Στενή προσέγγιση του New Horizons την Πρωτοχρονιά με το αντικείμενο Εσχάτη Θούλη

Μετά την επιτυχημένη στενή προσέγγιση του New Horizons  με τον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου 2015, το διαπλανητικό σκάφος συνεχίζει την αποστολή του στο αντικείμενο Εσχάτη Θούλη ή 2014 MU 69, ένα απομακρυσμένο αντικείμενο στη Ζώνη Kuiper. Θα πετάξει δίπλα από το μακρινό αντικείμενο Εσχάτη Θούλη την 1η Ιανουαρίου 2019. Μάλιστα η NASA σκοπεύει να προγραμματίσει το New Horizons  να κάνει ακόμα ένα άλμα μετά την Εσχάτη Θούλη (Ultima Thule). Το όνομα αυτό δόθηκε στις 13 Μαρτίου 2018 στο αντικείμενο 2014 MU ₆₉ μετά από μια δημόσια ψηφοφορία.

 

Καλλιτεχνική απεικόνιση της Εσχάτης Θούλης (2014 MU ₆₉ )που ίσως αποτελείται από δύο βράχους ενωμένους με διάμετρο περίπου 30 χιλιόμετρα

Το διαστημικό σκάφος Νέοι Ορίζοντες που εκτοξεύθηκε από τη Γη στις 19 Ιανουαρίου 2006 είχε στόχο την εξερεύνηση του τον Πλούτωνα, του πιο μακρινού τότε πλανήτη (και τώρα νάνου πλανήτη) του ηλιακού μας συστήματος. Και μετά από εννέα χρόνια κάνοντας 6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, τον Ιούλιο του 2015 είχε μια στενή προσέγγιση με τον Πλούτωνα, στέλνοντας πίσω στην Γη καταπληκτικές φωτογραφίες και πληροφορίες για τον πλανήτη και τους δορυφόρους του.

 

Τον Αύγουστο του 2015, μετά την επιτυχημένη αποστολή του το New Horizons  προγραμματίστηκε να περάσει κοντά – κάπου 4 εκατομμύρια km μακριά – από την Εσχάτη Θούλη. Μετά από τέσσερις αλλαγές στην πορεία του τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο του 2015, το New Horizons βρίσκονται ήδη σε πορεία προς το 2014 MU ₆₉ . Η προσέγγιση θα πραγματοποιηθεί την 1η Ιανουαρίου 2019 με μια ταχύτητα προσέγγισης 14,36 Km /h , που θα καταστήσει το απομακρυσμένο αντικείμενο στο Ηλιακό μας Σύστημα το πιο από απόμακρο σώμα που θα επισκεφθεί ποτέ ένα διαστημικό σκάφος. 

 

Το αντικείμενο αυτό 2014 MU ₆₉ ανακαλύφθηκε στις 26 Ιουνίου 2014, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατά τη διάρκεια μιας προκαταρκτικής έρευνας με σκοπό να βρεθεί ένα κατάλληλο αντικείμενο της ζώνης Kuiper που θα επισκεφτεί το New Horizons. Η ανακάλυψη απαιτούσε τη χρήση του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Χαμπλ, επειδή οι παρατηρήσεις από το έδαφος δεν είχαν βρει ένα κατάλληλο αντικείμενο της ζώνης Kuiper, στη ζώνη που μπορούσε να προσεγγίσει το New Horizons . Με φαινόμενο μέγεθος περίπου 27, το 2014 MU ₆₉ είναι πολύ αχνό για όλα, εκτός από τα πιο ισχυρά τηλεσκόπια. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble είναι επίσης ικανό για πολύ ακριβή αστρομετρία και επομένως για έναν αξιόπιστο προσδιορισμό της τροχιάς του.

 

Η τροχιακή περίοδος γύρω από τον Ήλιο είναι λίγο μεγαλύτερη από 295 χρόνια και έχει χαμηλή κλίση και χαμηλή εκκεντρότητα σε σύγκριση με άλλα αντικείμενα στη ζώνη Kuiper. Αυτές οι τροχιακές ιδιότητες σημαίνουν ότι πρόκειται για ένα ψυχρό κλασικό αντικείμενο της Ζώνης Kuiper, το οποίο είναι απίθανο να έχει υποστεί σημαντικές διαταραχές .

 

Η υπεύθυνη ομάδα του σκάφους θα προτείνει η αποστολή των New Horizons να εξερευνήσει ακόμη πιο βαθιά την ζώνη Kuiper, που είναι ένας δακτύλιος παγωμένων σωμάτων πέρα ​​από τον Ποσειδώνα και περιλαμβάνει τον Πλούτωνα, την Εσχάτη Θούλη και εκατομμύρια άλλα σώματα)

 

Το New Horizons ευτυχώς έχει αρκετή ενέργεια στην πυρηνική του μπαταρία (μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια ραδιοϊσοτόπων ή RTG) για να διατηρήσει ζεστά τα όργανα του σκάφους και να προσφέρει την απαραίτητη ισχύ στα όργανα μέχρι τα τέλη του 2030.

 

Όμως η NASA θα πρέπει να εγκρίνει αυτή την πρόσθετη εκτεταμένη αποστολή για να συμβούν όλα αυτά. Η αρχική αποστολή του New Horizons επικεντρώθηκε στην πλεύση γύρω από τον Πλούτωνα και η συνάντηση με την Ultima Thule είναι το επίκεντρο αυτής της αποστολής μέχρι το 2021.

 

Συγχρόνως η Εσχάτη Θούλη είναι περίπου 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα πιο μακριά από τον ήλιο από ό, τι ο Πλούτωνας. Αυτό σημαίνει ότι τα σήματα θα διαρκέσουν πολύ περισσότερο για να φτάσουν στην Γη από το New Horizons – περίπου 6 ώρες και 6 λεπτά, σε σύγκριση με 4 ώρες και 25 λεπτά κατά τη διάρκεια της πλεύσης του γύρω από τον Πλούτωνα. Αυτό κάνει πολύ πιο δύσκολη τη χαρτογράφηση των ελιγμών. 

 

Επιπλέον, το New Horizons είναι λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία τώρα και η γεννήτρια RTG δεν παράγει τόσο μεγάλη ισχύ όσο το 2015. Έτσι, η ομάδα αποστολής πρέπει να είναι πιο προσεκτική όσον αφορά τη χρήση οργάνων κατά τη διάρκεια της εκτεταμένης αποστολής.

 

Αλλά οι ανταμοιβές πρέπει να είναι σημαντικές. Το Ultima Thule είναι ένα παγωμένο, παρθένο λείψανο που απομένει από την περίοδο σχηματισμού των πλανητών του ηλιακού συστήματος – ένα είδος κάψουλας που μας περιμένει να το εξετάσουμε.

 

Αυτή η περιοχή του ηλιακού συστήματος, που βρίσκεται τόσο μακριά από τον ήλιο, διατηρεί τις αρχικές συνθήκες 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, κατά τον πλανητικό σχηματισμό. Έτσι, όταν θα πετάξει το σκάφος στην Ultima Thule, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε πώς ήταν τα πράγματα πίσω στην αρχή.