Η νίκη πάνω στο θάνατο

Το ωραιότερο πράγμα πάνω σ' εμάς τους ανθρώπους είναι η δυνατότητά μας να νικήσουμε το θάνατο. Η ζωή μας αποτελείται από αλλεπάλληλους μικρούς θανάτους, μέχρι τον οριστικό μας θάνατο. Ζούμε μια σειρά μόνιμων ή προσωρινών αποχωρισμών, μια σειρά πτώσεων, μια σειρά απογοητεύσεων, μια σειρά αποτυχιών...

Η ζωή είναι δύσκολη. Όταν αποχαιρετάς για πάντα ένα πρόσωπο που αγαπάς, όταν τελειώνει μια όμορφη περίοδος της ζωής σου, όταν αναγκάζεσαι να φύγεις από ένα τόπο που αγαπάς, όταν παρά τις προσπάθειές σου αποτυγχάνεις, όταν χωρίζεις, όταν σε απορρίπτουν, όταν σου κάνουν κακό, όταν σου συμβαίνει ένα σοβαρό ατύχημα ή ασθένεια, όταν ... όταν ... όταν ... βιώνεις ένα μικρό θάνατο μέσα σου ...

Κι όμως η ωραιότητα του ανθρώπου έγκειται στην ικανότητά του να ξεπερνά αυτούς τους αλλεπάλληλους μικρούς θανάτους. Να ξαναστέκεται στα πόδια του, να παλεύει για τον εαυτό του και γι' αυτούς που αγαπά, να διεκδικεί τα δικαιώματά του, να συγχωρεί και να προχωρά με τη ζωή του, να ξαναπροσπαθεί αφού μάθει από τα λάθη του ...

Και η ομορφιά του ανθρώπου γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν μέσα από τα έργα του, νικά και τον κανονικό το θάνατο... Ο πατέρας μου πέθανε, άφησε όμως πίσω του ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν. Άφησε αναμνήσεις, εμπειρίες, μάθηση, συμβουλές, συνήθειες που εξακολουθούν να υπάρχουν στα αγαπημένα του πρόσωπα που βρίσκονται εν ζωή. Άρα μέσα από τα πρόσωπα που τον αγαπούν, παραμένει και ο ίδιος εν ζωή...

Παράλληλα, ο άνθρωπος νικά το θάνατο μέσα από όσα δημιουργεί. Οι Μούσες, στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης. Η Μνημοσύνη, ήταν υπεύθυνη για τη διατήρηση της μνήμης. Μέσω των Μουσών λοιπόν, μέσω όσων ο άνθρωπος δημιουργεί, διατηρείται στη μνήμη... Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα, στο σύντομο διάστημα της ζωής του, να "δώσει" στους άλλους. Να "δώσει" όχι μόνο μέσω της αγάπης, αλλά και μέσω όσων δημιουργεί. Να δημιουργήσει γραπτά, ποίηση, μουσική, ζωγραφιές, αγάλματα, κτήρια κ.ο.κ. τα οποία θα μείνουν και θα τον θυμίζουν ακόμη κι όταν φύγει ...

Ο βιολογικός θάνατος είναι αναπόφευκτος. Με κάθε ζωή, γεννιέται κι ένας θάνατος! Στο χέρι μας είναι όμως, να ζήσουμε με τέτοιο τρόπο τη ζωή μας, ώστε να κλέψουμε από το θάνατο... Ώστε όταν έρθει πράγματι ο βιολογικός θάνατος, να μπορέσουμε να δούμε πίσω στη ζωή μας εκείνες τις τελευταίες μας στιγμές και να πούμε πως πράγματι ζήσαμε! Ας προσπαθήσουμε!