Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications, διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι ήταν πιο αγχωμένοι σε καταστάσεις στις οποίες είχαν 50% πιθανότητα να υποστούν ένα σοκ, παρά όταν οι πιθανότητες ήταν 0% και 100%. Οι άνθρωποι των οποίων τα επίπεδα του άγχους είχαν θετική συνάφεια με την αβεβαιότητα, έδειξαν καλύτερα αποτελέσματα στο να μαντέψουν αν θα λάμβαναν το σοκ, γεγονός που υποδηλώνει ότι το άγχος μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά για τον κίνδυνο.Στο πείραμα συμμετείχαν 45 εθελοντές, οι οποίοι έπαιξαν ένα παιχνίδι στον υπολογιστή όπου έπρεπε να αναποδογυρίζουν πέτρες κάτω από τις οποίες θα μπορούσε να κρύβεται ένα φίδι. Έπρεπε να μαντέψουν εάν ή όχι θα υπήρχε το φίδι και όταν το έβρισκαν λάμβαναν ένα ελαφρύ σοκ στο χέρι. Με τον καιρό έμαθαν ποιές πέτρες ήταν πιθανότερο να κρύβουν φίδια, αλλά οι πιθανότητες άλλαζαν κατά τη διάρκεια του πειράματος, δημιουργώντας διακυμάνσεις στα επίπεδα αβεβαιότητας.
Η αβεβαιότητα των συμμετεχόντων για κάθε πέτρα που κρύβει ένα φίδι, εκτιμήθηκε στο πλαίσιο αυτό από τις εικασίες τους, χρησιμοποιώντας ένα εξελιγμένο υπολογιστικό μοντέλο μάθησης. Αυτή η αβεβαιότητα ταίριαζε με τα επίπεδα του στρες που αναφέρθηκαν από τους συμμετέχοντες, τα οποία επίσης παρατηρήθηκαν χρησιμοποιώντας τις μετρήσεις της διαστολής της κόρης του ματιού και την εφίδρωση.
«Χρησιμοποιώντας το μοντέλο μας μπορούσαμε να προβλέψουμε πόσο αγχωμένοι θα ήταν οι συμμετέχοντες όχι μόνο από το αν θα λάμβαναν σοκ αλλά από το πόση αβεβαιότητα είχαν για αυτά τα σοκ», εξηγεί ο επικεφαλής συγγραφέας Archy de Berker (UCL-Institute of Neurology). «Το πείραμά μας, μας επιτρέπει να δούμε τη σχέση της επίδρασης της αβεβαιότητας και του στρες. Αποδεικνύεται ότι τα επίπεδα αβεβαιότητας είναι πολύ αυξημένα όταν οι συμμετέχοντες δεν γνώριζαν ότι θα υποστούν ένα σοκ από το όταν γνώριζαν ότι θα το υποστούν. Είδαμε ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα και στη φυσιολογία των συμμετεχόντων - οι άνθρωποι ιδρώνουν περισσότερο και οι κόρες τους διαστέλλονται όταν είναι περισσότερο αβέβαιοι».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που η επίδραση της αβεβαιότητας στο στρες έχει ποσοτικοποιηθεί, αλλά η ιδέα είναι πιθανό να είναι οικεία σε πολλούς ανθρώπους.
«Όταν υποβάλλετε αίτηση για μια εργασία, θα πρέπει πιθανώς να αισθάνεστε πιο χαλαροί αν νομίζετε ότι δεν θα την πάρετε ή αν είστε σίγουροι ότι θα σας προσλάβουν», λέει ο συν-συγγραφέας Dr. Rob Rutledge. «Το πιο αγχωτικό σενάριο είναι όταν πραγματικά δεν γνωρίζετε αν θα σας επιλέξουν. Είναι η ανασφάλεια που μας κάνει να ανησυχούμε. Το ίδιο είναι πιθανό να ισχύει σε πολλές γνώριμες καταστάσεις, είτε είναι σε αναμονή για τα ιατρικά αποτελέσματα ή πληροφορίες σχετικά με τις καθυστερήσεις του τρένου».
Το άγχος στο σύγχρονο κόσμο συχνά θεωρείται ως μία αρνητική και αντιπαραγωγική απάντηση, αλλά η μελέτη διαπίστωσε επίσης ένα δυνητικό όφελος. Οι άνθρωποι των οποίων οι ανταποκρίσεις στο άγχος έφταναν στα άκρα σε περιόδους μεγαλύτερης αβεβαιότητας, ήταν καλύτεροι στο να κρίνουν κατά πόσο ή όχι μεμονωμένες πέτρες θα είχαν τα φίδια από κάτω.
«Από εξελικτική σκοπιά, το εύρημα μας ότι οι αντιδράσεις του στρες συντονίζονται με την περιβαλλοντική αβεβαιότητα, δείχνει ότι μπορεί να προσφέρουν ένα όφελος επιβίωσης»,εξηγεί ο κύριος συγγραφέας Dr. Sven Bestmann (από το UCL Institute of Neurology).
«Οι κατάλληλες αντιδράσεις στο στρες μπορεί να είναι χρήσιμες για την εκμάθηση των αβέβαιων, επικίνδυνων πραγμάτων στο περιβάλλον. Η σύγχρονη ζωή έρχεται με πολλές πιθανές πηγές αβεβαιότητας και άγχους, αλλά υποδεικνύει επίσης και τρόπους αντιμετώπισής τους. Για παράδειγμα, οι εφαρμογές ταξί που δείχνουν που βρίσκεται ένα αυτοκίνητο, προσφέρουν ηρεμία στο μυαλό με τη μείωση της αβεβαιότητας σχετικά με το πότε θα έρθει. Οι πίνακες στις στάσεις λεωφορείων και στις πλατφόρμες τρένων που παρέχουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, εκτελούν ένα παρόμοιο ρόλο, αν και αυτό μπορεί να υπονομευθεί από μη καθορισμένες καθυστερήσεις που προκαλούν άγχος τόσο στους επιβάτες όσο και στο προσωπικό».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου