(Αμφιβολίες…το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές….αμφιβολίες τρελές…..)
Από την στιγμή που μεγαλώνουμε και υποτίθεται….ότι αρχίζουμε να κατανοούμε τα όσα συμβαίνουν γύρω μας….ήδη όμως έως τότε χωρίς να το έχουμε πολυκαταλάβει έχουμε γαλουχηθεί και ανάλογα….πρώτα από το οικογενειακό μας περιβάλλον, τον τόπο μας (γειτονιά-συνοικία-χωριό ή πόλη, χώρα), το κλίμα της εκάστοτε περιοχής που ζούμε, τη σχολική εκπαίδευση ή όχι, την πολιτική και θρησκευτική επιβουλή, τα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο, κινηματογράφος κλπ) την κοινωνία γενικότερα, αν είμαστε κορίτσια ή αγόρια, αν είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί, αν είμαστε λαός ή εξουσία…
Oλα αυτά μας έχουν επηρεάσει σ’ ένα μεγάλο βαθμό ως προς τις αντιλήψεις που έχουμε βιώσει και συνάμα τις διάφορες πεποιθήσεις και δοξασίες τις οποίες ο άνθρωπος τις έχει ενσωματώσει ως περίβλημα της επίγνωσης….ώστε να καταστεί ένα εύκολο θύμα κάθε φορά μιας διαφορετικής επίγνωσης….από αυτή που είναι στην πραγματικότητα. Για φανταστείτε πόσα ψέματα μας έχουν πει…οι γονείς μας, οι δάσκαλοί μας, οι πολιτικοί μας, οι παπάδες, και οι συνάνθρωποί μας…πότε εν αγνοία τους αναμασώντας το τι είχε πει ο προηγούμενος ή εσκεμμένα και μεθοδευμένα για να κερδίσουν κάτι …οπότε όλοι αυτοί λειτουργούν ως «αρπακτικά»….μιας και μας παρουσιάζουν την γνώση ως επίγνωση ως μια αυτοανάκλαση….δηλαδή (το φαινόμενο της αλλαγής διεύθυνσης διάδοσης της αντίληψής μας), όπου εγκλωβίζεται συνεχώς και μάταια ο άνθρωπος… όπου ζει τελικά συνεχώς μέσα σ’ ένα παραμύθι.
Ο επιδέξιος χειρισμός της αυτοανάκλασης, της μοναδικής λάμψης επίγνωσης που του αφήνουν τελικά όλα αυτά τα «αρπακτικά» όντα…. του δημιουργούν και τις αναλαμπές της επίγνωσης, τις οποίες στη συνέχεια τις καταναλώνουν με όποιον αδίστακτο και ληστρικό τρόπο μπορούνε καταληστεύοντας την ίδια τους την ύπαρξη. Τους φορτώνουν δηλαδή με διάφορα ανόητα προβλήματα και τους αναγκάζουν να ζούνε με τις αναλαμπές της επίγνωσης μιας και κατορθώνουν μ’ αυτό τον τρόπο να τους κρατούν ζωντανούς, ώστε να μπορούν να τρέφονται από την ενεργειακή αναλαμπή των ψευδοανησυχιών τους.
Οπότε στην προκειμένη περίπτωση όταν κατορθώσουμε και πετάξουμε το «κουκούλι» από επάνω μας…και σίγουρα δεν είναι εύκολο πράμα….μιας και ανατρέπονται επ’ ουδενί όλα όσα ξέραμε ή νομίζαμε ότι τα ξέραμε…τότε αρχίζει να κλονίζεται το «εγώ» μας….μιας και οφείλουμε να αμφισβητήσουμε τα όσα ξέρουμε που θα μας οδηγήσουν….φτου και από την αρχή…σε μια νέα αναζήτηση της «δικιάς» μας αλήθειας.
Πως είσαι τόσο σίγουρος λοιπόν….ότι ξέρεις ή ότι γνωρίζεις για τα πράγματα που γνωρίζεις;
Αν λοιπόν δεν απαντήσεις «απλά τα ξέρω» αυτό που σου απομένει τι είναι;
Πως ξέρεις το οτιδήποτε αν στην πραγματικότητα….δεν γνωρίζεις το οτιδήποτε;
Οπότε μια πρώτη προσέγγιση ασφαλώς είναι η πηγή της «λογικής», αντί της θεϊκής πηγής ή της Ουράνιας γνώσης….όπου κάνοντας απλά αυτή την απλή διαπίστωση….εκφράζεις την αμφιβολία μέσα σου και αρχίζεις να ανακαλύπτεις ερευνώντας αν υπήρχε κάτι άλλο. Αρχίζεις πρώτα αμφισβητώντας κατ’ αρχάς τον εαυτό σου. Φυσικά για να μην αμφιβάλει κάποιος σε ότι σκέφτεται…οφείλει και πρέπει πρώτα-πρώτα να μην αμφιβάλει ότι υπάρχει.
Διότι αν πάρουμε σαν δεδομένο το «αμφιβάλω άρα υπάρχω» ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη μας «υπάρχουν» και αυτό διότι ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη μας «αμφιβάλλουν» σχετικά με το οτιδήποτε, Έτσι με περισσή «εγωπάθεια» ο άνθρωπος, δεν αμφιβάλλει καθόλου για τίποτα και χωρίς σκέψη, αναφέρει το ένα ή το άλλο απόφθεγμα, αφορισμό ή κείμενο, φιλοσοφική θέση ή θεωρία και το αποδίδει συνήθως με σιγουριά χωρίς σκέψη ή έστω αμφιβολία, στον ένα ή στον άλλο φιλόσοφο, ενώ δεν γνωρίζει στην ουσία καν αν αυτός που το είπε έτσι ή αλλιώς….
Διότι σαν πρόσωπο δεν είναι και σίγουρο ότι πράγματι υπήρξε και τα υποτιθέμενα λεγόμενα του είναι λόγια άλλων ανθρώπων, σκέψεις άλλων ανθρώπων….ποιος ξέρει λοιπόν αν τελικά είναι καν ανθρώπων…που απλώς επαναλαμβάνουν παπαγαλίζοντας κατά πως τους βολεύει, διαιωνίζοντας σωστά και λάθη, ανάκατα μέχρι σήμερα. Φανταστείτε αφού τα μάτια μας, μας κοροϊδεύουν…ειδικά αν δεν έχεις καλλιεργήσει τον εγκέφαλο σου…διότι με τον εγκέφαλο βλέπεις και όχι με τα μάτια σου….σκέψου λοιπόν σε τι πέλαγος άγνοιας κολυμπάς συνέχεια….όταν αυτά που καλλιεργούν το εγκέφαλό μας δεν είναι και τόσο σίγουρο … ότι είναι έτσι όπως λέγονται…!
Πολλές φορές μέσα στην τύφλα μας γινόμαστε ανόητοι λέγοντας ότι…«φίλε….αν δεν το δω με τα μάτια μου….δεν το πιστεύω» και άλλες τέτοιες μπούρδες και μεγαλοστομίες αφού συνήθως παπαγαλίζουμε τα λόγια των άλλων….που δεν τους είδαμε ποτέ και δεν μπορούμε να είμαστε καν σίγουροι, πως αυτοί που τα είπαν ή αν καν υπήρξαν με σιγουριά….!
Φυσικά ως βασική αρχή και μέτρο ενός (υγιούς) ψυχικά ανθρώπου είναι ο τρόπος που επιλέγει να επικοινωνεί και ειδικά με την αναμετάδοση της επικοινωνίας του. Είναι σαν το παιχνίδι που παίζαμε μικροί…και το λέγαμε ….( σπασμένο τηλέφωνο….)….λες κάτι στον Κωστάκη…να τα πει στον Γιωργάκη κλπ κι αυτός άλλο κατάλαβε κι άλλο του είπε, με αποτέλεσμα … να υπάρχει μια σύγχυση, μια αταξία και οι καθημερινές παρεξηγήσεις να υπάρχουν ανάμεσα στις ζωές όλων των συνανθρώπων μας.
Όλη λοιπόν αυτή η αταξία δημιουργείται από μια απλή αναμετάδοση επικοινωνίας στον παρόντα χρόνο και τόπο κι όχι μετά από πολλά χρόνια ….1.000+ χρόνια και βάλε….! ….αλλά αυτό που χρήζει σημασίας είναι ότι…..είναι σχετικά ξεκάθαρο αυτή την στιγμή, μετά την επόμενη χρονικά στιγμή παύει να βγάζει νόημα ή αλλοιώνεται το νόημα του εντελώς…ειδικά όταν οι ορισμοί των λέξεων και οι τονισμοί αλλάζουν … και αλλάζουν φυσικά σε 5 ή 10 χρόνια…..πόσο μάλλον σε 1.000+ και βάλε…!
Έτσι πόσο σίγουροι νομίζουμε ότι μπορούμε να είμαστε…..για την σιγουριά μας, όταν αναφερόμαστε σε λόγια και σκέψεις ανθρώπων που έζησαν…..αν έζησαν…..πολλές χιλιάδες χρόνια πριν;
Αν αρχίζεις λίγο να το ψάχνεις και όχι επιφανειακά…θα ανακαλύψεις πως κάθε τι που θεωρείς σταθερό και δεδομένο … δεν είναι καν δεδομένο και πόσο βέβαιος λοιπόν θα μπορείς να είσαι για όλες αυτές τις εικασίες;
Το «Είναι» ταυτίζεται με το «Αντιλαμβάνεσθε»……που σημαίνει ότι όλος ο επονομαζόμενος «αντικειμενικός κόσμος» βρίσκεται μέσα στο νου μας. Στην ουσία η γνώση γι’ αυτό που μας περιβάλλει πηγάζει από την ίδια μας την νόηση, ερχόμενη μέσα από τις «αισθήσεις» μας. Οι φιλόσοφοι την ονόμασαν αυτήν την γνώση «Αισθητηριακή Εμπειρία».
Τώρα αν πέσεις στην πλάνη….και συμπεράνεις ότι αυτά τα αισθητηριακά δεδομένα πρέπει να προέρχονται από κάπου….επομένως αυτό το «κάπου» πρέπει να είναι ο θεός….τότε καταλαβαίνεις ότι αυτόματα έχει μπει ως «αρνί» εις σφαγήν…..στην όποια θρησκεία…που σου επιβάλλει «φύκια με μεταξωτές κορδέλες….» και σε κοροϊδεύει ασύστολα…..αφού σου «πουλάει»…τσάμπα «πίστη»…μέσω των ενδιάμεσων ιερέων…οι οποίοι χρίζονται….από μόνοι τους…ως οι διαμεσολαβητές της παπαρολογίας…..και πως καταφέρνουν πάντα με έντεχνο τρόπο να σε αρμέγουν….αφού μια μάζα σέρνεται συνεχώς πίσω τους και μάλιστα φανατίζεται κιόλας….και πολλές φορές δυστυχώς αυτό έχει και άσχημα αποτελέσματα.
Νομίζουμε ότι υπάρχει κάτι από την στιγμή που εμείς το βλέπουμε ως παρατηρητές και παρατηρούμε το παρατηρούμενο. Ναι αλλά αν δεν το παρατηρήσουμε αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει, απλά δεν υπάρχει μόνο για τον συγκεκριμένο παρατηρητή. Επομένως προσέχετε το τι παρατηρείτε αν δεν θέλετε να του δώσετε υπόσταση.
Πιστεύεις ότι κάτι δεν υπάρχει, επειδή δεν το βλέπεις; Άρα δεν υπάρχει;
Η παρατήρηση σ’ αυτό μας δείχνει…ότι αυτό που δεν υπάρχει στον Νου μας δεν το βλέπουμε…διότι μέσα στον εγκέφαλο μας, στον Νου μας δεν παίζεται αυτό το έργο, αλλά κάποιο άλλο έργο κι αυτό εμφανίζεται, στην προβολή της ζωής μας.
Ο Νους του Ανθρώπου και ειδικά ο Νους του μορφωμένου και εκπαιδευμένου ανθρώπου από την κάθε πολιτεία, είναι προγραμματισμένος από ένα σύστημα -ισμών σε μια συγκεκριμένη σειρά λέξεων, που βασίζεται πάνω σε μία απόλυτα κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη αντίληψη για τη φύση του κόσμου. Του δίνουν με τρομακτικά απόλυτη ακρίβεια ένα σύστημα αξιών για να σκεφτούν και αυτές οι σκέψεις …του δημιουργούν τον κόσμο που «βλέπει».
Τώρα το ερώτημα είναι ποιοι είναι αυτοί που του δίνουν αυτές τις ιδέες….τόσα χρόνια….σαν να είναι οι υπέρτατες αλήθειες;
Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι σκέφτονται και επικοινωνούν με έννοιες και όρους που έχουν αποδειχθεί ως ψευδείς, από την εποχή της ύπαρξης τους, όποια κι αν είναι αυτή. Οι άνθρωποι σκέφτονται και θεωρούν το χρόνο και το χώρο ως κάτι ξεχωριστό και ανεξάρτητο. Πιστεύουν πως ζούμε σε τρεις διαστάσεις παρ’ όλο που η επιστήμη -και η λογική- έχει αποδείξει πως ο χρόνος είναι η τέταρτη διάσταση και ο χώρος η πέμπτη. Εξακολουθούν να πιστεύουν πως η ύλη είναι κάτι το διαρκές, όταν οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν πως η ύλη δεν είναι παρά μία άλλη εκδήλωση ενέργειας και όχι μόνο οι επιστήμονες….αλλά και οι φιλόσοφοι όλων των εποχών αυτό μας λένε…..ότι η ύλη είναι ενέργεια.
Σ’ αυτή λοιπόν τη μεθόδευση υπάρχει ο τρόπος να ορίσουμε εμείς τα στοιχεία, να κοιτάξουμε μόνοι μας και να συμπεράνουμε ότι εμείς θέλουμε …αμφισβητώντας για λογαριασμό μας επιτέλους, έστω και για μια φορά, ακόμα κι αν είναι μπερδεμένα πολλά μέσα μας…..διότι ΑΔΕΛΦΙΑ η μεθοδευμένη από την εξουσία επιστημονική κοινότητα….μας δίνει πολλές φορές μια γνώση που δεν είναι αντικειμενική.
Με αποτέλεσμα όλες οι βάσεις στις οποίες είναι στηριγμένα τα θεόρατα οικοδομήματά της είναι αυθαίρετες. Είναι, όπως ακριβώς και ο πολιτισμός μας, μια Συνωμοσία, ένα πονηρό συμβόλαιο.
Αν πάρουμε π.χ. κάποιον που δεν έχει ερευνήσει το θέμα και από αυτήν την στιγμή του πούμε μιαν αλήθεια ότι το φεγγάρι δεν είναι πλανήτης…και ότι είναι ένα διαστημικό σκάφος….τότε καταλαβαίνετε ότι ξαφνικά βρίσκεται μετέωρος…
Διότι πρώτον καταλαβαίνει ότι δεν ήξερε αυτήν την γνώση…οπότε βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, δεύτερον θα προσπαθήσει να την αρνηθεί…λέγοντας ότι οι επιστήμονες και τα βιβλία λένε το αντίθετο….τρίτον όταν του τραβάς κάποιου το χαλί….μένει μετέωρος στον αέρα….και θέλει να πατάει κάπου σίγουρα…γι’ αυτό και οι περισσότεροι είναι συντηρητικοί …σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους….τέταρτο αν είναι λίγο ανήσυχος και πει ...βρε λες να έχει δίκαιο….θα σε πλακώσει στις ερωτήσεις που θα του κάνουν να πεισθεί σίγουρα….λες και δεν του είναι του ίδιου η αναζήτηση, την οποία οφείλει να κάμει….για να βρει ο ίδιος την άκρη…..μιας και τα περιμένουμε όλα έτοιμα στο πιάτο….οπότε και να τον πείσουμε κάποιον ότι το φεγγάρι είναι σκάφος με την πρώτη ευκαιρία όταν βρει κάποιον άλλον που θα του πει και θα του εξηγήσει ότι είναι πλανήτης και πάλι….θα γυρίσει πίσω στην αρχική του ιδέα για το φεγγάρι…και θα αναπαυτεί….πάντα επειδή του τα λένε οι άλλοι και όχι δηλαδή να ψάξει από μόνος του….να ανακαλύψει το τι ακριβώς συμβαίνει.
Όταν σας παρουσιάζω λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια γνώσεις…..ασφαλώς και ξέρω πολύ περισσότερα από αυτά που σας γράφω…και αρκετές φορές γίνομαι κοινωνός ….και μοιράζομαι ορισμένες γνώσεις που κατέχω μαζί σας…στον βαθμό πάντα που κάποιος μπορεί να αντιληφθεί και να μετουσιώσει μέσα του... αλλά είναι και πολλά που δεν τα έχω ακόμη ξεστομίσει ή γράψει….για κάποιους λόγους….αφού αποτελούν τις εμπειρίες της ζωής μου.
Το γράφω αυτό διότι τα βιώματα του καθενός είναι μοναδικά και φιλτράρονται από τον καθένα μας ξεχωριστά, αρκεί να υπάρχει μέσα μας μία ισορροπία…..για να μην καβαλάμε το καλάμι….όταν ανακαλύψουμε κάτι….το οποίο θα μας εντυπωσιάσει.
Οπότε να κρατάμε μικρό καλάθι…είναι πολλές φορές σώφρων. Εξάλλου να ξέρετε δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους…αλλά μόνον τον ΕΑΥΤΟ μας…απλά με την επαφή μας και την ανταλλαγή γνώσεων μπορούμε να ανοίξουμε νέους δρόμους αναζήτησης για τον καθένα μας που μπορεί να μας πάει πιο μακριά….
Με λίγα λόγια τα γεγονότα που ζούμε για να μην κινδυνεύουν…..υπάρχουν οι διάφορες αιτιολογίες που ζούμε υπό το καθεστώς μιας αυστηρής έρευνας και εγκαθίδρυσης αυθαίρετων συμπερασμάτων που επηρεάζουν δυστυχώς άμεσα όλους τους ανθρώπους και το όπλο που χρησιμοποιούμε πιο συχνά ενάντια σ’ αυτό το καθεστώς είναι η αμφισβήτηση.
Ο λαός μας….ως ΕΛΛΗΝΕΣ….δείχνει ότι έχουμε ανεπτυγμένο το χιούμορ σε υψηλό βαθμό….μιας και είναι υγιής αντίδραση….και ειδικά όταν καταπνίγεται το δίκαιό μας…. προσπαθούμε ως άμυνα να βρούμε τρόπους και μορφές προσέγγισης της ελευθερίας μας….λέγοντας παροιμίες, ανέκδοτα, γνωμικά, γλωσσοδέτες.
Οπότε : Παίδες ΕΛΛΗΝΩΝ….δεν έχουμε και άλλη επιλογή: ΑμφισβητΩ και ΣατυρίζΩ. Μα προπαντός πράττω…..!
Έτσι μια ημέρα που τράβηξα την «κουρτίνα»…..ο συμβατικός κόσμος που είχα γύρω μου…έπεσε μονομιάς και μια νέα προέκταση του οπτικού μου πεδίου….έγινε το πεδίο παρατήρησης και έρευνας μέσα από την Αρχαία μας Ελληνική Φιλοσοφία….που υπήρξε ο οδηγός αφύπνισης μου και ενεργοποίησης μου.
Δεν αποδέχτηκα αυτά που διάβασα….αλλά τα έψαξα και τα ψάχνω συνεχώς, τα ερευνώ σε βάθος και αμφισβητώ….αμφισβητώ…ανακαλύπτοντας νέα δεδομένα…και αφήνοντας πίσω μου κάθε τι που πλέον δεν μου είναι ωφέλιμο.
ΦΙΛΟΙ (-ΕΣ)…χρειαζόμαστε νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε.
Χρειαζόμαστε μία νέα δημιουργική σκέψη και γλώσσα για νέους θριάμβους, νέες τραγωδίες και νέα έπη, νέες δεισιδαιμονίες και καινούργιες επιστήμες, νέες λογοτεχνίες και μια ελεύθερη ποίηση.
Η διανοητική μας επαναγέννηση….έρχεται όταν ο λαός μας συνειδητοποιήσει το τι θέλει.
Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούνται δεδομένα. Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν ασφαλώς από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων και επιπλέον οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι καν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, το σίγουρο και το ασφαλές, για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου απέραντου Ωκεανού.
Έτσι ο «κλήρος» πέφτει πάντα στους γενναίους……που κάποιοι ανήσυχοι συνάνθρωποί μας θα αναλάβουν και πάλι αυτή την εξερεύνηση, χωρίς καμία υποστήριξη, χωρίς σύμμαχο, χωρίς καμία αναγνώριση του έργου τους, χωρίς ίσως την εξιστόρηση των περιπετειών τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου