Ο Χρόνος και η Θεία Δίκη

Ο χρόνος έχει αλλάξει πλέον…

Και όταν μιλάμε για αλλαγή εννοούμε την ψυχολογική αλλαγή που έχει συντελεστεί πλέον στο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χρόνο.

Φαινομενικά, η ζωή μας κυλάει μέσα από δευτερόλεπτα, λεπτά και ώρες, όμως ο χρόνος δεν είναι παρά ένα ψυχολογικό τρικ, που δημιουργήθηκε για τους ανθρώπους που ζουν στην Γη.

Ο χρόνος μας καθηλώνει, μας υποδουλώνει, μας χρεώνει, αλλά όσο και να φαίνεται παράξενο μας προστατεύει από την σύγχυση και την τρέλα.

Φανταστείτε την ζωή πάνω στον πλανήτη, εάν δεν υπήρχε χρόνος…

Η συνειδητότητα μας θα ακροβατούσε σε μια ταραχώδη και χαώδη κατάσταση, μέσα στην οποία θα επικρατούσε μόνο η σχιζοφρενική ροή των γεγονότων.

Ένας συμπαντικός χείμαρρος αιωνιότητας θα κατέκλυζε την Γη και οι άνθρωποι θα παρασύρονταν στην δίνη του, μια δίνη αιώνιας λήθης μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος.

Ο χρόνος πάνω στην Γη μας δίνει την δυνατότητα να μάθουμε, να εξελιχθούμε, να ζήσουμε εμπειρίες που μόνο ως άνθρωποι θα μπορούσαμε να ζήσουμε , γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι μαθαίνουν , μέσα από τις ενσαρκώσεις τους .

Πόσοι το κατανοούν, και πόσοι αντιλαμβάνονται ότι το πέρασμα μας από την ζωή είναι ένα ταξίδι γνώσης;

Πόσοι εκμεταλλεύονται τον χρόνο έτσι ώστε να δημιουργήσουν και να προσφέρουν, να εξελιχθούν πνευματικά και να ανέβουν τα σκαλοπάτια της αναβάθμισης, ώστε το επόμενο στάδιο να είναι πιο κοντά στο Φως;

Πόσοι ζουν την κάθε μέρα τους σαν μια μέρα μοναδική, μια μέρα που δεν θα την σπιλώσουν μέσα στην ματαιοδοξία και στον χλευασμό;

Ειλικρινά η πραγματικότητα στην οποία ζούμε σήμερα είναι αρκετά σουρεαλιστική.

Το πρόβλημα μας δεν είναι πλέον ο ίδιος ο χρόνος και η αντίληψη του, αλλά η γνώση γενικότερα.

Η γνώση ότι ο χρόνος είναι ένα ψυχολογικό συμβάν, κατά την διάρκεια του οποίου οι άνθρωποι κινούνται ή αναλώνονται μέσα σε ενέργειες που πιθανόν να μην έχουν σημαντική αξία, είναι εκείνο το οποίο στερεί από τους ανθρώπους την δυνατότητα να αλλάξουν.

Οι επιλογές των ανθρώπων είναι άπειρες, ο χρόνος μας αυτός που διαθέτουμε , όμως οι περισσότεροι τον σπαταλούν σε θεάματα και όχι σε ουσιαστική γνώση.

Με λίγα λόγια αντί για εμβάθυνση υπάρχει απλά επιφανειακό ξεσκόνισμα.

Ο χρόνος μας μειώνεται δραστικά μέρα με την ημέρα, και ουσιαστικά βαδίζουμε στην ουσιαστική κατάργηση του χρόνου.

Οι άνθρωποι χωρίς να γνωρίζουν συνεχίζουν να σπαταλούν αυτόν τον ορισμένο χρόνο σε δραστηριότητες που δεν βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και δεν εξελίσσουν.

Επειδή όμως όλα είναι επιλογές όπως προανέφερα , και επειδή συνεχίζω να πιστεύω πως έστω και την τελευταία στιγμή οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν ,θεωρώ αρκετά ενδιαφέρον να τονίσω κάποια ζητήματα.

Όσοι σήμερα ταρακουνιούνται για τις τραγικές καταστάσεις που επικρατούν είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό άτομα που στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν παραμένουν αδιάφοροι σε σημαντικές δηλώσεις, ενώ δείχνουν ενδιαφέρον για εκείνες που παρότι υπερεκτιμημένες δεν έχουν κάτι να προσφέρουν, εκτός από το να υποδουλώσουν το μυαλό των ατόμων αυτών.

Είναι εκείνοι που ποτέ δεν αναζήτησαν το χρυσάφι που κρύβεται στις λάσπες την εποχής , είναι εκείνοι που ακολουθούν τα παλιά δόγματα, παλιά πρότυπα και ανθρώπους και αποδοκιμάζουν καθετί νέο.

Είναι οι ίδιοι που χλευάζουν όσους πιστεύουν στην αλήθεια της ζωής, στην γνώση, στην αναζήτηση , στην εσωτερική φλόγα που καθοδηγεί όσους παραμένουν δίκαιοι και ταπεινοί.

Είναι εκείνοι που ενώ τους δείχνουν τον δρόμο της αλήθειας , αυτοί κοιτούν το δάχτυλο, που ειρωνεύονται τους δημιουργούς για την "υπερβατική" τους δημιουργικότητα, γιατί δεν μπορούν να προσδιορίσουν αυτό που ουσιαστικά τους λείπει: η ουσία αυτής της δημιουργικότητας προέρχεται από μια αληθινή πίστη στην αξία των πραγμάτων, στην Ανώτερη Δύναμη ,στα ιδανικά και στις αξίες.

Όλοι αυτοί είναι τόσο προσκολλημένοι στην δική τους επιτυχία, στην δική της επικράτηση,στην ύλη, γιατί ουσιαστικά είναι δεμένοι στο άρμα του πεινασμένου, υπερτροφικού Εγώ τους.

Όσο στην καρδιά τους επικρατεί το κόμπλεξ για την επιτυχία και ευτυχία των δημιουργικών ανθρώπων, γιατί ένας δημιουργικός άνθρωπος που πιστεύει στην αξία του δεν χρειάζεται δημόσιες σχέσεις, κυκλώματα, πολιτικές και άλλες ομάδες για να ανέβει.

Δεν χρειάζεται να βρέξει τα ιμάτια του και την ψυχή του στην διαφθορά για να ανέβει.

Ανεβαίνει με το άρμα της πίστης, και οι άνθρωποι που πιστεύουν στον αληθινό Δημιουργό δεν φοβούνται και δεν χρειάζονται τέτοια στηρίγματα.

Υπάρχουν Δυνάμεις που τους προστατεύουν τόσο καλά, όσο κανένα πολιτικό δεκανίκι.

Γι αυτούς που συνεχίζουν να τσαλαβουτούν στον φθόνο, στην διαφθορά και στον χλευασμό ο χρόνος μετράει αντίστροφα.

Η εποχή μας ξεκαθαρίζει πολύ φανερά ποιοι θα προχωρήσουν και ποιοι όποιοι θα ανέβουν τα δύσβατα σκαλοπάτια στο άγνωστο, ποιοι θα εξελιχθούν και ποιοι όχι.

Γιατί ο χρόνος είναι αλάνθαστος κριτής, όπως και η Θεία Δίκη που έρχεται πάντα, ούτως ή άλλως, για όσους κρύβονται ή προστατεύονται από το «σύστημα».

Η Θεία Δίκη, όντως «Θεία» είναι πάνω από όλα και όλους, και είναι η μόνη που κρίνει δίκαια τις ψυχές των ανθρώπων, όπου και να βρίσκονται.