Γιατί πολλές φορές συμπεριφερόμαστε λες και η ζωή μας είναι ατελείωτη;Κάποιοι θα πουν: “Μα ακριβώς διότι γνωρίζουμε το αναπόφευκτο τέλος”! Κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε… Ίσως πάλι γιατί νομίζουμε ότι για να ευχαριστηθούμε κάτι πρέπει να πληροί πολλές προϋποθέσεις π.χ. μία εκδρομή, μία αγορά ακόμα και μία απλή έξοδος δεν πραγματοποιείται σήμερα, αλλά αναβάλλεται για μία “ άλλη φορά” όταν τα πράγματα θα είναι καλύτερα, όταν οι συνθήκες είναι καταλληλότερες…
Όμως ας μην κρυβόμαστε, η ζωή είναι μία και μοναδική. Είναι αυτό που ζούμε την κάθε στιγμή. Αυτό που ζούμε εδώ και τώρα. Ότι πέρασε είναι ήδη παρελθόν και το μέλλον ακόμα δεν έχει φτάσει. Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αυτό είναι που πρέπει να ευχαριστηθώ και να απολαύσω, οτιδήποτε άλλο πριν και μετά δεν υπάρχει…
Πολλές φορές καταλαβαίνουμε την αξία όσων έχουμε, δυστυχώς, όταν κάτι συμβεί και τα απειλήσει, όταν κινδυνέψουμε ή όταν όντως τα χάσουμε. Την υγεία μας, τη δουλειά μας, το σπίτι μας, τη ρουτίνα μας. Όσο τα έχουμε (υλικά και άυλα αγαθά) συμπεριφερόμαστε με απάθεια, συχνά γκρινιάζουμε, θέλουμε κι άλλα, περισσότερα, μεγαλύτερα, ακριβότερα. Δουλεύουμε όλο και περισσότερο, πιέζουμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας με ωράρια απάνθρωπα, γινόμαστε σκλάβοι των ίδιων μας των επιλογών!
Ακόμα και την υγεία μας, το σώμα μας, το να βλέπουμε να ακούμε, να βαδίζουμε, να καθόμαστε και να σηκωνόμαστε, τα θεωρούμε δεδομένα, αυτονόητα… Μέχρι να χάσουμε κάτι, έστω και κάτι λίγο, κάτι μικρό, ένα ατύχημα π.χ. που θα μας αφήσει στο κρεβάτι για κάποιες μέρες… για να καταλάβουμε την αξία της ζωής μας. Δυστυχώς όμως και πάλι μετά, μόλις ορθοποδήσουμε, ξαναριχνόμαστε με την ίδια ένταση στην υποχρέωση της καθημερινότητας μας και ξεχνάμε πάλι τα αυτονόητα και πάλι από την αρχή…
Η ζωή είναι μία και μοναδική. Μία φορά είσαι παιδί, μία φορά έφηβος, νέος, μεγαλύτερος, μεσήλικας, παππούς, ή γιαγιά. Η κάθε περίοδος έχει την χάρη της . Αρκεί να επιτρέψουμε στον εαυτό μας έξω από τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις να τις ανακαλύψει. Να ζήσουμε την κάθε φάση της ζωής μας σαν να είναι μοναδική. Γιατί είναι! Και είναι κατά κύριο λόγο, στο χέρι μας να της προσδώσουμε ένα νόημα που θα τη γεμίσει ενδιαφέρον και αξία, τόσο που θα ανυπομονούμε να ζήσουμε την κάθε μέρα για την δική της σημασία, για την εμπειρία και την ευχαρίστηση που μπορεί να μας προσφέρει το κάθε βίωμα ,κάθε ξεχωριστή στιγμή!
Είναι στο χέρι μας να ζήσουμε απλά και ευτυχισμένα. Δεν θέλει κόπο, ούτε χρήματα, ούτε δυσεπίλυτους όρους και προϋποθέσεις. Θέλει μονάχα την πρόθεση μας να το καταφέρουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου