Μέσα στο βουητό της σιωπής

Μέσα στο βουητό της σιωπής…
Μέσα απ’ των σκέψεων τον λαβύρινθο.
Εκεί σε θέλω!

Να αναπολήσεις τις στιγμές!
Να θυμηθείς τι σε έφερε κοντά μου…

Εκεί σε θέλω όταν σε πνίγει η στεναχώρια και δεν παίρνεις απαντήσεις στα δικά σου γιατί… Στα γιατί που καθόρισε η ζωή να φανερωθούν μπροστά σου.
Εκεί σε θέλω να περιπλανηθείς στις όμορφες κουβέντες μας και ν’ ακούσεις τη φωνή μου μέσα από την σιωπή.

Σ’ εκείνες τις άδειες ώρες που δεν περνάνε.
Εκεί που ο χρόνος χαραμίζεται και φεύγει ανεκμετάλλευτος, αξόδευτος!
Εκεί σε θέλω!
Εκεί να με φέρνεις στο μυαλό, να σου χαμογελώ γλυκά!

Να σου απαντώ σιωπηλά στις απορίες που γεννά η μοναξιά.
Εκείνα τα άδεια βράδια που υποφέρεις πάλι σιωπηλά στο θόρυβο που κάνει πάλι εκείνη η σιωπή…
Ένας θόρυβος αυτός! Ανυπόφορος!
Προσωρινά ανυπόφορος όταν οι ερωτήσεις μένουν αναπάντητες!

Να σκοτώνει κάθε σου κύτταρο, κάθε φορά που εσύ δεν αφουγκράζεσαι. Κάθε φορά που εσύ αρνείσαι να πιστέψεις ότι η σιωπή μπορεί να σου δώσει όλες τις απαντήσεις!
Βγάζει τις ανασφάλειες στο φως!

Ανασφάλειες που περιπλανιούνται αναζητώντας φόβους…
Φόβοι-ψευδαισθήσεις που μεταφράζονται σε δόλιες, μίζερες σκέψεις… κι οι σκέψεις να γίνονται συναισθήματα.
Συναισθήματα που γίνονται συμπεριφορές! Περίεργες συμπεριφορές!
Συμπεριφορές που σε ελέγχουν!

Χαλάρωσε το μυαλό, να αφεθεί το σώμα.
Μην αντιστέκεσαι!
Μην κάνεις το έργο πιο δύσκολο! Άστο να ταξιδέψει…
Το σώμα… η επέκταση του νου…
Άστο να σου υποδείξει με την κίνηση!

Κλείσε τα μάτια κι άσε το μυαλό να κάνει το ταξίδι του!
Το ταξίδι που προορισμό έχει την επίγνωση!
Τη συνειδητοποίηση μέσα από τη σιωπή!

Το μυαλό έχει ανάγκη να ξεφεύγει!
Και ανάγκη δικιά σου είναι να μάθεις ποιος επιτέλους είσαι μέσα από την σιωπή!
Αγάπησε τον ήχο της κι η σιωπή είναι ευλογία!