Μα υπάρχει πιο όμορφο πράγμα επάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη από την καταπολέμηση των φόβων μας; Φυσικά και όλοι έχουν κάποιες φοβίες και μυστικές σκέψεις στη ζωή τους, κάποιες από τι οποίες, πολλές φορές, είναι αστείες και δεν μπορούν να ειπωθούν σε άλλους. Ίσως από αμηχανία ή φόβο για στοχοποίηση οι περισσότεροι από εμάς κρατάμε τους πιο μεγάλους φόβους για τους εαυτούς μας, αποθηκεύοντάς τους στη μνήμη μας. Έτσι νιώθουμε συνεχώς κάτι να μας τρώει μέσα μας και να μας προβληματίζει αφού του δίνουμε χώρο και χρόνο για να εξελιχθεί, αγχώνοντάς μας όλο και περισσότερο.Ίσως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να γράφουμε τις φοβίες μας σε ένα χαρτί, αναλύοντάς τες και γιατί όχι διακωμωδώντας τες. Το μολύβι και το χαρτί είναι ό,τι για έναν ιππότη το σπαθί και η ασπίδα. Απλώς ο ιππότης πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του από πραγματικούς εχθρούς ενώ εμείς από φανταστικούς. Ποιο είναι χειρότερο; Όποιος μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση έχει ήδη απομυθοποιήσει κάποιον μεγάλο του φόβο.
Γράφοντας για τις φοβίες μας, ξαναζούμε στιγμές άγχους και αγωνίας, φέρνοντας στο μυαλό μας σκηνές και γεγονότα. Εκεί είναι που πρέπει να εστιάσουμε. Στη ρίζα του κακού. Σε όλα εκείνα τα συναισθήματα που αναπαράγονται από μία αρχική σκέψη. Χωρίς καμία αμφιβολία και ενδοιασμό να ξαναζήσουμε από την αρχή τα πάντα ώστε να αρχίσει σιγά σιγά να ξετυλίγεται το κουβάρι του φόβου μας. Είναι κάποιο είδος ατομικής ψυχοθεραπείας που μας βάζει στη διαδικασία της εσωτερικής ενδοσκόπησης και του προσωπικού προβληματισμού. Γιατί όταν η ψυχή πονά και φοβάται, ολόκληρο το είναι μας βρυχάται και κλονίζεται. Τι πιο λογικό λοιπόν να παραδεχτούμε τις φοβίες μας σε ένα κομμάτι χαρτί; Να αρχίσουμε να το γράφουμε. Όσο πιο πολύ μαυρίζει αυτό, τόσο περισσότερο ασπρίζει η ψυχή μας. Μέχρι να επιτύχουμε ισορροπία και να γαληνεύσει επιτέλους το μέσα μας.
Είναι όπως εκείνη την ώρα που πιάνουμε τους εαυτούς μας να κοιτάζουν μπροστά από ένα καθρέφτη το είδωλό τους που αντανακλάται. Ένα σώμα που εξωτερικά μοιάζει με όλα τα άλλα ανθρώπινα σώματα. Εσωτερικά όμως; Ένας τεράστιος λαβύρινθος φόβων και στιγμών άγχους. Ένα εσωτερικό ψυχικό παραλήρημα καλά κρυμμένο από τον έξω κόσμο. Ένα συνονθύλευμα δαιμόνων που στοιχειώνουν τις σκέψεις μας και τα όνειρά μας, κρατώντας μας σε σκιές του παρελθόντος.
Ανήμποροι να αντιδράσουμε σε όλα αυτά τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν απλώς κλείνουμε τα μάτια και απομακρυνόμαστε αργά από τον καθρέφτη μην έχοντας άλλη διάθεση να αντικρίζουμε το εγώ μας. Ίσως ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει κάποιος εκείνη τη στιγμή, εγκαταλείποντας τη μάχη, δίχως να παλέψει με τις φοβίες του.
Έτσι ακριβώς νιώθει κάποιος και βιώνει τις στιγμές μπροστά από ένα λευκό χαρτί που προσπαθεί να του δείξει το δρόμο της απομυθοποίησης των φόβων του και μακροπρόθεσμα στη λύτρωση. Κάθε λέξη, κάθε συναίσθημα και έκφραση ισοδυναμεί με μία μάχη που πρέπει να κερδηθεί για να υπάρχει η ελπίδα του παρακάτω. Τολμηρός είναι εκείνος που κοιτά την ψυχή του κατάματα και προσπαθεί να τη διορθώσει και να απαλύνει κάθε πόνο της. Το χαρτί είναι το μέσο. Η ίδια η ψυχή καθοδηγεί το χέρι που αφήνεται ελεύθερο και γράφει όλα αυτά που δεν μπόρεσαν ποτέ να αποτυπωθούν με λόγια. Και γεμίζουν σειρές, γεμίζουν φύλλα λέξεων που η κάθε μία έχει τη δική της βαρύτητα. Δεν πρέπει να σταματήσουμε. Σχεδόν επιβάλλεται να συνεχίσουμε μέχρι ακόμη και σε πράγματα άγνωστα σε εμάς, που πηγάζουν από το υποσυνείδητο.
Επάνω σε ένα κομμάτι χαρτί ξεγυμνώνουμε την ψυχή μας ζητώντας απαντήσεις. Είναι μία πρόκληση που μπορεί να μας οδηγήσει στη λύτρωση ή και πουθενά. Σίγουρα δεν μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα οπότε μάλλον δεν αποτελεί κάποιου είδους ρίσκο και είναι απόλυτα ασφαλές. Οι φοβίες δεν είναι για να μένουν μέσα μας και να εκκολάπτονται. Είναι απαραίτητο να καταπολεμούνται όσο είναι νωρίς και να ξεχνιούνται. Ίσως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, να κοιτάζουμε τα χαρτιά εκείνα που είχαμε γεμίσει με τους φόβους μας και να γελάμε, νιώθοντας δυνατοί που καταφέραμε και γκρεμίσαμε τα τείχη που περικύκλωναν την παγιδευμένη ψυχή μας. Γιατί όλοι έχουν φοβίες και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στις ταινίες μα υπάρχει στη φύση του ανθρώπινου γένους. Μαύρες σκέψεις και μαύρη ενέργεια που πνίγουν τη διάθεσή μας και προσπαθούν να μας αφοπλίσουν ψυχικά.
Μα, εδώ και τώρα, η λύση βρίσκεται κυριολεκτικά στο χέρι μας και σε ένα λευκό κομμάτι χαρτιού. Είστε έτοιμοι να καταπολεμήσετε με αυτά τα δύο όπλα τις φοβίες σας; Απλώς αφεθείτε στις σκέψεις που σας βασανίζουν και γράψτε. Γράψτε μέχρι να νιώσετε την ελευθερία να σας κατακλύζει. Το πρώτο σημάδι προόδου σε μία αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων και συναισθημάτων.
