Ξοδεύουμε το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς μας για να αποδείξουμε την σπουδαιότητά μας. Αν καταφέρναμε να χάσουμε ένα μόνο μέρος από αυτήν την σπουδαιότητα, θα μας συνέβαιναν δύο καταπληκτικά πράγματα.Πρώτον, θα απελευθερώναμε την ιδέα με την οποία προσπαθούμε να διατηρήσουμε την απατηλή ιδέα του ‘’μεγαλείου’’ μας, δεύτερον, θα προμηθεύαμε στον εαυτό μας αρκετή ενέργεια για να μπορέσει ν’ αντικρίσει έστω κ στιγμιαία το πραγματικό μεγαλείο του σύμπαντος.
Υπάρχουν τρία στοιχεία στον Νόμο της Ελάχιστης Προσπάθειας, τρία πράγματα που μπορώ να κάνω για να θέσω σε ενέργεια την αρχή ‘’κάνε λιγότερα και πέτυχε περισσότερα’’.
Το πρώτο στοιχείο είναι η Αποδοχή. Αποδοχή σημαίνει να πάρω μια απόφαση:
‘’Σήμερα θα αποδεχτώ τους ανθρώπους, τις καταστάσεις, τις περιστάσεις και τα γεγονότα, όπως κι αν έρθουν’’. Αυτό σημαίνει ν’ αναγνωρίζω ότι κάθε στιγμή είναι όπως πρέπει να είναι, αφού ολόκληρο το σύμπαν είναι όπως πρέπει να είναι.
Αυτή η στιγμή, η στιγμή που βιώνω ακριβώς τώρα, είναι το αποκορύφωμα όλων των στιγμών που πέρασα στο παρελθόν. Αυτή η στιγμή είναι έτσι, επειδή όλο το σύμπαν είναι έτσι.
Όταν αντιμάχομαι αυτήν την στιγμή στην ουσία αντιμάχομαι όλο το σύμπαν.
Αντί γι΄ αυτό μπορώ να πάρω την απόφαση να μην αντιπαλέψω όλο το σύμπαν αντιπαλεύοντας αυτήν την στιγμή. Αυτό σημαίνει πως η αποδοχή της κάθε στιγμής στη ζωή μου θα πρέπει να είναι ολοκληρωτική κ απόλυτη.
Αποδέχομαι τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι αυτή τη στιγμή. ΄Έχει σημασία να κατανοήσω το νόημα αυτής της φράσης.
Μπορώ να εύχομαι ν’ αλλάξουν τα πράγματα στο μέλλον, αλλά αυτή τη στιγμή θα πρέπει να τα αποδεχτώ ως έχουν. Όταν νιώθω εκνευρισμένος ή αναστατωμένος από ένα πρόσωπο ή κάποια κατάσταση, αν θυμηθώ πως στην ουσία δεν αντιδρώ σ ’αυτό το πρόσωπο ή στην κατάσταση αλλά στα συναισθήματά μου γι’ αυτά.
Τα συναισθήματα είναι καθαρά δικά μου και κανείς άλλος δεν είναι υπεύθυνος για την εκδήλωσή τους. Όταν αναγνωρίσω κ καταλάβω πλήρως αυτή την ιδέα, τότε είμαι έτοιμος ν’ αναλάβω την ευθύνη για το πώς νιώθω κ να την αλλάξω!
Αν μπορέσω να αποδεχτώ τα πράγματα όπως έχουν, τότε μπορώ να αναλάβω την ευθύνη για την κατάστασή μου κ για όλα τα γεγονότα τα οποία θεωρώ ως προβλήματα.
Αυτό με οδηγεί στο δεύτερο στοιχείο του Νόμου της Ελάχιστης Προσπάθειας: Την ευθύνη.
Τι σημαίνει ευθύνη; Ευθύνη σημαίνει να μη κατηγορώ κανέναν κ τίποτα για την κατάστασή μου, ακόμα κι εμένα τον ίδιο.
