Ο χρυσός τρίποδας

Κάποτε, στην αρχαία Λέσβο, ένας ψαράς συμφώνησε με έναν έμπορο να
του πουλήσει όσα ψάρια πιάσει στα δίχτυα του αντί τριών αργυρών
νομισμάτων. Καθώς όμως τράβηξε τα δίχτυα είδε ότι αντί για ψάρια, είχε
πιάσει έναν ωραιότατο χρυσό τρίποδα. Ο έμπορος επέμεινε ότι δικαιούται τον
τρίποδα, ο ψαράς ισχυριζόταν ότι η συμφωνία τους αφορούσε ψάρια κι όχι
τρίποδες και η υπόθεση κατέληξε στο δικαστήριο. Αλλά κι ο δικαστής
δυσκολευόταν να βγάλει απόφαση και πρότεινε οι αντίδικοι να ζητήσουν τη
γνώμη του μαντείου των Δελφών για μια τόσο παράξενη υπόθεση. Στο
Μαντείο η Πυθία έβγαλε χρησμό: «Ούτε στον ψαρά, ούτε στον έμπορο, αλλά
στον πιο σοφό.»

— Α, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, σκέφτηκε ο ψαράς. Θα τον πάω στον
Θαλή στη Μίλητο. Είναι γνωστό πόσο μεγάλος σοφός είναι και τον
επισκέπτονται από όλο τον κόσμο για να ζητήσουν τη γνώμη του.
Πραγματικά πήγε τον τρίποδα στον Θαλή και του εξήγησε την
υπόθεση. Εκείνος τον ευχαρίστησε και του είπε:
— Ο φίλος μου ο Βίας από την Πριήνη είναι πολύ πιο σοφός από μένα.
Σ’ αυτόν να τον πας.
Ο ψαράς ξεκίνησε για την Πριήνη και στον δρόμο έμαθε ότι πραγματικά
ο Βίας εθεωρείτο μεγάλος σοφός: έλεγε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ακριβό από
τη φιλία και ότι πρέπει να είμαστε με όλους καλοί, ακόμα και με τους εχθρούς
μας.
— Ευχαριστώ τον Θαλή, είπε ο Βίας στον ψαρά όταν συναντήθηκαν,
αλλά νομίζω ότι ο Πιττακός από τη Μυτιλήνη είναι πιο σοφός από μένα. Έχει
συντάξει τους καλύτερους νόμους για τη χώρα του και, μάλιστα, όταν τον
ανακήρυξαν βασιλιά, αυτός αρνήθηκε και είπε προτιμά να είναι απλός
πολίτης.
Στη Λέσβο λοιπόν ο ψαράς, στο σπίτι του Πιττακού:.
— Αυτός ο τρίποδας είναι αριστούργημα, είπε ο Πιττακός, αλλά
δυστυχώς δεν τον αξίζω. Καλύτερα να τον πας στον Κλεόβουλο, τον βασιλιά
της Ρόδου.
Ο Κλεόβουλος είχε ταξιδέψει σ’ όλο τον κόσμο, είχε γνωρίσει πολλούς
λαούς και πίστευε ότι η εκπαίδευση είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε κάθε
χώρα. Αλλά αρνήθηκε ότι του ανήκει ο τρίποδας.
— Θα πας στην Κόρινθο και θα βρεις τον Περίανδρο, που είναι πολύ
σοφότερος από μένα.

Ο ψαράς ταξίδεψε στην Κόρινθο. Ο Περίανδρος ήταν παράξενη
προσωπικότητα. Μερικοί τον θεωρούσαν πολύ σοφό, άλλοι πολύ σκληρό
τύραννο.
— Ούτε τόσο σοφός, ούτε τόσο τύραννος είμαι, είπε στον ψαρά σαν να
διάβαζε τη σκέψη του. Ξέρω όμως ότι αν πας στη Σπάρτη και βρεις τον
Χίλωνα, θα έχεις συναντήσει τον σοφότερο άνθρωπο στη γη.
Ο ψαράς ξεκίνησε για τη Σπάρτη. Πρώτη φορά άκουγε γι’ αυτόν, αλλά
όταν βρέθηκε στη Λακωνία και άρχισε να πιάνει κουβέντα με τους κατοίκους
κατάλαβε πόσο πολύ αγαπούσαν το Χίλωνα, έναν απλό, λιτό και ήσυχο
άνθρωπο που χωρίς κομπασμό έδινε τα πάντα για να κάνει καλύτερη τη ζωή
των συμπατριωτών του.
— Λάθος κάνεις, είπε στον ψαρά, όταν αυτός του εξήγησε την υπόθεση.
Υπάρχει στην Αθήνα κάποιος που λέγεται Σόλωνας. Είναι ο μεγαλύτερος
εχθρός μου, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι είναι μεγάλος νομοθέτης,
ηγέτης, ακόμα και ποιητής. Αυτός δικαιούται πολύ περισσότερο από μένα τον
τρίποδα.
Ο ψαράς πήγε από την Σπάρτη στην Αθήνα. Δεν χρειάστηκε να ψάξει
πολύ γιατί ο Σόλωνας ήταν γνωστός σε όλους.
— Ξέρω τουλάχιστον άλλους έξι που είναι σοφότεροι από μένα,
διαμαρτυρήθηκε ο Σόλωνας. Τον Θαλή, τον Βία, τον Πιττακό, τον Κλεόβουλο,
τον Περίανδρο και τον Χίλωνα, γιατί έφερες τον τρίποδα σε μένα;
Ο ψαράς του εξήγησε ότι ήδη τον είχε προσφέρει σε όλους αυτούς και
όλοι τους είχαν αρνηθεί.
— Τότε νομίζω ότι πρέπει να τον αφιερώσουμε στον Απόλλωνα που
είναι η πηγή κάθε σοφίας.

Ο ψαράς πήγε λοιπόν και αφιέρωσε τον τρίποδα στους Δελφούς. Η
Πυθία δεν έκρυψε την ικανοποίησή της που υπήρχαν εφτά πραγματικά σοφοί
άνθρωποι στην Ελλάδα.