Έχετε συναντήσει ποτέ κάποιον που μαθαίνει καινούργια πράγματα εύκολα; Ισπανικά, άλγεβρα, πιάνο – τα κατακτά όλα με ευκολία, ενώ εσείς αγωνίζεστε να απομνημονεύσετε συζυγίες ρημάτων, τύπους και ποιό κλειδί είναι το μεσαίο C.Ίσως είστε το άτομο που δεν έχει κανένα πρόβλημα να μάθει μια νέα δεξιότητα, αλλά όταν οι φίλοι σας ρωτούν πώς το κάνετε δεν έχετε ιδέα.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Neuroscience ( = Νευροεπιστήμη της Φύσης) μπορεί να έχει απάντηση. Αφού μελετήσανε την εγκεφαλική δραστηριότητα του εγκεφάλου των συμμετεχόντων στην έρευνα, καθώς αυτοί κατανοούσαν ένα νέο παιχνίδι, οι ερευνητές ανακάλυψαν διαφορετική νευρωνική δραστηριότητα σε εκείνους που έμαθαν το παιχνίδι ταχύτερα.
Τελικά, οι ερευνητές προσδιόρισαν ότι κύριος παράγοντας στην ταχύτητα της μάθησης είναι η χρήση εξωτερικών μερών του εγκεφάλου. Σας έχει κανείς πει ποτέ να σταματήσετε να σκέφτεστε τόσο πολύ; Αυτό είναι ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν επιβραδύνει τη διαδικασία της μάθησης.
Το πείραμα
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη προσπάθησαν να ολοκληρώσουν μια εύκολη δραστηριότητα καθώς οι εγκέφαλοι τους παρακολουθήθηκαν με fMRI, το οποίο δείχνει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο. Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να δουν ποια μέρη του εγκεφάλου ενεργοποιούνται καθώς οι συμμετέχοντες μάθαιναν το νέο παιχνίδι.
Το παιχνίδι αποτελείτο από έξι διαφορετικά μοτίβα από 10 χρωματιστές νότες. Σε κάθε συμμετέχοντα δείξανε τα ίδια έξι μοτίβα πολλές φορές και έπρεπε να ακολουθήσει, πιέζοντας κουμπιά στην τηλε-κοντρόλ χειρός. Ενώ τα μοτίβα εμφανίζονταν σε μια οθόνη, οι συμμετέχοντες προσπαθούσαν να παίξουν τα μοτίβα όση μεγαλύτερη ταχύτητα και ακρίβεια μπορούσαν να διαχειριστούν.
Η επόμενη φάση του πειράματος ήταν εξάσκηση στο σπίτι με τους ερευνητές να ακολουθούν τη δραστηριότητα των συμμετεχόντων από απόσταση. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες επέστρεψαν στο εργαστήριο για να μετρηθεί η δραστηριότητα του εγκεφάλου τους σε περιόδους δύο, τεσσάρων και έξι εβδομάδων. Αυτές οι μετέπειτα τομογραφίες έδειξαν την επίδραση που η εξάσκηση είχε στην άριστη κατανόηση του παιχνιδιού από τους συμμετέχοντες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ενώ όλοι βελτιώθηκαν, ορισμένοι έμαθαν άριστα το παιχνίδι αμέσως, ενώ άλλοι έκαναν πιο σταδιακή πρόοδο.
Πώς μαθαίνει ο εγκέφαλος
«Είναι χρήσιμο να θεωρήσετε ότι ο εγκέφαλος σας στεγάζει μια πολύ μεγάλη εργαλειοθήκη», δήλωσε ο ερευνητής Scott Grafton, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Μπάρμπαρα. «Όταν ξεκινάτε να μάθετε μια δύσκολη νέα δεξιότητα, όπως το να παίζετε ένα μουσικό όργανο, ο εγκέφαλος σας χρησιμοποιεί πολλά διαφορετικά εργαλεία σε μια απελπισμένη προσπάθεια να παράγει κάτι που να πλησιάζει τη μουσική. Με το χρόνο και την εξάσκηση, απαιτούνται λιγότερα εργαλεία και βασικές περιοχές είναι σε θέση να υποστηρίξουν το μεγαλύτερο μέρος της συμπεριφοράς. Αυτό που η εργαστηριακή μελέτη μας δείχνει είναι ότι πέρα από μία ορισμένη ποσότητα εξάσκησης, κάποια από αυτά τα γνωστικά εργαλεία θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να αποτελούν εμπόδιο για περαιτέρω μάθηση».
Εξετάζοντας τον εγκέφαλο ως σύνολο αντί να επικεντρώνονται σε μια περιοχή για να δουν αν θα ανάψει κατά τη διάρκεια της τομογραφίας, οι ερευνητές μπόρεσαν να μελετήσουν τη μάθηση ως την σύνθετη διαδικασία που αυτή είναι. Μια διαδικασία που χρησιμοποιεί περισσότερα από ένα μέρη του εγκεφάλου. Στην πραγματικότητα, υπήρχαν 112 περιοχές που ταυτοποιήθηκαν από τους ερευνητές. Έψαξαν τις τομογραφίες του εγκεφάλου των συμμετεχόντων για να εξακριβώσουν που ταιριάζει η δραστηριότητα μεταξύ των περιοχών. Αυτή η στενά όμοια δραστηριότητα έξειξε επικοινωνία μεταξύ δύο ή περισσότερων μερών του εγκεφάλου. Μια τέτοια επικοινωνία ονομάζεται δομή της κοινότητας ή ένα δίκτυο μέσα στον εγκέφαλο.
Το Λιγότερο Είναι Περισσότερο Στην Εγκεφαλική Δραστηριότητα Και Τη Μάθηση
Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα; Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι εκπληκτικό: Οι συμμετέχοντες των οποίων οι εγκέφαλοι έδειξαν μειωμένη νευρωνική δραστηριότητα έμαθαν γρηγορότερα.
Προκαλεί, επίσης, έκπληξη το γεγονός ότι η μειωμένη αυτή δραστικότητα δεν είχε τίποτα να κάνει με τις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τις βασικές κινητικές δεξιότητες και την οπτική επεξεργασία. Με άλλα λόγια, τα τμήματα του εγκεφάλου που επέτρεψαν στους συμμετέχοντες να βλέπουν τις νότες στην οθόνη και να πιέζουν τα αντίστοιχα πλήκτρα.
Αντ 'αυτού, οι περιοχές του εγκεφάλου στις οποίες η λιγότερη δραστηριότητα ήταν καλύτερη ήταν οι περιοχές της εκτελεστικής λειτουργίας του εγκεφάλου: ο μετωπιαίος φλοιός και ο πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου.
Η εκτελεστική λειτουργία αναφέρεται σε ένα σύνολο των νοητικών χαρακτηριστικών που σχετίζονται με τον καθορισμό στόχων και την επίτευξη. Αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν τη ικανότητα να πραγματοποιούμε και να φέρνουμε σε πέρας ένα σχέδιο, να αντιστεκόμαστε στις παρορμήσεις, να δίνουμε προσοχή και να μαθαίνουμε από τις εμπειρίες του παρελθόντος.
Ο μετωπιαίος φλοιός δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως μέχρι την αρχή της ενηλικίωσης, το οποίο μπορεί να εξηγεί γιατί είναι πιο εύκολο για τα παιδιά να μάθουν ξένες γλώσσες και άλλες νέες δεξιότητες. Ο μετωπιαίος φλοιός είναι σίγουρα χρήσιμος για τη ανώτερου επιπέδου σκέψη και για τα σύνθετα έργα, αλλά όταν πρόκειται να μάθουμε απλά πράγματα γρήγορα, η εκτελεστική λειτουργία φαίνεται να είναι εμπόδιο.
Το επόμενο βήμα των ερευνητών είναι να κατανοήσουν πώς μερικοί άνθρωποι είναι σε θέση να επιβραδύνουν ή να εμποδίσουν την εκτελεστική λειτουργία, ενώ μαθαίνουν. Εν τω μεταξύ, μην το πολυσκέφτεστε την επόμενη φορά που δοκιμάσετε κάτι νέο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου