Διάκριση της «πιθανής» γνώσεως

Ποιά εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη ἐνέργεια καὶ στάση μας.

 

Ὁ λόγος γιὰ τήν φυσική μας κόπωση σὲ μία ἐπαναλαμβανόμενη διαδικασία προσφορᾶς. Δὲν εἴμαστε μόνοι, πολλοὶ αἰσθάνονται μὲ τὸν ἴδιο τρόπο.

 

Οἱ ἄνθρωποι ἀντιδροῦν διαφορετικὰ μὲ τὴν κάθε πρόκληση καὶ ἡ διαφοροποίηση εἶναι εὐθέως ἀνάλογη μὲ τὸν ἀριθμὸ χαρακτήρων ἀλλὰ καὶ τοῦ συνόλου τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι ἡ ἀντίδρασις ἢ προσφορὰ ποὺ κοινοποιεῖται δὲν ἐπιδέχεται οὐδὲ μίας κριτικῆς.

 

Μία ἄλλη ἄποψις ποὺ θὰ ἄξιζε νὰ ἀναφέρουμε σὲ «ἀκαδημαϊκὸ ἐπίπεδο» λέει: «Ἐγὼ αὐτὸς ποὺ δὲν εἶναι ὑποχρεωμένος ἀλλὰ οὔτε καὶ δεσμευμένος ἀπὸ ἄμεση ἢ ἔμμεση σχέση δουλείας, εἰσάγω ἔννοια ἢ πληροφορία γιὰ τοὺς δικούς μου λόγους, ἔχοντας γνώση ὅτι θὰ ἀντιμετωπισθῇ ποικιλοτρόπως ἀπὸ τὸ παντὸς εἴδους κοινὸ στὸ ὁποῖο ἀπευθύνεται καὶ ἡ ἀναμενομένη ἀντίδρασις κυμαίνεται ἀπὸ αὐτὴν τοῦ θαυμασμοῦ ἔως τῆς ἀποστροφῆς».

 

Τὸ αὐτὸ συμβαίνει μὲ ὅλα τὰ μὴ χαρακτηρισμένα ἔγγραφα καὶ δὲν ὑπάρχει τίποτα τὸ ἀξιοκατάκριτο μιᾶς καὶ ὑποθέτουμε ὅτι τὸ κοινὸ πού ἀπευθυνόμαστε εἶναι τέτοιο πού θὰ ἀποκαλοῦσε κάποιος «ἀνοικτόμυαλο» – πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἦταν διαφορετικὰ ἄλλωστε – ἀφοῦ αὐτὸ τὸ κοινὸ κατὰ πὠς φαίνεται διαβάζει βιβλία.

 

Ἐκ παραλλήλου ζοῦμε σὲ μία περίοδο τῆς πλανητικῆς ἱστορίας ὅπου οἱ ἄνθρωποι πέρασαν σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα καὶ ἴσως ἀπότομα ἀπὸ τὸ δυσεύρετο βιβλίο στὴν ἀπεριόριστη δυνατότητα προσβάσεως στὴν πληροφορία ἀλλὰ καὶ στὸν βάναυσο κατακερματισμὸ τῆς γνώσεως. Τὸ ἅλμα αὐτὸ ὑποχρέωσε καὶ μᾶλλον ὑποχρεώνει ἀκόμη τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀναπτύξουν εἴτε τὸ ἐπιθυμοῦν εἴτε ὄχι τὴν ἐπιλογὴ τῆς πληροφορίας καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν ὑποχρεωτικὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς κρίσεώς τους ἀλλιῶς ἡ ὑπόθεσις εἶναι εὐνόητα χαμένη.

 

Παράλληλα οἱ πληροφορίες – γιὰ διαφορετικοὺς λόγους – γίνονται δελεαστικὲς ὥστε νὰ προκαλοῦν τὴν περιέργεια γιὰ διερεύνηση δεδομένου ὅτι μπορεῖ νὰ περιέχουν στοιχεῖα πού νὰ ἔχουν ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ πιθανὸν καὶ νὰ ἔχουν ἄλλο σκοπὸ ὅπως προσηλυτισμοῦ ἢ ἐμπορικὸ ὄφελος δηλαδὴ οἰκονομικὸ κέρδος.

 

Εἴμαστε ὅλοι ὑποθέτω κοινωνοὶ μεγάλων ὀνομάτων ποὺ ἔχουν γίνει κατὰ καιροὺς διάσημοι μέσῳ διαδικτύου, ἐπειδὴ προσφέρουν δῆθεν ἀπόκρυφη γνώση ἐνῷ ἀποδεδειγμένα δημιουργοῦν κάποιο θόρυβο γιὰ συγκεκριμένο χρονικὸ διάστημα καὶ μετὰ σβήνουν ἀκολουθῶντας τὸν κύκλο ζωῆς μίας καλοκαιρινῆς βροχῆς ποὺ ἀναπτύσσεται ταχύτατα καὶ διαλύεται σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα.

 

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ διάβασμα δὲν λυποῦνται τὴν ἀνάγνωση ὅπως συμβαίνει – δυστυχῶς – μὲ τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τῶν χρηστῶν τῶν κοινωνικῶν δικτύων, συνεπῶς ἀφιερώνουν μεγάλες ποσότητες ζωτικῆς ἐνεργείας στὴν κατανάλωση καὶ διήθηση πληροφοριῶν οἱ ὁποῖες πιθανῶς νὰ ἐπιτύχουν νὰ συνθέσουν τοὺς προσωπικοὺς τους γρίφους στὴν ἀτομικὴ ἀναζήτησή τους στὸ μοναδικὸ μονοπάτι γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀνέλιξη ποὺ ἀξιέπαινα ἐπιδιώκουν.

 

Ἡ ἄποψίς μου εἶναι ὅτι πρέπει νὰ σεβαστοῦμε αὐτὴν τὴν διεργασία καὶ μὲ μία ὁλοκληρωτικὴ μαθηματικὴ πράξη νὰ συμπεριλάβουμε ὅλους αὐτοὺς κάτω ἀπὸ μία κοινὴ ἀντιμετώπιση θεωρῶντας ὄτι ἀπευθυνόμαστε σὲ ἀξιόλογα ἄτομα καὶ ὀφείλουμε νὰ ἀναγνωρίσουμε την προσπάθειά τους σεβόμενοι τὴν ἔργο ποὺ ἐπιτελοῦν μὲ τὴν χρήση καὶ διάθεση τῆς κοινῆς ἐνεργείας ποὺ χρησιμοποιοῦν γιὰ τὴν ἀνέλιξη τῶν ἀνθρωπίνων δυνατοτήτων διότι βελτιωνόμενοι οἱ ἴδιοι βελτιώνεται τὸ σύνολον ἀλλὰ ἐπίσης – μοιραῖα – οἱ ἴδιοι ἀνεβάζουν καὶ τοὺς γύρω τους διδάσκοντάς τους αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἀνακάλυψαν διότι αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος τοῦ ὑγιοῦς ἀνθρωπίνου ὄντος.

 

Ὅπως μποροῦμε εὔκολα νὰ ἀντιληφθοῦμε, ὅταν σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους προσφέρει κάποιος τροφὴ ὅπως κάνουμε στὰ περιστέρια στὶς πλατεῖες γιὰ νὰ περάσουμε τὴν ὥρα μας καὶ νὰ παίξουν τὰ παιδιά, αὐτοὶ θὰ κάθονται στὰ παγκάκια διαβάζοντας κάποιο ποιοτικὸ λογοτεχνικὸ μυθιστόρημα ἢ κάτι ἀκόμη καλύτερο ὥστε μόνο περιστασιακὰ θὰ σηκώσουν τὰ μάτια τους νὰ δοῦνε αὐτὸν ποὺ ταΐζει τὰ περιστέρια καὶ πιθανῶς δὲν θὰ δώσουν σημασία ἐὰν ἡ τροφὴ εἶναι καλαμπόκι, ἡλιόσποροι ἢ κουλούρι. Αὐτοὶ ποὺ ταΐζουν τὰ περιστέρια μπορεῖ νὰ θέλουν νὰ περάσουν κάποιο μήνυμα ἢ ἀκόμη καὶ νὰ εἶναι ἀξιόλογη ἡ «τελετουργία – διαδικασία ἐν εἴδει ἱεροτελεστίας ποὺ ἀκολουθοῦν καὶ ἡ ὁποία θὰ ἀποκάλυπτε ἀπὸ μόνη της ἕνα κομμάτι τοῦ γρίφου γιὰ ἕναν τυχαῖο παρατηρητή, ἀλλὰ πεῖτε μου ἐσεῖς: ἐὰν αὐτὸ ἦταν ἡ ἀλήθεια ἢ ὁ τρόπος ποὺ κάποιος ἀκολουθεῖ γιὰ νὰ μεταδώσῃ τὴν γνώση, θὰ μπορούσατε ποτὲ νὰ στηριχτεῖτε σὲ κάτι ἀνάλογο καὶ νὰ συνεχίσετε τὴν ἀναζήτησή σας σὰν ζηλωτὲς παρακολουθῶντας κάθε ἄνθρωπο ποὺ ταΐζει περιστέρια στὶς πλατεῖες καὶ ἐὰν ναί, σὲ πόσες πλατεῖες θὰ προλαβαίνατε νὰ πᾶτε; καὶ πόσους καλοὺς ἀνθρώπους θὰ προλαβαίνατε νὰ παρατηρήσετε; καὶ μετὰ ἀπὸ πόσες φορὲς ποὺ θὰ βλέπατε ὅτι ἔχει ἀποβεῖ ἄκαρπη ἡ παρατήρησή σας μὲ αὐτὴν τὴν μέθοδο θὰ ἀποφασίζατε νὰ ἀλλάξετε τρόπο αναζητήσεως;

 

Εὔλογες οἱ ἀπαντήσεις γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν τὶς ἀναφέρω, διότι θέλω νὰ τὶς παραβάλλω μὲ τὸν τρόπο προσφορᾶς τῆς «πιθανῆς» γνώσεως. Ἐὰν ἔχω κάποια πρόθεση νὰ μεταδώσω τὴν γνώση μου θὰ πάω νὰ καθήσω δίπλα στὸν ἄνθρωπο, στὸ παγκάκι καὶ θὰ μιλήσω γι᾽ αὐτὰ ποὺ διάβασα καὶ μετά, ποῦ τὰ βρῆκα καὶ τέλος γιατὶ μὲ ἔπεισαν ἐμένα νὰ ἐπιλέξω αὐτὸ τὸ ἀφήγημα ἐνῶ ἐπιπλέον θὰ προσφέρω τόσα στοιχεῖα ὥστε νὰ πείσω αὐτοὺς τοὺς ἀνώτερους ΠΟΙΟΤΙΚΑ ἀνθρώπους ὅτι ἀξίζει τὸν κόπο νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ κάτι ἀνάλογο.

 

Ἀπεναντίας ἐὰν ἀρχίσω νὰ προσφέρω γρίφους νὰ ἀναγκάζω τὸν κόσμο νὰ περάσῃ ἐξετάσεις ἢ τέστ ὅπως ἤθελε τὸν πρωταγωνιστὴ του ὁ σκηνοθέτης στὴν κινηματογραφικὴ ταινία ὁ Κώδικας Da Vinci καὶ νὰ ἐπιμένω ἢ νὰ ἐλπίζω ὅτι θὰ ἐγκαταλείψουν τὸ νοητικὸ οἰκοδόμημα μὲ τὸ ὁποῖο ἀσχολοῦνται ατὴν τὴν στιγμὴ γιὰ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὸ δικό μου, τότε ἔχω μία ἐγγυημένη ἀποτυχία.

 

Ἐὰν εἶναι ἔτσι, τότε εἶναι προτιμότερο νὰ μὴν προσπαθήσω σὲ αὐτὴν τὴν κατεύθυνση καὶ νὰ συνεχίσω νὰ ταΐζω τὰ περιστέρια.

 

Ἴσως κάποτε δώσω μία παράσταση ὅπου θὰ λέμε ἀνέκδοτα καὶ αἰνίγματα καὶ θὰ περάσουμε καλύτερα τὴν ὥρα μας.

 

Ο Τέσλα, πριν τον δολοφονήσουν, έκανε αυτό ακριβώς στην καθημερινότητα του, τάιζε τα περιστέρια στην πλατεία. Σκέψου τους ανθρώπους που τον έβλεπαν, πόσοι αντιλαμβάνονταν την τεράστια αξία της τύχης τους να βρίσκονται δίπλα σε έναν τόσο ΠΟΙΟΤΙΚΟ άνθρωπο