Όταν η σκέψη σε εγκλωβίζει σε στιγμές από το παρελθόν, ξεγέλασέ την

Η δυνατότητα της σκέψης και η λογική αποτελούν βασικό εφόδιο στη ζωή μας. Είναι το κριτήριο που μας διακρίνει από τα υπόλοιπα έμβια, πλην όμως, άλογα όντα. Μας δίνει την ώθηση να ενεργοποιηθούμε, να κρίνουμε, να αξιολογήσουμε και να αξιολογηθούμε.

Αφυπνίζει, προβληματίζει, γεννά ιδέες για τη διαχείριση και τη λύση των ζητημάτων που μας απασχολούν, επιτρέπει την τήρηση του μέτρου και την ανάληψη των ευθυνών, από μέρους μας, σε περίπτωση υπέρβασής του. Γίνεται όχημα αυτή και μας ταξιδεύει στα σκοτεινά κι άγνωστα μονοπάτια του μέλλοντος και παρά το πέπλο της αβεβαιότητας, που το διακρίνει, εμείς προχωράμε δυναμικά, κάνουμε σχέδια, προβαίνουμε σε επιλογές, ονειρευόμαστε…

Άλλοτε πάλι, η σκέψη γίνεται η «μηχανή του χρόνου» και μας πάει πίσω στο παρελθόν. Ταξιδεύουμε νοερά στα χρόνια της νιότης μας, αναπολούμε τις όμορφες, ευτυχισμένες στιγμές, νοσταλγούμε όλα εκείνα που ζήσαμε και πέρασαν ανεπιστρεπτί. Η αύρα των αναμνήσεων αναδύει ένα μεθυστικό άρωμα πληρότητας αλλά και μελαγχολίας ταυτόχρονα.

Εσύ κι η σκέψη σου συνοδοιπόροι με αρμονικό βηματισμό στο ταξίδι αυτό και με μια γλυκόπικρη αίσθηση βαδίζετε αργά αλλά σταθερά στο χθες, κοιτάζοντας παράλληλα το τώρα και ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο αύριο. Είναι η κρίση «μέσης ηλικίας» που σε καλεί σ’ αυτήν την περιήγηση; Ή μήπως η διάθεση για απολογισμό της ζωής που πέρασε;

Τίποτα από αυτά. Μόνο η δύναμη της σκέψης. Και είναι, αλήθεια, τόσο μεγάλη, που έχει την ικανότητα να σε εγκλωβίσει σε ένα περιστατικό, σε ένα συμβάν το οποίο σε πονάει και δεν αλλάζει, σε ένα πρόσωπο αγαπημένο που «έφυγε» βιαστικά. Κάποιες φορές στο φέρνει στο νου σου τόσο αστραπιαία!

«Καρφώνει» τις στιγμές κι αφήνει σημάδια ανεξίτηλα στη μνήμη σου! Σε περιφέρει στο σκοτεινό λαβύρινθο των στιγμών που σε πλήγωσαν και στους γνώριμους, από το παρελθόν, διαδρόμους του. Σε κρατά άγρυπνο η σκέψη, ως απλό θεατή, να στέκεις κοντά στο κρεβάτι του πόνου, όπως τότε… Αμήχανος κι αδύναμος να αντιδράσεις μπροστά στο αναπόδραστο που φτάνει. Φέρνει ξανά και ξανά στο μυαλό σου εικόνες από την ώρα του δειλινού, καθώς ο ήλιος έδυε.

Δεν προλαβαίνεις να αντιδράσεις, να αμυνθείς, ώστε να καταφέρεις να γλυκάνεις τον πόνο και την οδύνη και να τα μετατρέψεις όλα αυτά σε γλυκιά ανάμνηση. Προσπαθείς να ξεφύγεις, μα μένεις προσκολλημένος εκεί, στην ημερομηνία που σε σημάδεψε. Τόσο μεγάλη δύναμη έχει η σκέψη! Παγώνει το χρόνο γύρω σου, παγώνει το βλέμμα σου, το οποίο μένει προσηλωμένο στο κενό. Σε εκτοπίζει από το τώρα, από την πραγματικότητα.

Και την ίδια στιγμή ακούς μια φωνή από το παρόν, που προσπαθεί να σε επαναφέρει, μιλώντας σιγανά, σχεδόν ψιθυριστά, σα να φοβάται μη σε τρομάξει καθώς διακόπτει το ταξίδι σου στο χρόνο: «Κύριε, είστε καλά;». Νιώθεις εκτεθειμένη στα βλέμματα που είναι καρφωμένα πάνω σου κι αναρωτιέσαι: «Άραγε, είμαι καλά…;».

Ναι, είσαι καλά! Και θα γίνεις ακόμα καλύτερα, αν καταφέρεις να απεγκλωβιστείς από όσα σε κρατούν μακριά από το παρόν! Αν οριοθετήσεις τη σκέψη σου και κυριαρχήσεις σε αυτή, κάθε φορά που επιχειρεί να σε πάει στους ίδιους σκοτεινούς διαδρόμους. Ξεγέλασέ την! Παράσυρέ την σε άλλα μονοπάτια, ευχάριστα! Επιστράτευσε μουσική, διάβασμα, φίλους, αγαπημένα πρόσωπα, δραστηριότητες!

Κράτησε τη σκέψη σου σε εγρήγορση και μακριά από κείνες τις στιγμές του παρελθόντος που σε πονάνε. Εκείνες φύλαξέ τες καλά στο σεντούκι της ψυχής σου σα θησαυρό, σε ένα μέρος που θα γνωρίζεις μόνο εσύ. Φύλαξέ τες καλά σφραγισμένες στο σκοτάδι και περίμενε, ώσπου ο μούστος να γίνει γλυκόπιοτο κρασί, ώσπου η οδύνη να γίνει γλυκιά ανάμνηση.

Μεγάλη η δύναμη της σκέψης και πολύτιμη! Μην την αφήνεις, όμως, να σε ταλαιπωρεί και να σε κάνει να βασανίζεσαι… Γίνε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού! Είσαι ο κυρίαρχος στα παιχνίδια που μας παίζει η ζωή! Κύρια όπλα σου η λογική, το συναίσθημα και η δύναμη που αντλεί η ψυχή σου από όσα έζησες. Δύναμη ικανή να ξεπεράσει και την πιο «σκοτεινή» σκέψη.