Όταν είσαι άνθρωπος που αναζητά, μαθαίνεις να έρχεσαι σε επαφή με την αληθινή ζωή και δεν ζεις αφηρημένος, αδιάφορος ή οκνηρός. Το παρελθόν και το μέλλον αποτελούν δύο φανταστικούς κόσμους προς τους οποίους μπορούμε πάντοτε να δραπετεύσουμε. Είναι εκεί, διαθέσιμοι, κρυμμένοι μέσα στις αναμνήσεις και τα όνειρα.Ο άθλος έγκειται στο να τους διατηρήσουμε και να τους τιμήσουμε, χωρίς να τρέξουμε να χωθούμε στην αγκαλιά τους, καθώς δεν είναι κόσμοι άνετοι, αλλά προβλέψιμοι και μακρινοί. Να ζει στο παρόν, αυτή είναι η πρώτη δοκιμασία που πρέπει να περάσει ο άνθρωπος που αναζητά. Να ζει με αφοσίωση, έντονα, αληθινά.
Αν πας να χορέψεις, χόρεψε με όλο σου το είναι ή μη χορεύεις καθόλου.
Κι αν αγαπάς, αγάπα εντελώς ή μην αγαπάς καθόλου.
Αν αποφασίσεις να μείνεις εδώ, μείνε εδώ.
Αν φύγεις, όμως, φύγε μια και καλή.
Μη μένεις στη μέση, μην προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να σε θυμούνται όταν εσύ δεν είσαι εκεί.
Ο άνθρωπος της αναζήτησης, ό,τι κάνει το κάνει με ένταση κι όσο καλύτερα μπορεί. Ό,τι απορρίπτει, όμως, το εγκαταλείπει χωρίς να προσπαθήσει να επωφεληθεί. Δεν τον ενδιαφέρει πια αυτό που αφήνει πίσω του, δεν το ξαναχρησιμοποιεί ούτε το υπολογίζει, διαφορετικά θα ήταν σαν να του άνοιγε το δρόμο της επιστροφής.
Ο άνθρωπος που αναζητά μαθαίνει αυτό που εγώ αποκαλώ «ύψιστη ανακάλυψη» και ότι ο πόνος δεν εμποδίζει την πορεία.
ΕΙΜΑΣΤΕ τρωτοί, αλλά όχι κι εύθραυστοι. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη μας δύναμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου