Η μοναξιά βλάπτει σοβαρά την υγεία

Nέα, μεγάλη μελέτη του Πανεπιστημίου Brigham Young αποκαλύπτει ότι η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση μπορεί να βλάψουν σοβαρά την υγεία.

Η μελέτη βασίστηκε στη συνδυασμένη ανάλυση 70 προγενέστερων, που διεξήχθησαν την περίοδο 1980 – 2014 σε περισσότερα από 3,4 εκατ. ανθρώπους. Οι ερευνητές είχαν παρακολουθήσει επί επτά χρόνια κατά μέσον όρο την πορεία της υγείας όλων αυτών των ανθρώπων, καταγράφοντας τον κοινωνικό ιστό και τον τρόπο ζωής τους.

Αποτέλεσμα: όσοι ήταν κοινωνικά απομονωμένοι ή ζούσαν μόνοι είχαν 29% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν κατά τη διάρκεια κάθε επταετίας, σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους οι οποίοι είχαν συχνές κοινωνικές επαφές. Αντίστοιχα, όσοι ένιωθαν μοναξιά παρότι είχαν την οικογένεια και τους φίλους τους, είχαν 26% περισσότερες πιθανότητες θανάτου, γράφουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Αυτά ίσχυαν σε άνδρες και γυναίκες αδιακρίτως. Οι συσχετίσεις όμως ήταν πιο ισχυρές στους μεσήλικους εθελοντές από ό,τι σε όσους είχαν ηλικία άνω των 65 ετών, καθώς και στους εθελοντές που είχαν από οποιοδήποτε χρόνιο πρόβλημα υγείας (ήταν το περίπου 30% του συνολικού αριθμού τους).

Για την επικεφαλής ερευνήτρια δρα Τζούλιαν Χολτ-Λούνσταντ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου, τα ευρήματα αυτά είναι πάρα πολύ σοβαρά. «Η μοναχική ζωή αποτελεί σημαντικό προάγγελο πρόωρης θνησιμότητας, ο οποίος είναι συγκρίσιμος με άλλους, ευρέως αποδεκτούς παράγοντες που υπονομεύουν την υγεία» δήλωσε. «Επομένως, πρέπει να τη λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη ως παράμετρο που απειλεί ευθέως τη δημόσια υγεία, ακριβώς όπως κάνουμε με άλλους παράγοντες όπως το κάπνισμα ή η παχυσαρκία».

Η δρ Χολτ-Λούνσταντ και οι συνεργάτες της σημειώνουν στην επιθεώρηση «Perspectives on Psychological Science» όπου δημοσιεύεται η μελέτη τους ότι η μοναχική ζωή έχει διάφορες μορφές. Μερικοί άνθρωποι γράφουν, έχουν ισχυρό κοινωνικό ιστό, αλλά παρ’ όλα αυτά αισθάνονται μόνοι, ενώ άλλοι επιλέγουν να ζουν μόνοι δίχως πολλά «πάρε – δώσε» με άλλα άτομα. Ωστόσο η μοναξιά βλάπτει σοβαρά την υγεία και αυτό είναι ιδιαιτέρως αληθές για τους 40άρηδες και 50άρηδες που ζουν ή νιώθουν μόνοι, συνεχίζουν.

Αυτό ίσως να σχετίζεται με το ότι οι μοναχικοί μεσήλικοι είναι πιθανότερο να υιοθετήσουν ριψοκίνδυνες συμπεριφορές και λιγότερο πιθανό να ασχοληθούν με την υγεία τους. Αντιθέτως, οι μοναχικοί ηλικιωμένοι συχνά επιδιώκουν να βρίσκονται με άλλα άτομα, έστω και με αγνώστους, διότι συνήθως βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μοναξιά όταν χάνουν τον/τη σύντροφό τους και έτσι δεν την αντέχουν.

Οι ερευνητές γράφουν ακόμα ότι τα προηγμένα κράτη είθισται να έχουν υψηλότερα ποσοστά ανθρώπων που ζουν μόνοι, επομένως η κοινωνική απομόνωση δεν αποκλείεται να αποκτήσει επιδημικές διαστάσεις τις δύο προσεχείς δεκαετίες. «Παρότι η μοναχική ζωή μπορεί να εξυπηρετεί έναν άνθρωπο και να έχει πλεονεκτήματα, σε αυτά δεν περιλαμβάνεται η προάσπιση της υγείας» καταλήγουν.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα επιστημονικά στοιχεία, στις δυνητικές συνέπειες της μοναξιάς συμπεριλαμβάνονται η κατάθλιψη, οι διαταραχές ύπνου, η εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος και η αύξηση του κινδύνου να εκδηλωθούν νοσήματα όπως η καρδιοπάθεια και ο καρκίνος.