Οι επιστήμονες δημιουργούν και ανακαλύπτουν νέα υλικά διαρκώς, άλλωστε αυτή είναι η αποστολή τους, να εξελίσσουν την επιστήμη τους και να βοηθούν την πρόοδο των ανθρώπων. Στις πλέον απίθανες ανακαλύψεις ανήκουν τα 4 χημικά στοιχεία που θα δείτε στη συνέχεια τα οποία προκαλούν έκπληξη με τις φοβερές δυνατότητές τους… Από ένα ισχυρό και ταυτόχρονα πολύ ελαφρύ υλικό ή ένα μέταλλο που λιώνει στο χέρι, οι αποδείξεις των Χημικών είναι απίστευτες σχετικά με το τι μπορεί να κάνει ο σωστός συνδυασμός στοιχείων…
1. Αεροτζέλ – σκληρό σαν μέταλλο, ελαφρύ σαν αέρας
To αεροτζέλ είναι ένα συνθετικό ημιδιαφανές υλικό σε στερεά κατάσταση με εξαιρετικά χαμηλή πυκνότητα, από τα ελαφρύτερα υλικά στον κόσμο, που συνηθέστερα παράγεται από διοξείδιο του πυριτίου. Από την ανακάλυψή του το 1931 από τον Αμερικανό Samuel Kistler, έχει χρησιμοποιηθεί σε διαστημικές αποστολές για τη συλλογή σκόνης από την ουρά κομητών, από τους κυβερνητικούς οργανισμούς για την ανάπτυξη μονωμένων σκηνών, ακόμη και για την κατασκευή ενδυμάτων που προστατεύουν από την υπερβολική ζέστη.
Η NASA του έχει δώσει το παρατσούκλι το “Blue Smoke” (σ.σ. “μπλε καπνός”), επειδή αυτό μοιάζει με ολόγραμμα. Αποτελείται κυρίως από αέρα (99,8%), επομένως είναι πολύ ελαφρύ (σαν ένα σφουγγάρι) και ικανό να απωθεί τη θερμότητα. Ένα κομμάτι στο μέγεθος ανθρώπου 1.80 ύψους και βάρους 75 κιλών ζυγίζει λιγότερο από μισό κιλό, ενώ αν συμπιεστεί ομοιόμορφα το ίδιο κομμάτι μπορεί να υποστηρίξει το βάρος ενός μικρού αυτοκινήτου 500 κιλών.
2. Γάλλιο – μέταλλο που λιώνει στο χέρι
Το χημικό στοιχείο Γάλλιο είναι ένα σπάνιο, μαλακό, αργυρόλευκο μέταλλο με στιλπνή μεταλλική λάμψη. Πρόκειται για ένα εύθρυπτο στερεό υλικό σε χαμηλές θερμοκρασίες, το οποίο ωστόσο λιώνει αν το κρατήσεις στο χέρι σου για λίγο, αφού το σημείο τήξης του είναι στους 29.76 °C. Μέχρι στιγμής η κύρια χρήση του είναι στην κατασκευή smartphones, της αεροδιαστημικής και των τηλεπικοινωνιών.
Αν και υπάρχει ως χημικό στοιχείο στον περιοδικό πίνακα, δεν απαντάται στη φύση σε ποσότητα. Ιχνοποσότητες μπορεί να βρεθούν σε μεταλλεύματα ψευδαργύρου και βωξίτη, που είναι η κύρια πηγή του αλουμινίου.
3. Νανο-νήμα από διαμάντια – δρόμος προς το Διάστημα
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο Penn State University των ΗΠΑ ανακάλυψαν το 2014 ένα εξαιρετικά λεπτό νανο-νήμα από διαμάντια (diamond nanothreads), το οποίο έχει πολύ μεγαλύτερη αντοχή και δύναμη ακόμα και από τους ισχυρότερους νανοσωλήνες και τα πολυμερή που υπάρχουν σήμερα. Ο καθηγητής Χημείας John Badding δήλωσε στο CNN, ότι η ομάδα του έκανε την ανακάλυψη αυτή ενώ ερευνούσε τις ιδιότητες των μορίων βενζολίου. Είναι λεπτότερο από τρίχα και τρομερά ανθεκτικό.
“Επειδή αυτό το “νήμα” είναι στην καρδιά του φτιαγμένο από διαμάντια, πιστεύουμε ότι θα αποδειχθεί εξαιρετικά ανθεκτικό, ισχυρό και χρήσιμο”, λέει ο καθηγητής συμπληρώνοντας: “Ένα από τα πιο τρελά μας όνειρα σε ό,τι αφορά στα νανοϋλικά που κατασκευάζουμε είναι ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία πολύ ανθεκτικών και ελαφρών καλωδίων, τα οποία έκαναν δυνατή την κατασκευή ενός “διαστημικού ασανσέρ”, μια ιδέα που μέχρι τώρα υπήρχε μόνο ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας”.
4. Ferrofluid: Είναι στερεό ή υγρό;
Πώς μπορεί αυτό το υγρό να μετατραπεί αυτομάτως σε στερεό και μετά πάλι σε υγρό; Πλησιάζοντας έναν μαγνήτη κάτω από την επιφάνεια του ferrofluid, αυτό από υγρό γίνεται στερεό. Έτσι, λόγω του μαγνητικού πεδίου αλλά και της βαρύτητας, παρατηρούνται εξογκώματα που μοιάζουν με καρφιά. Το ferrofluid είναι συνδυασμός υγρού και διαφόρων μεταλλικών σωματιδίων, μικρότερα των 10 νανόμετρων, όπως το σίδερο. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια μετάλλου βρίσκονται διαλυμένα στο ειδικό υγρό (surfactant) δημιουργώντας ένα νέο υλικό που φαινομενικά είναι υγρό. Ωστόσο έχει ταυτόχρονα 2 ιδιότητες: αυτές του υγρού αλλά και του στερεού.
Πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά τα στερεά μικροσκοπικά σωματίδια του μετάλλου δίνουν τις γνωστές μαγνητικές ιδιότητές τους, ενώ το ειδικό υγρό είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην επιτρέπει στα σωματίδια αυτά να αποσπαστούν από αυτό. Το ferrofluid δημιουργήθηκε το 1963 από τον επιστήμονα της NASA Steve Papell ως πρότυπο για τα καύσιμα των πυραύλων που θα ωθήσουν ένα διαστημικό σκάφος μετά την έξοδό του από ένα μαγνητικό πεδίο.
1. Αεροτζέλ – σκληρό σαν μέταλλο, ελαφρύ σαν αέρας
To αεροτζέλ είναι ένα συνθετικό ημιδιαφανές υλικό σε στερεά κατάσταση με εξαιρετικά χαμηλή πυκνότητα, από τα ελαφρύτερα υλικά στον κόσμο, που συνηθέστερα παράγεται από διοξείδιο του πυριτίου. Από την ανακάλυψή του το 1931 από τον Αμερικανό Samuel Kistler, έχει χρησιμοποιηθεί σε διαστημικές αποστολές για τη συλλογή σκόνης από την ουρά κομητών, από τους κυβερνητικούς οργανισμούς για την ανάπτυξη μονωμένων σκηνών, ακόμη και για την κατασκευή ενδυμάτων που προστατεύουν από την υπερβολική ζέστη.
Η NASA του έχει δώσει το παρατσούκλι το “Blue Smoke” (σ.σ. “μπλε καπνός”), επειδή αυτό μοιάζει με ολόγραμμα. Αποτελείται κυρίως από αέρα (99,8%), επομένως είναι πολύ ελαφρύ (σαν ένα σφουγγάρι) και ικανό να απωθεί τη θερμότητα. Ένα κομμάτι στο μέγεθος ανθρώπου 1.80 ύψους και βάρους 75 κιλών ζυγίζει λιγότερο από μισό κιλό, ενώ αν συμπιεστεί ομοιόμορφα το ίδιο κομμάτι μπορεί να υποστηρίξει το βάρος ενός μικρού αυτοκινήτου 500 κιλών.
2. Γάλλιο – μέταλλο που λιώνει στο χέρι
Το χημικό στοιχείο Γάλλιο είναι ένα σπάνιο, μαλακό, αργυρόλευκο μέταλλο με στιλπνή μεταλλική λάμψη. Πρόκειται για ένα εύθρυπτο στερεό υλικό σε χαμηλές θερμοκρασίες, το οποίο ωστόσο λιώνει αν το κρατήσεις στο χέρι σου για λίγο, αφού το σημείο τήξης του είναι στους 29.76 °C. Μέχρι στιγμής η κύρια χρήση του είναι στην κατασκευή smartphones, της αεροδιαστημικής και των τηλεπικοινωνιών.
Αν και υπάρχει ως χημικό στοιχείο στον περιοδικό πίνακα, δεν απαντάται στη φύση σε ποσότητα. Ιχνοποσότητες μπορεί να βρεθούν σε μεταλλεύματα ψευδαργύρου και βωξίτη, που είναι η κύρια πηγή του αλουμινίου.
3. Νανο-νήμα από διαμάντια – δρόμος προς το Διάστημα
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο Penn State University των ΗΠΑ ανακάλυψαν το 2014 ένα εξαιρετικά λεπτό νανο-νήμα από διαμάντια (diamond nanothreads), το οποίο έχει πολύ μεγαλύτερη αντοχή και δύναμη ακόμα και από τους ισχυρότερους νανοσωλήνες και τα πολυμερή που υπάρχουν σήμερα. Ο καθηγητής Χημείας John Badding δήλωσε στο CNN, ότι η ομάδα του έκανε την ανακάλυψη αυτή ενώ ερευνούσε τις ιδιότητες των μορίων βενζολίου. Είναι λεπτότερο από τρίχα και τρομερά ανθεκτικό.
“Επειδή αυτό το “νήμα” είναι στην καρδιά του φτιαγμένο από διαμάντια, πιστεύουμε ότι θα αποδειχθεί εξαιρετικά ανθεκτικό, ισχυρό και χρήσιμο”, λέει ο καθηγητής συμπληρώνοντας: “Ένα από τα πιο τρελά μας όνειρα σε ό,τι αφορά στα νανοϋλικά που κατασκευάζουμε είναι ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία πολύ ανθεκτικών και ελαφρών καλωδίων, τα οποία έκαναν δυνατή την κατασκευή ενός “διαστημικού ασανσέρ”, μια ιδέα που μέχρι τώρα υπήρχε μόνο ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας”.
4. Ferrofluid: Είναι στερεό ή υγρό;
Πώς μπορεί αυτό το υγρό να μετατραπεί αυτομάτως σε στερεό και μετά πάλι σε υγρό; Πλησιάζοντας έναν μαγνήτη κάτω από την επιφάνεια του ferrofluid, αυτό από υγρό γίνεται στερεό. Έτσι, λόγω του μαγνητικού πεδίου αλλά και της βαρύτητας, παρατηρούνται εξογκώματα που μοιάζουν με καρφιά. Το ferrofluid είναι συνδυασμός υγρού και διαφόρων μεταλλικών σωματιδίων, μικρότερα των 10 νανόμετρων, όπως το σίδερο. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια μετάλλου βρίσκονται διαλυμένα στο ειδικό υγρό (surfactant) δημιουργώντας ένα νέο υλικό που φαινομενικά είναι υγρό. Ωστόσο έχει ταυτόχρονα 2 ιδιότητες: αυτές του υγρού αλλά και του στερεού.
Πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά τα στερεά μικροσκοπικά σωματίδια του μετάλλου δίνουν τις γνωστές μαγνητικές ιδιότητές τους, ενώ το ειδικό υγρό είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην επιτρέπει στα σωματίδια αυτά να αποσπαστούν από αυτό. Το ferrofluid δημιουργήθηκε το 1963 από τον επιστήμονα της NASA Steve Papell ως πρότυπο για τα καύσιμα των πυραύλων που θα ωθήσουν ένα διαστημικό σκάφος μετά την έξοδό του από ένα μαγνητικό πεδίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου