Σπάσε την σιωπή σου

Πόσες φορές κρατάς μέσα σου λόγια, σκέψεις, συναισθήματα και τα αφήνεις να γιγαντώνουν την σιωπή σου, να γίνονται πέτρα που σε πλακώνει μη μπορώντας να ανασάνεις; Πόσες ήταν οι φορές που τα είπες και λυτρώθηκες, θυμάσαι; Μία, καμία;

Βγάζει νόημα να ταλαιπωρείς την ψυχή σου, να την κρατάς αιχμάλωτη με τις δικές σου σιδεριές, τα δικά σου λουκέτα, τις δικές σου σιωπές; Σε ωφελεί κάπου και το ψάχνεις ακόμη ή μήπως σε ωφελεί στην απουσία του “παρακάτω” και στην ασφάλεια μιας κατάστασης που αν και χρονίζει την ελέγχεις ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις…

Απελευθέρωσε ό,τι κρατάς μέσα σου και οδήγησέ το σε αυτόν/ην που ανήκει!

Όλα αυτά που κρατάς στην πλειοψηφία τους δεν αφορούν εσένα, αλλά συναισθήματα και σκέψεις που έχουν προκληθεί σε σχέση με τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Μίλησε, ανοίξου, η σιωπή δεν είναι λύση, η σιωπή είναι μόνο παρά-λυση και η παράλυση συνήθως είναι μη αναστρέψιμη.

Αν βέβαια σου αρέσει αυτό, αν μπορείς να το αντέξεις κι άλλο, συνέχισε το, είναι μία επιλογή. Αν δεν σου αρέσει όμως και το συνεχίζεις, επειδή πιστεύεις πως κάτι θα αλλάξει ως δια μαγείας, γελάστηκες! Το μόνο που αλλάζει είναι εσύ, που μεταμορφώνεσαι σε αυτόχειρα της ίδιας σου της ζωής! Σκοτώνεις τα κύτταρά σου, τα πνίγεις με τα ίδια σου τα χέρια.

Να καταφέρεις τι; Να χώσεις την ψυχή σου ακόμη πιο βαθιά στον λάκκο του φόβου σου, να στραγγαλίσεις την φωνή σου με μεγαλύτερη δύναμη; Δε βαρέθηκες, δεν κουράστηκες, δε θες να σταματήσει όλο αυτό;

Μίλα όσα σωπαίνεις, μίλα όσα μιλάς μόνο μέσα σου κι άσε τις υποθέσεις για το τι κακό μπορεί να συμβεί. Χειρότερο κακό από αυτό που κανείς εσύ στον εαυτό σου με το να τα κρατάς μέσα σου, δεν μπορεί να συμβεί! Σπάσε το απόστημα της σιωπής σου που τροφοδοτείς τόσα χρόνια το σώμα σου, την ενέργειά σου, την ζωή σου.

Μόνο έτσι θα αλαφρώσεις την ψυχή σου, μόνο αδειάζοντας ανασαίνεις, μόνο αδειάζοντας αλαφρώνεις, μόνο αδειάζοντας ζεις, μόνο αδειάζοντας θα δεις ποιοι άνθρωποι αισθάνθηκαν κενό και σε αναζήτησαν και ποιοι απλά προχώρησαν σα να μην υπήρξες ποτέ