Έχοντας αποδεχτεί μια κατάσταση, ένα γεγονός, ένα πρόβλημα, ευθύνη είναι η ικανότητα να ανταποκρίνομαι δημιουργικά στην κατάσταση όπως εμφανίζεται τώρα.
Όλα τα προβλήματα εμπεριέχουν το σπέρμα της ευκαιρίας κ αυτή η συνειδητοποίηση, μου επιτρέπει να αρπάξω την στιγμή και να τη μετατρέψω σε μια καλύτερη κατάσταση ή αποτέλεσμα. Όταν το καταφέρω η κάθε υποτιθέμενα προβληματική κατάσταση θα γίνει μια ευκαιρία για τη δημιουργία κάτι νέου και όμορφου. Και κάθε υποτιθέμενος βασανιστής ή τύραννος θα μετατραπεί σε δάσκαλό μου.
Η πραγματικότητα είναι θέμα ερμηνείας.
Αν επιλέξω αυτή την ερμηνεία, θ’ αποκτήσω πολλούς δασκάλους κ θα μου δοθούν πολλές ευκαιρίες να εξελιχθώ. Όποτε αντιμετωπίζω έναν τύραννο, βασανιστή, έναν δάσκαλο, φίλο ή εχθρό (όλοι σημαίνουν το ίδιο πράγμα) χρειάζομαι να υπενθυμίζω στον εαυτό μου: ‘’Αυτή η στιγμή είναι έτσι όπως πρέπει να είναι’’.
Όποιες σχέσεις κι αν έχω προσελκύσει στη ζωή μου αυτή τη στιγμή, είναι ακριβώς όποιες χρειάζομαι για τη συγκεκριμένη στιγμή.
Υπάρχει μια κρυφή σημασία πίσω από κάθε γεγονός και αυτή η κρυφή σημασία εξυπηρετεί οπωσδήποτε την δική μου εξέλιξη.
Το τρίτο στοιχείο του Νόμου της Ελάχιστης Προσπάθειας είναι η άρνηση υπεράσπισης.
Αυτό σημαίνει πως έχω απαλλαγεί απ’ την ανάγκη να πείσω τους άλλους για τις απόψεις μου.
Αν παρατηρήσω τους ανθρώπους γύρω μου, θα δω ότι περνούν το ενενήντα εννέα τοις εκατό του χρόνου τους υπερασπιζόμενοι τις απόψεις τους. Αν απαλλαγώ από την ανάγκη να υποστηρίζομαι τις απόψεις μου, θ’ αποκτήσω πρόσβαση σε τεράστια ποσά ενέργειας τα οποία μέχρι τώρα σπαταλούσα άσκοπα. Όταν περνάω στην άμυνα, όταν κατηγορώ τους άλλους κ δεν παραδίνομαι στη στιγμή, η ζωή μου συναντά αντίσταση. Αν οποιαδήποτε στιγμή συναντήσω αντίσταση, αν αναγνωρίσω ότι πιέζοντας την κατάσταση, απλά θ’ αυξήσω αυτήν την αντίσταση ακόμα περισσότερο..
Δεν πρέπει να στέκομαι άκαμπτος σαν την ψηλή βελανιδιά που ραγίζει και καταρρέει μέσα στην καταιγίδα. Αντίθετα, θα πρέπει να είμαι εύκαμπτος κ ευπροσάρμοστος, όπως το καλάμι που λυγίζει μέσα στην καταιγίδα και επιβιώνει. Να Αποφεύγω εντελώς να υπερασπίζομαι τη γνώμη μου.
Όταν δεν έχω αντικείμενο για να υπερασπιστώ, τότε δεν θα επιτρέψω τη δημιουργία καμιάς διαφωνίας. Αν κάνω κάτι τέτοιο συνεχώς, αν σταματήσω να πολεμάω και να αντιστέκομαι, θα έχω την πλήρη εμπειρία του παρόντος, πράγμα το οποίο αποτελεί ένα ανεκτίμητο δώρο.
Κάποιος κάποτε μου είπε: ‘’Το παρελθόν είναι ιστορία, το μέλλον είναι μυστήριο και το παρόν είναι δώρο’. Και είχε απόλυτο δίκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου