Όταν κάτι όμορφο έρχεται στο τέλος του. Ήξερες ότι θα έρθει αυτή η στιγμή. Αλλά πίστευες ότι θα ήταν πιο μακριά. Ή ίσως και να σου φαινόταν ότι δε θα έρθει ποτέ.Και στεναχωριέσαι. Τόσες στιγμές, τόσα χαμόγελα, τόσες απογοητεύσεις, τόσα πρόσωπα, τόσες επιτυχίες αλλά και αποτυχίες. Κάθε λεπτό μοναδικό, κάθε στιγμή περασμένη και χωρίς γυρισμό. Και δε θα τα ξαναζήσεις.
Οι όμορφες στιγμές υπάρχουν πάντα, μπορείς να τις δημιουργείς πάντα, όμως οι ίδιες δεν ξαναβιώνονται, δεν πατάς απλά το replay. Δεν υπάρχει replay ούτε και rewind. Υπάρχει μόνο το forward. Και προχωράς πράγματι και θυμάσαι τις στιγμές και χαμογελάς και πάλι, τις κουβαλάς παντού μαζί σου. Και που και που δακρύζεις. Αλλά είναι χαραγμένες μέσα σου και είναι όμορφα ακόμη και τα δάκρυα γι' αυτές. Είναι κομμάτι του εαυτού σου πια, είναι εσύ!
Σκέφτεσαι κάποτε αν ήθελες να αλλάξεις κάτι. Αν ήθελες να είχες δώσει ευκαιρίες και σε άλλους ανθρώπους. Αν ήθελες να δοκιμάσεις κι άλλα πράγματα. Αν έκανες όσα έπρεπε και όσα μπορούσες. Αν τα έζησες όλα. Έχεις περιέργεια πώς θα ήταν αν είχες κάνει κάτι διαφορετικό. Και λίγο πριν τελειώσει όλο αυτό, λες μέσα σου: "προλαβαίνω; να δοκιμάσω;".
Όσα ήταν να γίνουν, έγιναν! Μη σκας! Κοίτα παρακάτω τώρα. Μη ξεχάσεις όμως τίποτε και κανέναν απ' όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν όλοι τους και όλα ένα μάθημα ζωής. Σου έδωσαν τις καλύτερες αναμνήσεις! Κι αν υπήρξαν και κακές αναμνήσεις, να μάθεις να τις χειρίζεσαι και να τις έχεις ως υπενθύμιση πως η ζωή έχει και τα στραβά της. Μη λυπάσαι που τελειώνει.
Ήταν ένα όμορφο μονοπάτι. Ξεκίνα να δημιουργείς νέα όμορφα μονοπάτια.
Όταν κάτι όμορφο έρχεται στο τέλος του σημαίνει πως ήρθε η στιγμή να δημιουργήσεις κάτι ακόμη πιο όμορφο. Ίσως φαίνεται αδύνατο να προχωρήσεις, αλλά τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου