Τι πραγματικά προσπαθεί να μας πει η ζήλια

«Η σύγκριση θα σας στερήσει την δύναμη της χάρης και της επιρροής. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Πώς μπορείτε τότε να συγκρίνετε το μοναδικό με το μοναδικό; Δεν μπορείτε. Και όποτε προσπαθείτε, εκμηδενίζετε την λαμπρότητα σας.» – Amy Larson

Όσο πιο πολύ εμβαθύνουμε στο ταξίδι της προσωπικής μας ανάπτυξης, τόσο καλύτερα αρχίζουμε να βλέπουμε πως κανένα συναίσθημα δεν υπάρχει κατά τύχη.

Κάθε εξωτερική κατάσταση που μας προκαλεί ένα συναίσθημα πρόκειται για μια ακόμη ευκαιρία ώστε να θεραπεύσουμε κάτι. Είναι ένα σημάδι για να συνειδητοποιήσουμε κάτι μέσα μας το οποίο καταπιέζαμε ή φοβόμασταν να αντιμετωπίσουμε. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι κάθε συναίσθημα που φοβόμαστε να βιώσουμε, θα συνεχίσει να εμφανίζεται μέχρι να το αντιμετωπίσουμε.

Κανένα συναίσθημα δεν φεύγει αν δεν θεραπευτεί σωστά. Για οποιονδήποτε είναι προσκολλημένος σε περιοριστικά υποσυνείδητα συστήματα πεποιθήσεων, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όλα τα συναισθήματα προέρχονται από αυτά τα συστήματα που δεν ευθυγραμμίζονται με την «αλήθεια» αυτών των ατόμων.

Η γαλήνη, η τελειότητα και η αγνή ευτυχία είναι στην πραγματικότητα η κανονική κατάσταση της ύπαρξης μας. Έτσι, οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε διαφορετικά μπορεί μόνο να δείχνει ότι ο εγωισμός μας είναι προσκολλημένος σε μια πεποίθηση που βασίζεται στον φόβο ή στην αμφιβολία.

Ένα από τα πιο επώδυνα και απογοητευτικά συναισθήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε είναι η ζήλια. Το να νιώθετε πως θέλετε κάτι το οποίο δεν μπορείτε να έχετε μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστο. Αλλά ποια είναι η ρίζα της ζήλιας;

Ποια είναι η πεποίθηση που έχουμε για την ζωή η οποία προκαλεί την ζήλια; Το να καταλάβουμε τα βαθύτερα αίτια της είναι αυτό που εν τέλει θα επιφέρει μακροπρόθεσμες αλλαγές και θα θεραπεύσει το ενεργειακό πεδίο μας.

Σταματήστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας.

«Αν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους, ίσως γίνεις ματαιόδοξος και πικρός γιατί πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με περισσότερα, και άλλοι με λιγότερα από εσένα.» -Maxx Ehrmann

Το πρώτο πράγμα στο οποίο βασίζεται η ζήλια ώστε να υπάρξει μέσα στην ψυχή μας είναι η σύγκριση. Το να ζηλεύεις σημαίνει να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους ανθρώπους.

Φυσικά, αυτή η σύγκριση σας κάνει να νιώθετε ωραία όταν εσείς έχετε τα περισσότερα, αλλά μπορεί επίσης να συμβεί και το αντίθετο. Όσο πιο πολύ τονίζουμε τις ατέλειες των άλλων τόσο πιο επώδυνο είναι όταν το Σύμπαν μας στέλνει μια δύσκολη κατάσταση ώστε να δούμε και τις δύο πλευρές του φάσματος.

Όταν είμαστε προσκολλημένοι στο να τα έχουμε όλα τέλεια δυσκολευόμαστε περισσότερο να συνειδητοποιήσουμε ότι και οι άλλοι είναι πετυχημένοι.

Η ζήλια επίσης, προέρχεται από τον εγωισμό που την ενισχύει όταν θεωρούμε τον εαυτό μας λιγότερο καλό από τους άλλους.

Όταν νιώθετε κατώτεροι από τους άλλους, είναι συνηθισμένο να ζηλεύετε. Οι ευλογίες που βλέπετε οι άλλοι να έχουν σας υπενθυμίζουν την δική σας κατάσταση.

Η σύγκριση μπορεί μόνο να προκύψει από έναν εγωισμό που δεν συνειδητοποιεί την δική του μοναδικότητα. Κάθε ανθρώπινο ον δεν είναι απλώς εντελώς μοναδικό και ξεχωριστό αλλά και κάθε ταξίδι είναι διαφορετικό. Δεν υπάρχει «σωστός» και «λάθος» τρόπος για να ζήσει κάποιος την ζωή, υπάρχει μόνο το τι είναι σωστό και λάθος για εσάς.

Όταν καταλαβαίνετε πως το ταξίδι σας προσαρμόζεται στα μαθήματα που έχει επιλέξει να διδαχθεί η ψυχή, είναι ευκολότερο να παραμείνετε συγκεντρωμένοι στην δική σας ανάπτυξη, Η μόνη σύγκριση που είναι ωφέλιμη είναι αυτή μεταξύ του τωρινού και του προηγούμενου εαυτού μας.

Ακούστε αυτό που προσπαθεί να πει η καρδιά σας

Ο εγωισμός συχνά αποκαλείται ως το παιδί μέσα στην καρδιά μας που παρακαλά για προσοχή. Αν κάθε συναίσθημα προσεγγίζεται έτσι, είναι ευκολότερο να θεραπεύσουμε τα άλλα συναισθήματα που προκύπτουν.

Η ζήλια υποδεικνύει πως η προσοχή και η αγάπη που ζητά το παιδί μέσα μας δίνεται στην ζωή κάποιου άλλου.

Αν εστιάσουμε όλη μας την ανησυχία και την ενέργεια στην ζωή κάποιου άλλου ατόμου, το παιδί μέσα μας αρχίζει να νιώθει παραμελημένο. «Θέλω αυτό που έχουν», λέει, «θέλω την προσοχή που δίνεις συνεχώς στην ζωή των άλλων. Από αυτή την άποψη, η ζήλια που νιώθουμε για κάποιον άλλον είναι ανάλογη με την αγάπη που δεν δίνουμε στην καρδιά μας.

Αν μπορούμε να φανταστούμε ένα παιδί που δεν του δίνεται αγάπη από τους γονείς του αν δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα που έχουν, είναι εύκολο να δούμε πως θα αντιδρούσε στους ανθρώπους με τους οποίους οι γονείς του το σύγκριναν.

Αν ένα παιδί εκτιμάται μόνο όταν έχει φτάσει σε ένα επίπεδο «ευτυχίας» κάποιου άλλου, τότε ποτέ δεν αναγνωρίζει τα δικά του μοναδικά χαρίσματα.

Έτσι ακριβώς νιώθει το παιδί μέσα μας όταν το συγκρίνουμε με άτομα των οποίων το ταξίδι δεν έχει καμία σχέση με το δικό μας. Με το να αναγνωρίζουμε και να επιβραβεύουμε τα μοναδικά μας ταλέντα χωρίς να εστιάζουμε στους άλλους, θα αρχίσουμε να μεταμορφώνουμε την ζήλια σε αυτοπεποίθηση.

Η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που υπάρχει για να μας βοηθήσει

Με το να προσεγγίζουμε κάθε συναίσθημα ως ακόμα μια ευκαιρία για να θεραπεύσουμε κάτι μέσα μας θα ξεκινήσουμε να κινούμαστε προς μια θεραπευτική διαδικασία. Δεν είναι «λάθος» το να ζηλεύετε, πρόκειται απλώς για ένα συναίσθημα που ο καθένας μας βιώνει σε κάποια στιγμή της ζωής του.

Αντί να το καταπιέζουμε, είναι καλύτερο να το δούμε ως σημάδι ότι ίσως ξοδεύουμε πολύ χρόνο εστιάζοντας σε λάθος ανθρώπους. Θα αρχίσουμε έτσι να έχουμε ένα επίπεδο συνείδησης, στο οποίο η ζήλια δεν θα υπάρχει πια.