Ο πόλεμος είναι αληθινός

Θα κάνεις πολλούς εχθρούς. Και αν δεν είσαι έτοιμος να κάνεις πολλούς εχθρούς, καλύτερα να μη σηκωθείς από τον καναπέ σου.

Είναι αναπόφευκτο! Όλοι μας θέλουμε να μένουμε στο γνώριμο, σε αυτό που ξέρουμε και υποστηρίζουμε.

Η πρώτη σου μάχη είναι με τον εαυτό σου. Δύσκολα θα αμφισβητήσεις αυτά που θεωρείς ντε φάκτο σωστά, ότι είναι η αντικειμενική πραγματικότητα που νομίζεις πως αντιλαμβάνεσαι. Πώς άλλωστε ν’ αμφισβητήσεις αυτό που ΕΣΥ ξέρεις; Ποιος αμφισβητεί και ποιος γνωρίζει; Να μια δύσκολη αποστολή για τον νου σου, αρχικά.

Σιγά σιγά αντιλαμβάνεσαι ότι ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ο νους σου, δεν είσαι οι πεποιθήσεις σου, δεν είσαι η φτιαχτή πραγματικότητά σου, και έτσι παίρνεις θάρρος να μετακινηθείς προς το άγνωστο, να υπάρχεις στο «κενό» του «δεν ξέρω».

Ενόσω όλ’ αυτά τα κρατάς για τον εαυτό σου, δεν κλονίζεται τίποτα στο περιβάλλον σου, παραμένεις ασφαλής. Δεν άλλαξες τίποτα ουσιαστικά, παιχνίδια του νου είναι λες, και συνεχίζεις τη ζωή σου, προσπαθώντας να ισορροπήσεις το εσωτερικό που όλο και μετακινείται, με το εξωτερικό που φαίνεται να παραμένει το ίδιο.

Όμως, θα σκάσεις… δεν γίνεται. Κάτι πρέπει να αλλάξει, πολλά θέλεις να αλλάξεις, αλλά πώς, από πού να ξεκινήσεις; Έτσι ξεκινάς δειλά, από τα μικρά, ίσως αυτά που προκαλούν τον θαυμασμό και την αποδοχή των γύρω σου. Εύκολο! Αλλά δεν σταματά εκεί.

Σύντομα θα διαφωνήσεις. Σύντομα θα διαπιστώσεις ότι δεν χωράς στην εικόνα που οι άλλοι θέλουν να έχουν για σένα. Δεν θέλεις να συμβιβάζεσαι πια με το κοινωνικό είθισται, δεν θέλεις να ακολουθείς τη μάζα, σε όλα όσα τώρα σου φαίνονται ανούσια πια. Δεν θέλεις καν να είσαι προβλέψιμος και να ακολουθείς κανόνες και πρακτικές που είναι τυπικές αλλά όχι αληθινές.

Τότε αρχίζει ο πόλεμος. Μη φανταστείς ότι ο πόλεμος είναι πάντα ορατός ή ότι γίνεται με σπαθιά και όπλα. Όχι, αυτός είναι ένας υπόγειος πόλεμος, όπου ξεχωρίζεις την ήρα από το σιτάρι. Άνθρωποι φεύγουν, άλλοι έρχονται, άλλοι απλά περνάνε αλλά δεν σταματάνε. Κάποιοι μένουν και είναι αυτοί που ήταν αληθινά κοντά σου από την αρχή.

Πρέπει να υπάρξεις μόνος. Όχι, αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνεις ερημίτης, όπως σε φοβίζει ο νους σου. Αυτό σημαίνει ότι ακούς ΜΟΝΟ την εσωτερική σου καθοδήγηση, ακολουθείς μόνο τον Εαυτό σου και αναλαμβάνεις την ευθύνη, εσύ και μόνο, της ζωής σου.

Δεν είναι εύκολο. Είναι μια πρόκληση καθημερινή. Θα αντιμετωπίσεις την ειρωνεία, την κριτική, τον χλευασμό, την αντιπαράθεση, τους εξυπνάκηδες, τους δήθεν αφυπνισμένους, και είναι όλα προκλήσεις που σε δοκιμάζουν κάθε φορά αν θα ακούς το εγώ σου (την πλαστή ταυτότητα) που πρέπει ν’ αφήσεις πίσω σου ή αν θα ακούς την αλήθεια σου… την οποία θα είσαι κάθε στιγμή έτοιμος να αφήσεις πίσω σου, για την αλήθεια που πρόκειται να σου φανερωθεί.

Δεν διαφέρει το έξω από το μέσα, όπως ίσως έχεις ακούσει. Το έξω θα σου δείχνει πάντα πού βρίσκεσαι μέσα σου. Είναι η ένδειξη σου, τα μαθήματα που σου δίνει η ζωή σου για να ΔΕΙΣ. Αλλά οι πόλεμοι είναι αληθινοί, ενώ αλλάζεις, μεταμορφώνεσαι και αφήνεις την προσκόλληση του εγώ και των προγραμματισμών σου πίσω σου.