Η ηλικία μας δε φαίνεται από τα χρόνια μας. Είμαι σίγουρος πια για αυτό. Έχω δει νέους να νιώθουν γέροι. Έχω δει και γέρους να νιώθουν νέοι. Έχω δει νέους να μην έχουν βρει νόημα στη ζωή τους. Έχω δει ανθρώπους που δεν ξέρουν τι να κάνουν τη ζωή τους.Έχω δει και ανθρώπους να μην μετρούν τον χρόνο που περνά, αλλά να μετρούν στιγμές, συναισθήματα, εμπειρίες και ανθρώπους. Έχω δει και ανθρώπους να μετρούν τον χρόνο σα να φοβούνται πως θα πεθάνουν αύριο, αλλά έχω δει και άλλους να μετρούν τον χρόνο σα να είναι να ζήσουν για πάντα.
Έχω δει ηλικιωμένους να νιώθουν κοντά στο θάνατο αλλά να ζουν την κάθε τους στιγμή σα να είναι η πρώτη και η τελευταία τους.
Όμως είμαι σίγουρος πια. Η ηλικία δε μετριέται με τα χρόνια. Όχι για μένα τουλάχιστον.
Η ηλικία μετριέται με τη διάθεση για αλλαγή, με την ευελιξία και το κίνητρο προσαρμογής.
Ίσως δεν έχει κανένα νόημα να ρωτάμε κάποιον πόσο χρονών είσαι.
Ίσως είναι καλύτερα να ρωτάμε πόσο χρονών αισθάνεσαι.
Και αυτό το “αισθάνεσαι” μετριέται με την ανάγκη για αλλαγή, με την άνεση στη μεταβολή, με την ευελιξία και την ευπροσαρμοστικότητα.
Ευπροσαρμοστικότητα…
Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτή η λέξη. Αλλά εγώ έτσι μετράω τα χρόνια.
Ίσως είναι καλύτερα να ρωτάμε: «έχεις διάθεση για αλλαγή;» για να καταλάβουμε τη συναισθηματική ηλικία κάποιου.
Όσο πιο δύσκολο μου είναι να προσαρμοστώ, όσο πιο δυσκίνητος γίνομαι στη ζωή μου (και όχι μόνο στο σώμα μου), όσο πιο δύσκολο μου είναι να δεχτώ τις αλλαγές και να πάω με το ρέμα, τόσο πιο γέρος αισθάνομαι και τόσο περισσότερο βαραίνουν τα χρόνια στην πλάτη μου.
Η διάθεση για αλλαγή –και η αποδοχή της- ξυπνά τη ζωή μέσα μου, είναι η κινητήριος δύναμη να προχωρήσω, να ζήσω, να εξελιχθώ.
Τείνω να ρωτάω τους ανθρώπους πόσο χρονών αισθάνονται σχεδόν από την αρχή μιας γνωριμίας. Δεν με νοιάζει τι λέει η ταυτότητα. Με νοιάζει τι λέει η ψυχή.
Αν κάποιος βέβαια με ρωτήσει πόσο χρονών αισθάνομαι δεν θα έχω μόνο μια απάντηση.
Θα πω πως άλλες φορές νιώθω σα μικρό παιδί που δεν βιάζεται καθόλου να μεγαλώσει, σα παιδί που θέλει να παίξει κρυφτό με τους φόβους και κυνηγητό με τα όνειρα.
Άλλες φορές αισθάνομαι ηλικιωμένος που δεν μπορεί να σηκώσει το σώμα του.
Αλλά η καλύτερη μου φάση είναι όταν αισθάνομαι άνδρας στην ηλικία μου. Είναι η απόλυτη ταύτιση… Όταν αισθάνομαι να είμαι ο εαυτός μου, ζώντας την κάθε μου στιγμή. Όταν αισθάνομαι να ζω τη ζωή που έχω. Αλλά με κάθε δικαίωμα να γίνομαι όποτε θέλω παιδί και όποτε θέλω ηλικιωμένος.
Αλλάζω. Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Ενσωματώνω μέσα μου τα στοιχεία κάθε ηλικίας. Της ζωής που έχω ζήσει, της ζωής που ζω και της ζωής που περιμένω.
Εσείς πόσο χρονών αισθάνεστε; Τώρα… γιατί αύριο είναι μια άλλη μέρα, μετά είναι μια άλλη ώρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου