Ενώ είναι εύκολο να επιτρέψουμε σε μικροπράγματα να κυριαρχήσουν στη ζωή μας, υπάρχουν κάποια άλλα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε το στρες στη ζωή μας. Ένα από τα σημαντικότερα που μπορούμε να κάνουμε είναι, να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους προοπτική.
Ίσως αυτή η πρόταση να σας φαίνεται λίγο ακατανόητη. Στο κάτω κάτω, τι σημαίνει στην πραγματικότητα; Έχω σκεφτεί πάρα πολύ πάνω σ’ αυτό το θέμα και για μένα σημαίνει απλώς να θυμάμαι ότι τα περισσότερα από τα πράγματα που μας στρεσάρουν δεν αποτελούν καταστάσεις ζωής ή θανάτου.
Για την ακρίβεια, εγώ βρίσκω πολύ γοητευτικό το γεγονός πως όταν οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με πραγματικά «σοβαρές καταστάσεις» – φυσικές καταστροφές, διαζύγια, οικονομικές κρίσεις, αρρώστιες, το θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων, τα γηρατειά των γονιών τους – οι περισσότεροι φανερώνονται εξαιρετικά θαρραλέοι και καινοτόμοι. Για κάποιο λόγο η αντίδρασή μας στα σημαντικά γεγονότα της ζωής είναι να υψώσουμε το ανάστημά μας, να ανακαλέσουμε την εσωτερική μας δύναμη και να πάρουμε οτιδήποτε έχει να μας προσφέρει η ζωή.
Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιοι άνθρωποι που καταφέραμε να ξεπεράσουμε κάποια εξάρτησή μας, μια επαγγελματική καταστροφή, ή κάποια άλλη κρίση, είμαστε πολύ συχνά απογοητευμένοι, στενοχωρημένοι, ενοχλούμαστε εύκολα, είμαστε στρεσαρισμένοι και μας εκνευρίζουν όλα αυτά τα «μικροπράγματα» που αποτελούν τμήμα της καθημερινότητας όλων μας. Κατά κάποιο τρόπο είναι τα μικροπράγματα και όχι τα σοβαρά θέματα εκείνα που μας βασανίζουν περισσότερο.
Τα περισσότερα δεν είναι θέματα ζωής ή θανάτου. Και αν δω όλα τα πράγματα που αντιμετωπίζω σαν μικροπράγματα και όχι σαν μια σειρά καταστάσεων επείγοντος, θα μου φανούν όλα πολύ πιο εύκολα και αντιμετωπίσιμα.
Η σωστή προοπτική των καταστάσεων κάνει τη ζωή πιο εύκολη και αντιμετωπίσιμη.
Είμαστε όλοι ευλογημένοι με το δώρο της ζωής, η φύση μάς φιλοξενεί στον υπέροχο πλανήτη της. Είτε κάνουμε τριάντα λεπτά, είτε σαράντα πέντε για να πάμε από το σπίτι στη δουλειά μας, δεν είναι απαραίτητο να νιώθουμε λιγότερη ευγνωμοσύνη για τη ζωή μας. Αν τα σπίτια μας δεν είναι τελείως καθαρά, μπορούμε να νιώσουμε ανάξιοι, ή μπορούμε να θυμηθούμε πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας…
Μπορούμε να παραπονιόμαστε πως η ζωή δεν είναι τέλεια και να περιμένουμε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις μας, ή μπορούμε να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους προοπτική και να τα δούμε όλα πιο ανάλαφρα.
Ίσως αυτή η πρόταση να σας φαίνεται λίγο ακατανόητη. Στο κάτω κάτω, τι σημαίνει στην πραγματικότητα; Έχω σκεφτεί πάρα πολύ πάνω σ’ αυτό το θέμα και για μένα σημαίνει απλώς να θυμάμαι ότι τα περισσότερα από τα πράγματα που μας στρεσάρουν δεν αποτελούν καταστάσεις ζωής ή θανάτου.
Για την ακρίβεια, εγώ βρίσκω πολύ γοητευτικό το γεγονός πως όταν οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με πραγματικά «σοβαρές καταστάσεις» – φυσικές καταστροφές, διαζύγια, οικονομικές κρίσεις, αρρώστιες, το θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων, τα γηρατειά των γονιών τους – οι περισσότεροι φανερώνονται εξαιρετικά θαρραλέοι και καινοτόμοι. Για κάποιο λόγο η αντίδρασή μας στα σημαντικά γεγονότα της ζωής είναι να υψώσουμε το ανάστημά μας, να ανακαλέσουμε την εσωτερική μας δύναμη και να πάρουμε οτιδήποτε έχει να μας προσφέρει η ζωή.
Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιοι άνθρωποι που καταφέραμε να ξεπεράσουμε κάποια εξάρτησή μας, μια επαγγελματική καταστροφή, ή κάποια άλλη κρίση, είμαστε πολύ συχνά απογοητευμένοι, στενοχωρημένοι, ενοχλούμαστε εύκολα, είμαστε στρεσαρισμένοι και μας εκνευρίζουν όλα αυτά τα «μικροπράγματα» που αποτελούν τμήμα της καθημερινότητας όλων μας. Κατά κάποιο τρόπο είναι τα μικροπράγματα και όχι τα σοβαρά θέματα εκείνα που μας βασανίζουν περισσότερο.
Τα περισσότερα δεν είναι θέματα ζωής ή θανάτου. Και αν δω όλα τα πράγματα που αντιμετωπίζω σαν μικροπράγματα και όχι σαν μια σειρά καταστάσεων επείγοντος, θα μου φανούν όλα πολύ πιο εύκολα και αντιμετωπίσιμα.
Η σωστή προοπτική των καταστάσεων κάνει τη ζωή πιο εύκολη και αντιμετωπίσιμη.
Είμαστε όλοι ευλογημένοι με το δώρο της ζωής, η φύση μάς φιλοξενεί στον υπέροχο πλανήτη της. Είτε κάνουμε τριάντα λεπτά, είτε σαράντα πέντε για να πάμε από το σπίτι στη δουλειά μας, δεν είναι απαραίτητο να νιώθουμε λιγότερη ευγνωμοσύνη για τη ζωή μας. Αν τα σπίτια μας δεν είναι τελείως καθαρά, μπορούμε να νιώσουμε ανάξιοι, ή μπορούμε να θυμηθούμε πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας…
Μπορούμε να παραπονιόμαστε πως η ζωή δεν είναι τέλεια και να περιμένουμε να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις μας, ή μπορούμε να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους προοπτική και να τα δούμε όλα πιο ανάλαφρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου