Από τη ζωή μας έχουμε απαιτήσεις, και πολύ καλά κάνουμε! Η σχέση μας με τον χρόνο επηρεάζει την υπομονή μας και το κατά πόσο ανυπόμονοι είμαστε. Η αναμονή και η υπομονή μας, αξίζουν μόνο όταν περιμένουμε κάτι μεγάλο και αξιόλογο. Τι θεωρούμε όμως αξιόλογο; Τι θεωρούμε «πολυτελές» στη ζωή μας; Μήπως περιμένουμε να κερδίσουμε «δέντρα» και χάνουμε το «δάσος»;Αναμένοντας «μεγάλες στιγμές».
Τα όνειρα που κάνουμε, πολλές φορές δεν είναι τίποτε άλλο παρά αναμονή και προσμονή (μέσα από προσδοκίες) μεγάλων στιγμών. Ονειρευόμαστε τη στιγμή που θα πάρουμε μια προαγωγή. Τη στιγμή που θα παντρευτούμε την/τον αγαπημένη/ο μας σύντροφο κτλ. Ονειρευόμαστε με άλλα λόγια, κορυφές.
Μένουμε λοιπόν και αποκοιμιόμαστε στις κορυφές των ονείρων μας ξεχνώντας ολόκληρη τη διαδρομή. Στο μεταξύ, πάντα έχουμε να κάνουμε ένα παράπονο για την καθημερινότητα και τη ρουτίνα που μας ενοχλεί. Μετά, παίρνουμε κουράγιο πάλι από τη φανατσία μας και την προσμονή μας να πάψει με μαγικό τρόπο να υπάρχει η ρουτίνα, και ξαφνικά…να γεμίσει η ζωή μας «μαγικές» μέρες. Είπαμε να ονειρεύομαστε, όχι όμως να κάνουμε παρέα με χίμαιρες! Αφού λοιπόν οι κορυφές καθυστερούν να κατοικηθούν από μας, διαμαρτυρόμαστε για την καθημερινότητά μας! Κάνουμε τίποτε για να την μετατρέψουμε σε πιο ενδιαφέρουσα;
Η καθημερινότητα που είναι μια μεγάλη στιγμή… σε διάρκεια!
Κάπως έτσι λοιπόν, περνάνε οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες και τα χρόνια και όλο και αναρωτιόμαστε τι δεν πάει καλά! Αυτό που δεν πάει καλά, είναι οτι θυσιάζουμε τη διάρκεια για χάρη της προσμονής στιγμών που είναι εξόχως αβέβαιες. Χάνουμε το «ζουμί» στιγμών καθημερινών γιατί τις θεωρούμε …βαρετές.
Η κάθε στιγμή είναι μοναδική. Το λέμε πάντα όμως στο τέλος, μας μένει ως ένα κλισέ. Τις στιγμές που προσδοκούμε να ζήσουμε, αυτές που έχουμε σαν «κορυφές» ονείρων, τις έχουμε στο μυαλό μας με κάθε λεπτομέρεια. Έχουμε φτιάξει ολόκληρες τελετές με τέλεια σκηνοθεσία. Στα όνειρά μας, πανηγυρίζουμε και είμαστε όλο χαρά αυτές τις στιγμές. Την καθημερινότητά μας όμως, ακόμη να την χαρούμε! Με αυτήν δεν πανηγυρίζουμε! Δεν είναι «πολυτελής» για μας. Πολυτελές, είναι μόνο αυτό που περιμένουμε να ρθει! Δεν είναι όμως έτσι.
Να γίνει η καθημερινότητα όνειρο!
Σκεφτήκαμε ποτέ να διαμορφώνουμε τη μέρα μας έτσι ώστε να είναι μαγική; Μετά από τις προγραμματισμένες υποχρεώσεις, αφήσαμε ποτέ το ένστικτό μας να μας υπαγορεύσει τι θα κάνουμε; Σκεφτήκαμε όταν κάναμε κάτι απρόβλεπτο οτι πιο πριν δεν το είχαμε ούτε καν φανταστεί; Γιατί δεν σκηνοθετούμε στην πράξη την καθημερινότητα τόσο καλά όσο σκηνοθετούμε τα όνειρά που αναμένουμε να γίνουν πραγματικότητα στο μέλλον; Το παρόν δεν έχει μαγεία;
Αν αφήσουμε τον εαυτό μας να αφεθεί στις εικόνες και στους ήχους που μπορούν να χωρέσουν μέσα σε ένα λεπτό, θα καταλάβουμε οτι κάτι δεν κάνουμε καλά στη ζωή μας. Σηκωθήκαμε ποτέ λίγο νωρίτερα το πρωί να πάμε να δούμε το χάραμα; Γιατί όχι; Επειδή είναι Δευτέρα και όχι μέρα καλοκαιρινών διακοπών; Απολαύσαμε λίγα λεπτά γαλήνης και ηρεμίας σε κάποιο διάλειμμα από τη δουλειά; Γιατί όχι; Επειδή είναι μέρα εργάσιμη και περιμένουμε το Σαββατοκύριακο; Κάναμε κάποια έκπληξη σε κάποιον που αγαπάμε σήμερα ή περιμένουμε τα γενέθλιά του και τη γιορτή του;
Καλό είναι λοιπόν να μην κατηγορούμε την ρουτίνα μας και να μην αποθεώνουμε τα μελλοντικά και αβέβαια όνειρά μας. Υπάρχουν τρόποι, χρησιμοποιώντας την καλή μας διάθεση και το κέφι, να κάνουμε τις μέρες μας ονειρικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου