Τι κι αν εσύ φτιάχτηκες για να πετάς στα σύννεφα. Μια ζωή το ίδιο παραμύθι, θα πιάνεις τις δυνάμεις σου να σε εγκαταλείπουν στην προσπάθειά σου να το κάνεις πραγματικότητα. Και μετά πάλι απ’ την αρχή. Εκείνος ο ερχομός, όμως, σε προσγείωσε κι έκανε πιο γερά τα πατήματά σου. Αντοχές στις κακοτοπιές κι ασπίδες προστασίας σε κάθε χτύπημα. Δεν πέρασες και λίγα. Όλα αυτά σου στοιχειώνουν ακόμα τα όνειρα μέχρι που ξυπνάς και βλέπεις εκείνον τον άνθρωπο να κοιμάται πλάι σου.Τον κοιτάζεις κι αναρωτιέσαι πόσα σημαίνει για σένα. Έτσι γαλήνιο όπως είναι το πρόσωπό της την ώρα που κοιμάται, εσύ προσπαθείς να λύσεις τους γρίφους στα δικά σου ερωτήματα μέσα στη νύχτα, λες κι η μέρα που θα έρθει θα φέρει τις απαντήσεις δια μαγείας μπροστά σου.
Είναι, άραγε, ο άνθρωπος της ζωής σου; Ένα κομμάτι σου αναπόσπαστο; Μαζί του ξέρεις πως θα ανατρέψεις πολλά που μέχρι τώρα αμφισβητούσες. Είναι ξεκάθαρα αλλιώς μαζί του. Αναθεωρείς κι απορρίπτεις τόσα όσα θα φέρουν στη σχέση σου την ισορροπία που της αρμόζει. Ιδανικά μέχρι να φτιάξεις το κατάλληλο σκηνικό για να ζήσεις μέσα σε αυτό μαζί του. Όσο πιο αρμονικά γίνεται.
Όσο περισσότερο τον αγαπάς, τόσο πιο πολύ δέχεσαι ό,τι γι’ αυτόν αποτελεί σημαντικό. Στην αρχή σε εξουσιάζει ο φόβος του αγνώστου. Ο κόντρα ρόλος σε όλα αυτά που για σένα αποτελούσαν απάτητα εδάφη. Τώρα τολμάς και τα πλησιάζεις, τα ενστερνίζεσαι, τα στηρίζεις. Έπαθλό σου, το χαμόγελό του. Κι η πληρότητα που νιώθει μέσα του μαζί σου.
Σίγουρα σε ένα βαθμό συμβιβάζεσαι. Όχι από φόβο, συνήθεια ή ανάγκη, αλλά γιατί όσα σε ελκύουν πάνω του είναι σίγουρα πιο σημαντικά κι υπερισχύουν όλων αυτών που για χάρη του θα άλλαζες. Όσο ωριμάζεις η λογική σου δυναμώνει. Η διορατικότητά σου σε βοηθάει να στοιβάξεις όλα εκείνα τα «υπέρ» στη ζυγαριά και να συγκρίνεις τα «κατά». Αφήνεις κατά μέρους αυτά που μονοπωλούν το ενδιαφέρον σου, αλλά δεν τον αφορούν. Εκείνος είναι τώρα ο κόσμος σου. Το αποτέλεσμα σε κάνει και παραμένεις. Τον αγαπάς.
Αγάπη, σκέφτεσαι σιωπηλά και σιγοψιθυρίζεις στο υποσυνείδητό σου τις ώρες που αμφιβάλλεις για το παραμικρό. Όταν είναι εκείνος χαρούμενος, είσαι κι εσύ. Θα λατρέψεις ό,τι πιστεύει, θα υποστηρίξεις ό, τι επιθυμεί και θα εκπληρώσεις ό,τι τον ικανοποιεί. Φτάνει να τον δεις να χαίρεται σαν παιδί. Το να δίνεις καμιά φορά τα πάντα, μπορεί να σε γεμίσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Είναι όλα εκείνα τα άυλα και συνάμα σημαντικότερα καλούδια που αποκτώντας τα κάποιος μπορεί να θεωρηθεί πιο πλούσιος κι από βασιλιά.
Το πολυτιμότερο αντάλλαγμα για σένα; Να λαμβάνεις μετρώντας χαμόγελα ευτυχίας. Η ανιδιοτέλεια της πράξης αυτής είναι το μαγικό συστατικό του συγκεκριμένου συναισθήματος. Δε σε απασχολεί να κάνεις κάτι για σένα. Ίσως και να μην το έχεις καν ανάγκη. Οι επιθυμίες σου πλέον διαμορφώνονται από άλλους παρονομαστές. Νιώθεις γεμάτος απ’ τις ίδιες σου τις πράξεις κι ας ικανοποιούν μοναχά εκείνον που αγαπάς. Έτσι χαρίζεις απλόχερα. Αδειάζεις εσύ για να γεμίσει εκείνος, μα κενός δε μένει κανείς.
Και κάπως έτσι το «εγώ» σου μπαίνει σε δευτερεύοντα ρόλο. Και το γεγονός αυτό δε μειώνει ούτε στο ελάχιστο το μεγαλείο της ευφορίας που αισθάνεσαι. Γιατί όταν αγαπάς, δε σε νοιάζει να πέσεις χαμηλά. Δε φοβάσαι να χάσεις και να τσαλακωθείς στα μάτια του άλλου. Υποχωρείς δείχνοντας πόσο νοιάζεσαι. Ανέχεσαι για να αποδείξεις πως παραμένεις βράχος ακλόνητος στις κακοτοπιές. Και συνεχίζεις να κάνεις πράγματα που δηλώνουν πως δεν το βάζεις κάτω επειδή αξίζει να αγαπάς.
Ούτε κι είναι ντροπή η υποχώρηση για την αγάπη. Απλά ίσως καμιά φορά αισθανθείς πως χάνεις τον εαυτό σου και ο παρορμητισμός σου σε ωθεί να σκεφτείς πώς θα ήταν αν δώσεις τέλος. Τα ενδεχόμενα περνάνε διαδοχικά μέσα απ’ τα μάτια σου κι έτσι απλά βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σε ένα χείμαρρο από ερωτηματικά.
Μα σε δευτερόλεπτα συνετίζεσαι. Σκέφτεσαι όλους τους λόγους για τους οποίους μένεις εδώ. Όχι γιατί δεσμεύτηκες. Ούτε γιατί επαναπαύτηκες. Στέκεσαι βράχος γιατί τον αγαπάς πραγματικά. Κι αν η πραγματικότητα καμιά φορά λες πως δε φτιάχτηκε για σένα, αγνοείς τους δισταγμούς και συνεχίζεις. Κανείς δεν είπε πως είναι εύκολο.
Γιατί ωραία η φαντασία, αλλά εδώ μιλάμε για ρεαλισμό. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα σου. Μπορείς, όμως, να τα έχεις κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της αμοιβαίας σας ευτυχίας. Και σε αυτήν την περίπτωση διαφέρει το τι θες ως μονάδα απ’ το κοινό σας καλό.
Αφήνεις, λοιπόν, γενναία στην άκρη τους ατομικισμούς. Εδώ πρόκειται για δύο ανθρώπους που μοιράζονται ένα κοινό μέλλον. Όλα σας τα όνειρα, οι φόβοι, οι συνήθειες, οι παραξενιές θα πρέπει να συγχωνευτούν σε μια δύναμη. Ικανή να πολεμήσει κάθε αμφιβολία και να σας βγάλει νικητές.
Κι όταν βγει μπροστά κι υψώσει ανάστημα, τότε θα λέει υπερήφανα πόσο πάλεψε για να φτάσει εδώ που έφτασε. Πως για να κατακτήσεις την αγάπη και να δείξεις σε κάποιον πως τον νοιάζεσαι δε θες λόγια να χορτάσεις την ψυχή του ούτε πράξεις ανούσιες κι ανώδυνες.
Η αγάπη μας για τον άλλο φαίνεται σε όσα κάνουμε ενώ δε μας είναι και τόσο ευχάριστα. Αρκεί να κάνουν εκείνον χαρούμενο. Κι αυτό είναι το μυστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου