοί, να βρίσκουμε εναλλακτικές λύσεις, να μετουσιώνουμε το εγώ και να κάνουμε οτιδήποτε για να κερδίσουμε, εκτός από το να προκαλούμε τους εχθρούς μας εκεί όπου είναι δυνατότεροι. Αυτά είναι τα σημάδια που μας λένε να προσεγγίσουμε κάτι εμμέσως.
Για την ακρίβεια, όταν πλεονεκτούμε όσον αφορά το μέγεθος ή τη δύναμη ή την εξουσία, αυτό καλλιεργεί συχνά το έδαφος για την πραγματική και μοιραία αδυναμία. Η αδράνεια της επιτυχίας δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την πραγματική ανάπτυξη της καλής τεχνικής.
Οι άνθρωποι ή οι εταιρείες που έχουν αυτό το πλεονέκτημα μεγέθους δεν χρειάζεται ποτέ πραγματικά να μάθουν τη διαδικασία, μιας και μπορούν να προχωρούν εύκολα με μόνο όπλο τους τη δύναμη. Κι αυτό είναι κάτι που λειτουργεί…. μέχρι να πάψει να λειτουργεί. Μέχρι να σας συναντήσουν και να καταφέρετε να τους χειριστείτε με επιδέξιους και πλάγιους ελιγμούς, όταν αρνείστε να τους αντιμετωπίσετε στο μοναδικό πεδίο που ξέρουν: κατά μέτωπο.
Παίζουμε το παιχνίδι του μικρού που νικάει τον μεγαλύτερο. Συνεπώς, η Δύναμη δεν μπορεί να προσπαθεί να συναγωνιστεί τη Δύναμη. Ασφαλώς, όταν μας σπρώχνουν, το ένστικτό μας μας λέει πάντα να ανταποδώσουμε. Αλλά οι πολεμικές τέχνες μας μαθαίνουν ότι πρέπει να αγνοούμε αυτή την παρόρμηση. Δεν μπορούμε να σπρώξουμε, πρέπει να τραβάμε μέχρι οι αντίπαλοί μας να χάσουν την ισορροπία τους. Τότε κάνουμε την κίνησή μας.
Η τέχνη της στρατηγικής της πλαϊνής πόρτας είναι ένας τεράστιος, δημιουργικός χώρος. Και σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται στον πόλεμο, στις επιχειρήσεις ή στις πωλήσεις. Ο σπουδαίος φιλόσοφος Σέρεν Κίρκεγκορ σπάνια επιχειρούσε να πείσει τους άλλους απευθείας από μια θέση εξουσίας. Αντί να τους κάνει κήρυγμα, ασκούσε μια μέθοδο που αποκαλούσε «έμμεση επικοινωνία».
Ο Κίρκεγκορ έγραφε χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα, κάθε πλασματική προσωπικότητα ενσάρκωνε μια διαφορετική πλατφόρμα ή αντίληψη – γράφοντας πολλές φορές πάνω στο ίδιο θέμα από πολλές οπτικές γωνίες, για να μεταδώσει αυτό που ήθελε να πει συναισθηματικά και δραματικά. Σπάνια έλεγε στον αναγνώστη «κάνε αυτό» ή «σκέψου εκείνο». Αντίθετα, του έδειχνε νέους τρόπους για να δει ή να κατανοήσει τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου