Η τάση κάποιου να ανησυχεί για διάφορα πράγματα δείχνει μια ισχυρή ικανότητα να μπορεί να εξετάσει το παρελθόν και το μέλλον με απόλυτη ακρίβεια και αυτό, ίσως, εξηγεί το γιατί τείνει να είναι, επίσης, πιο ευφυής από του άλλους, σύμφωνα με μια νέα θεωρία στον τομέα της ψυχολογίας. Αν και όσοι έχουν αυξημένο άγχος και μοιάζουν σαν να “ανησυχούν για όλα” εκλαμβάνονται από τους άλλους στην εργασία, στην παρέα και στην οικογένεια ως πηγή στρες και άτομα που δεν εμπιστεύονται τίποτα και κανέναν, αποδεικνύεται ότι πρόκειται συνήθως για άτομα που είναι καλύτερα στο να μαθαίνουν από τα λάθη του παρελθόντος, από τα λάθη άλλων και στο να προετοιμάζονται για μελλοντικές απειλές και δυσάρεστες καταστάσεις.
Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια ότι τα άτομα με ελαφρώς αυξημένο άγχος είναι καλύτερα στο να καταλαβαίνουν το πότε κάποιος ψεύδεται και εντοπίζουν πιο γρήγορα διάφορες απειλές, όπως ο καπνός στο δωμάτιο που προκαλείται από μια φωτιά κάπου αλλού. Τώρα, μια νέα έρευνα επάνω σε 100 φοιτητές από το πανεπιστήμιο MacEwan, έρχεται να δείξει ότι η γενικευμένη ανησυχία πηγαίνει χέρι-χέρι με την υψηλότερη νοημοσύνη.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ερωτηματολόγια και τεστ για να προσδιορίσουν τ ο επίπεδο ανησυχίας, άγχους, κατάθλιψης, στοχασμού, κοινωνικής φοβίας, ανάλωσης σε παρελθοντικές κοινωνικές εκδηλώσεις, ψυχικής διάθεσης, λεκτικής και μη-λεκτικής νοημοσύνης. Το τελευταίο αυτό τεστ ήταν σημαντικό, επειδή οι ερευνητές θέλησαν να διακρίνουν το γενικευμένο άγχος από το στιγμιαίο ή περιστασιακό άγχος και το πώς μπορεί το κάθε ένα να σχετίζεται με τη νοημοσύνη.
Διαπίστωσαν, ότι, εκείνοι οι οποίοι αυτο-προσδιορίζονταν ως άτομα που “ανησυχούν περισσότερο” από το συνηθισμένο για διάφορα πράγματα, ή που είπαν ότι έχουν την τάση να αναλογίζονται το αν και κατά γιατί νιώθουν θλίψη, σημείωσαν υψηλότερα σκορ σε τεστ λεκτικής νοημοσύνης, που έγιναν βάση της γνωστής κλίμακας Wechsler Adult Intelligence Scale.
Τα τεστ έδειξαν, όμως, και ότι η “τάση να αναλώνεται κανείς σε παρελθοντικές κοινωνικές καταστάσεις” σχετίστηκε αρνητικά με την μη-λεκτική νοημοσύνη. Δηλαδή, εκείνοι οι οποίοι έμεναν περισσότερο σε γεγονότα του παρελθόντος, σημείωσαν χαμηλότερα σκορ σε τεστ μη-λεκτικού IQ.
Ένα συγκεκριμένο στατιστικό παράδειγμα από την έρευνα είναι ότι, όπως προέκυψε από τα τεστ, η λεκτική νοημοσύνη συσχετίζεται θετικά με την ροπή του ατόμου στο άγχος και την ανησυχία με στατιστικά σημαντική αξία της τάξης του 0,19. Μαζί με παράγοντες όπως η ανάλωση σε παρελθοντικά γεγονότα, το επίπεδο ψυχικής διάθεσης και άγχους, η λεκτική νοημοσύνη προσδιόρισε σε ποσοστό 46% της διακύμανση στην ανησυχία.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Personality and Individual Differences.
