Ο λόγος είναι , όταν ενεργούμε πάνω σε αυτό που μας ενθουσιάζει "ζούμε" περισσότερο στο τώρα, στο παρόν.
Αυτό γίνεται διότι αφιερώνουμε την προσοχή μας πάνω στο θέμα εκείνο που μας ανεβάζει τη συχνότητα δόνησης της συνείδησης μας λόγω του ενθουσιασμού μας, με τρόπο ώστε, αντι να διασπάται σε κομμάτια μικρότερων συνειδησιακών ποσοτήτων, μέσα στα διάφορα"εγώ", "επιθυμίες", να αναβαίνει σε πιο συλλογική κατάσταση συνειδήσεως, ώστε να μας μας δίνει περισσότερες πληροφορίες πάνω στην εμπειρία που βιώνουμε, πάνω στο θέμα που έχουμε προσκολληθεί, και να μας δώσει και τη μέγιστη ικανοποίηση και εμπειρία που μπορούμε να δεχτούμε!
Μετά το ποσοστό εμπειρίας που χρειαζόμαστε για την κατανόηση τουλόγου ύπαρξης του ενθουσιασμού (μαθήματος) που έχουμε πάνω στο ισχυρότερο (εγώ, επιθυμία), ο ενθουσιασμός θα αλλάξει κατεύθυνση προς ένα άλλο θέμα (εγώ, επιθυμία) για κατανόηση.
Ανάλογα το επίπεδο, ο καθένας όταν ενεργεί πάνω στον ενθουσιασμό του, σε αυτό που του δίνει χαρά, δουλεύει με "περισσότερο" από τον εαυτό του, πάνω στο θέμα.
Περισσότερη προσοχή, περισσότερες πληροφορίες, περισσότερη χαρά, ενθουσιασμός,"περισσότερη" συνείδηση πάνω στο θέμα.
Αυτόματα, όταν το μεγαλύτερο κομμάτι από τον εαυτό μας επικεντρώνεται στο θέμα, η αντίληψη μας για αυτο, γίνεται σε ένα μεγαλύτερο επίπεδο, πιο γρήγορο στην αποδοχή Πληροφοριών, με τρόπο τέτοιο ώστε ο χρόνος να είναι "σταματημένος" στο τώρα.
Κάθε έννοια του χρόνου σε κάθε επίπεδο συνείδησης είναι διαφορετική.
Η ώρα που δείχνει το ρολόι και είναι κοινή, περνά διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο, ανάλογα τη συνειδησιακή του κατάσταση!
Πιο εκτεταμένα αυτό συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα συνείδησης, μέχρι το Όλα σε Ένα όπου εκεί υπάρχει μια Απολυτη Σύμπτωση, Ένα αιώνιο Τώρα, μη ύπαρξη χρόνου, μη αντίληψη αλληλουχίας.
Ο άνθρωπος που ζει πάνω σε αυτό που τον ενθουσιάζει μένει περισσότερο νέος, γερνάει πιο αργά για τους άλλους!
Ο χρόνος είναι τελείως διαφορετικός για τη συνείδηση του!
Η συνείδηση είναι αυτή που μας δείχνει οτι γέρναμε, μεγαλώνουμε.
Όσο περισσότερο ζεις στο τώρα, τόσο ο χρόνος δεν θα περνά, ασχέτως αν οι κοινές μετρήσεις
χρόνου δείχνουν για άλλους χρόνια, μέρες εβδομάδες και τα ανάλογα σημάδια.
Αυτό δε σημαίνει οτι δεν υπάρχουν και άλλοι παράγοντες στο θέμα ηλικίας και γήρανσης, αλλά ο βασικότερος είναι το να ζεις στο τώρα.
Η πραγματική ηλικία μετριέται σε συνειδησιακές καταστάσεις!
Όσο ζούμε στο τώρα τόσο αργεί να περάσει ο χρόνος.
Αντίθετα όσο δεν ζούμε στο τώρα, δεν ζούμε πάνω στον ενθουσιασμό μας, θέλουμε να περάσει γρήγορα, το αρνούμαστε, διασπάται το τώρα στα μικρότερα ποσοστά συνείδησης (εγώ, επιθυμίες), το κάνουμε να περνάει αργά, βασανιστικά, με την έννοια οτι εμείς ζούμε λιγότερο το τώρα, διότι έχουμε σπασμένη τη συνείδηση μας δεξιά και αριστερά.
Ακολουθήστε τα παιδιά!
Τα παιδιά είναι το παράδειγμα του να ζεις στο τώρα. Ελεύθερα από κάθε πιστεύω και "πρέπει", πάντα ενεργούν πάνω στον ενθουσιασμό τους. Πάντα ακολουθούν αυτό που τους τραβά τη συνείδηση, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Αυτοί που ασχολούνται με παιδιά, με την έννοια οτι μπαίνουν στο "κόσμο των παιδιών" και ζουν αγαθά, πάνω στη χαρά τους, πάνω σε αυτά που τους αρέσουν και όχι επειδή υποχρεώνονται, ωθούμενοι και από την επαφή τους με τα παιδιά, έχουν το κλειδί της νιότης.
Το να ζούμε στο Τώρα έχει ειπωθεί πολλές φορές και από πολλές διδασκαλίες.
Αλλά τι γίνεται ακριβώς?
Η συνείδηση πάντα ζει στο τώρα.
Η συνείδηση πάντα υπάρχει τώρα, ούτε πριν ούτε μετά.
Κάθε έννοια παρελθόν και μέλλον είναι φαινομενικές ψευδαισθήσεις.
Η συνείδηση είναι τώρα και εμείς τώρα φτιάχνουμε το μέλλον και τώρα φτιάχνουμε το παρελθόν.
Όταν λέμε οτι αναπολούμε παλιές στιγμές, όταν λέμε κάνουμε όνειρα, δλδ όταν λέμε οτι ζούμε στο παρελθόν μας και στο μέλλον μας, απλά βιώνουμε συνειδησιακές καταστάσεις στο τώρα!
Τώρα "φέρνουμε" βιώνουμε καταστάσεις, που λέμε παρελθόν, τώρα βιώνουμε καταστάσεις που επειδή βάζουμε το θα λέμε μέλλον.
Με άλλα λόγια, πάντα ζούμε το τώρα, απλά ξαναζούμε τα ίδια πράγματα με άλλο τρόπο (μόνο σαν σκέψη η αισθήματα) όταν λέμε παρελθόν, μνήμη, και το ίδιο,...δλδ τώρα, ζούμε τις σκέψεις και αισθήματα αυτό που λέμε μέλλον, χωρίς και στα δυο να υπάρχει η εκδήλωση στο φυσικό επίπεδο τώρα.
Μόνη στιγμή εκδηλώσεως είναι μόνο όταν βιωνουμε την εκδηλωση στο τώρα, σε καθε επιπεδο!
Αυτό που λες "θυμάμαι" είναι οτι ζεις τώρα τα ανάλογα συναισθήματα, σκέψεις κραδασμούς από την εκδήλωση που "τότε" βίωνες εκείνη τη στιγμή σαν τώρα.
Μόνο το τώρα υπάρχει και είναι σαν να τραβάμε πάνω στο τώρα καταστάσεις!
Πως γίνεται θα μου πείτε αφού όλα είναι τώρα, να ζούμε ποιο πολύ στο τώρα.?
Ακριβώς όταν ζει στο τώρα περισσότερος εαυτός μας!!!
Οταν δεν διασπάται σε κομμάτια και είμαστε ένα μικρο ποσοστό, αλλά όταν είμαστε ένα μεγάλο ποσοστό από τον ολικό εαυτό μας.
Είμαστε συνείδηση!
Είμαστε ένα κομμάτι από τη συνείδηση μας!
Είμαστε η σταγόνα από τον ωκεανό και είμαστε πάλι εμείς ωκεανος μαζι με εκατομμύρια άλλες σταγόνες -κομμάτια μας.
Κάθε ένωση σταγόνας με άλλη δημιουργεί μια σταγόνα πάλι, μεγαλύτερη και μεγαλύτερη και μεγαλύτερη μέχρι τη θάλασσα της συνείδησης του ΟΛΑ ΣΕ ΕΝΑ.
Όσες φορές δεν αφιερώνουμε περισσότερο από τον εαυτό μας, στο μικρο φάσμα που λέμε οτι δονουμαστε...που λέμε οτι αντιλαμβανόμαστε, που λέμε οτι υπάρχουμε, που λέμε προσωπικότητα, που λέμε κατώτερος εαυτός μας, που λέμε εγώ, όπως και να το λέτε αυτό το πολυδιαστατικο φάσμα που λειτουργούμε τώρα, τόσο για μας ο χρόνος θα φανερώνεται όλο και περισσότερος, όλο και πιο αργός, όλο και με μικρότερα όρια, μέχρι που όσο διασπάται η συνείδηση μας σε ακόμα χαμηλότερες συχνότητες θα είναι μια σχεδόν στατική κατάσταση, από τη παρούσα σκοπιά.
Ας πάρουμε την αναλογία της Ζωής της πεταλούδας που αντιστοιχεί σε μια μέρα σχεδόν ανθρώπινη.
Αυτό που λέμε εμείς αντίληψη μιας στιγμής, η πεταλούδα χρειάζεται να τη διασπάσει σε ένα τεράστιο αριθμό στιγμών για να μπορεί το ελάχιστο ποσοστό συνείδησης της να αντιληφθεί τη μικρή, μικρή στιγμή της κάθε φόρα!
Ο άνθρωπος εκτός οτι έχει περισσότερη εμβέλεια λόγω του μεγαλυτέρου φάσματος συνείδησης που δονείται, μπορεί να συλλάβει όλες τις πραγματικότητες που συλλαμβάνει συνειδησιακά η πεταλούδα στο "τώρα της", σε μια μόνο στιγμή.
Είναι η αντίληψη του "ΤΩΡΑ" για τον άνθρωπο πολύ περισσότερη από οτι η αντίληψη της πεταλούδας για το τώρα.
Ο καθένας έχει το δικό του μέγεθος του ΤΩΡΑ.
Ανεβάζοντας τα επίπεδα συνείδησης, ανεβαίνει η αίσθηση του ΤΩΡΑ, είναι σαν να αυξάνονται οι πληροφορίες της στιγμής!
Καταλαβαίνουμε πόσο γρήγορα αντιλαμβάνονται τα ανωτέρα όντα του διαστήματος την πραγματικότητα του ανθρώπου.
Τώρα αντιλαμβανόμαστε, πως μέσα στο τώρα του ανωτέρου επιπεδου βρίσκονται τα παρόν, παρελθόν και μέλλον του κατωτέρου επίπεδου.
Βλέπουμε πως αντιλαμβάνεται, αυτός που λέμε ο "ανώτερος εαυτός μας"- οι συχνότητες που ακόμα δεν έχουμε συγχρονιστεί τέλεια- την πορεία του κατωτέρου, σαν μια στιγμή!!!
Μπορούμε μέσα από αυτό το κλειδί να κατανοήσουμε τις λεγόμενες προφητείες, τα ταξίδια στο μέλλον και παρελθόν που ακούμε.
Καταλαβαίνουμε πως όταν ο άνθρωπος μπορέσει να αυξήσει το Τώρα που αντιλαμβάνεται, θα γίνει ικανός για διαστρικα ταξίδια σε μακρινά μέρη, που τώρα φαίνονται απροσπέλαστα.
Θα καταλάβουμε πως το δικό μας επίπεδο είναι μόνο ένα φάσμα συχνοτήτων που οριοθετείται από την ταχύτητα του φωτός, και οτι μετά υπάρχει ένα άλλο φάσμα που έχει τα δικά του όρια φωτός και μετά ένα άλλο και ένα άλλο.
Φίλοι μου ζώντας στο τώρα ζούμε περισσότερο, σε σχέση με όταν μας υποχρεώνουν!
Φίλοι η αλλαγή μας που γίνεται σταδιακά από τρίτη σε τέταρτη πυκνότητα, δηλαδή η συνειδησιακή αλλαγή που εμείς έχουμε πετύχει, μας ανεβάζει συχνότητες και η αντίληψη για το τώρα μεγαλώνει.
Η ηλικίες μας θα αρχίζουν να διαρκούν περισσότερο, η στάση μας θα είναι πιο αντιληπτική, καθώς η έννοιες του παρελθόντος και μέλλοντος θα "ελαφρύνουν".
Πολλοί θα βρίσκονται σε σύγχυση σχετικά με την ώρα του ρολογιού, καθώς θα αντιλαμβάνονται κενά στο χρόνο. Σαν παιδιά θα "ξεχνάμε" την ώρα πιο πολύ.
Θα πιάνετε τον εαυτό σας να ξεχνά πράγματα, όμως που δεν σας ενδιαφέρουν πραγματικά, δεν σας νοιάζουν πραγματικά, θα ζείτε στο τώρα και μόνο όταν χρειάζεστε κάτι με ενθουσιασμό θα βιώνεται κραδασμούς από αυτό που λέτε μνήμη, την άποψη σας από το γεγονός που σας ενδιαφέρει.
Σχετικά με την αντίληψη του τώρα, του παρατηρητή, κατάλαβα πωςμόνο όταν συμφωνεί περισσότερος εαυτός μας, συγκεντρώνουμε πιο πολύ συνείδηση, αντιλαμβανόμαστε μια ώθηση, έναν ενθουσιασμό, μια παρότρυνση με όλη μας τη καρδιά και το μυαλό και μπορούμε να "χάσουμε" το χρόνο και να μείνουμε περισσότερο στο παρόν!
Κάθε στάδιο ψυχικής εμπειρίας, έχει και τον ανάλογο ενθουσιασμό προς το θέμα που πρέπει να βιωθει, προς το ρόλο που πρέπει να παιχθεί από την προσωπικότητα, για την δίκη της αυτοκατανοηση και ευθυγράμμιση με όλα τα μέρη του ΕΙΝΑΙ.
Ζω πάνω στη μεγαλύτερη χαρά μου, σε αυτό που με ενθουσιάζει, σε αυτό που μου αρέσει περισσότερο, σημαίνει απορροφούμε στο τώρα,αξιοποιώ στο μέγιστο τη Ζωή, βιώνω τη περισσότερη εμπειρία, συλλέγω τις περισσότερες πληροφορίες, μένω πάνω στη κατάσταση, κατανοώ,ταυτιζομαι, γίνομαι.... είμαι!
Συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα -εργασιες -μαθηματα -θεματα ζωης, εκείνα που αντιλαμβάνονται ενθουσιασμό... πάνω στη "διάλυση των εγώ", "πάνω στη διάλυση των επιθυμιών", πάνω στο" Βουδικό μηδενισμό", πάνω στη κατάσταση "Νιρβάνα", στο να ενθουσιάζονται πάνω σε ηθελημένες θυματοποιησεις, να χαιρονται με ηθελημένες θυσίες, ακόμα και στον ενθουσιασμό να σταματήσουν (όχι απόλυτα) τον ενθουσιασμό ,για να φτάσουν πάλι σε κατάσταση ενθουσιασμού πάνω στην Απόλυτη Παράδοση στις κοσμικές πνοέςέχοντας ευθυγραμμίσει όλα τα μέρη του ΕΙΝΑΙ τους. Κατόπινγίνονται οι ίδιοι "ο ενθουσιασμός" που κινεί τα διάφορα όντα πάνω στο δρόμο του ΟΛΑ ΣΕ ΕΝΑ
Κανε, πράξε, ζήσε, ενέργησε πάνω σε αυτό που σε χαροποιει περισσότερο. Ζησε το τώρα !
Αν δες στο επιτρέπει το οτιδήποτε, λειτούργησε στο αμέσως επόμενο που σε ενθουσιάζει περισσοτερο απ τα αλλα!
Αυτός είναι ο πιο γρήγορος δρόμος ψυχικής εμπειρίας.
Αυτός είναι ο δρόμος του να ζεις στο τώρα, του να επιμηκύνεις το ΤΩΡΑ!
Ειρήνη σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου