Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από αδιευκρίνιστα χρόνια, ζούσε ένα μικρό παιδί σε έναν κήπο!Το όνομα του δεν έχει σημασία , ο καθένας ας το ονομάσει ελεύθερα ως νιώθει.
Του είχαν δοθεί οδηγίες να τον προσέχει και να τον εξελίσσει συνέχεια.
Εκεί υπήρχαν διαφόρων ειδών λουλούδια, με ποικίλα χρώματα και ιδιότητες και στην μέση είχε ένα δέντρο αρκετά μεγάλο !
Αν κάποιο φυτό χάλαγε είχε την δυνατότητα να το ξεριζώνει και να το αντικαθιστά με ένα νέο,
που με την σειρά του θα μεγάλωνε και θα συμπλήρωνε το κενό ομορφιάς και αρμονίας που άφηνε το προηγούμενο !!
Το δέντρο δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη περιποίηση κι έτσι δεν αφιέρωνε σχεδόν καθόλου χρόνο σε αυτό.
Αυτό γινόταν κάθε μέρα για πάρα πολλά χρόνια και είχε γίνει πλέον τρόπος ζωής για τον νεαρό μας Φίλο !!
Κάποια μέρα χάλασε ένα φυτόκαι ξάφνου του γεννήθηκε μια ιδέα !
Θα το ξερίζωνε, θα καθάριζε και θα φρεσκάριζε το χώμα και στην συνέχεια θα έβαζε τον σπόρο μέσα στην γη .
Όμως θα έκανε κάτι διαφορετικό αυτή την φορά …
Θα καθόταν καρτερικά να δει όλη την διεργασία του σπόρου, από το πώς φυτρώνει, πώς μεγαλώνει , πώς ανθίζει και τελικά πως γίνεται αυτό το οποίο είναι !
Ξεκίνησε λοιπόν φυτεύοντας τον σπόρο και αφιέρωνε σχεδόν όλη την ημέρα του στο να παρακολουθεί την εξέλιξή του !
Είχε έρθει ο χειμώνας και έκανε αρκετό κρύο όμως εκείνος καθόταν καρτερικά και με περίσσιο θάρρος πάνω από τον σπόρο του .
Όποιες συνθήκες κι αν αντιμετώπιζε, κρύο, βροχή, αέρας, εκείνος πάντα ήταν πάνω από τον σπόρο και τον παρατηρούσε !
Τον χειμώνα ετοιμαζόταν να υποδεχτεί η άνοιξη και ο ήλιος έκανε συχνότερα πια την παρουσία του .
Ο νεαρός μας Φίλος αφού έριχνε μια γρήγορη ματιά στον κήπο και διευθετούσε τις εργασίες του έτρεχε γοργά προς τον σπόρο του και καθόταν για ώρες παρατηρώντας τον!
Μια ηλιόλουστη μέρα ένα νέο βλαστάρι πετάχτηκε από την γη, το κοιτούσε έκθαμβος και με περίσσιο ενθουσιασμό το παρατηρούσε όλο και με μεγαλύτερη προσοχή !
Το βλαστάρι μέρα με την μέρα αναπτυσσόταν , δημιουργούσε όλο και περισσότερα κλαδιά, απλωνόταν συνεχώς και κάποια στιγμή άρχισε πάλι να αναδιπλώνεται και στην κορυφή του έβγαλε έναν μίσχο !
«Τι παράξενο!», αναρωτήθηκε …
Πήγε σε λίγο μεγαλύτερη απόσταση και το παρατήρησε ξανά κι εκεί φαινόταν πιο καθαρά ότι το φυτό είχε δημιουργήσει έναν νοητό ρόμβο και στην κορυφή του είχε τον μίσχο σαν επιστέγασμα !
Όταν ο μίσχος άνθισε και είχε ολοκληρωθεί πια η εργασία του, ξάφνου του γεννήθηκε μια ερώτηση .
«Το δέντρο; Τι να είναι άραγε το δέντρο που τόσο καιρό παραμελούσα;»
Ξεκίνησε τρέχοντας προς αυτό και φτάνοντας στον κορμό του κοίταξε για πρώτη φορά ψηλά!
Εκεί τον περίμενε μια θαυμάσια έκπληξη …
Στα πλατιά κλαδιά του αντί για φύλλωμα είχε χιλιάδες , ίσως εκατομμύρια σκόρπιες λέξεις !
Πήγε γρήγορα και έφερε χαρτί κι άρχισε να γράφει όλα όσα έβλεπε γραμμένα εκεί !
Μόλις τελείωσε ξεκίνησε να συνθέτει τις λέξεις και γέννησε έννοιες πρωτόγνωρες σε αυτόν !
Τότε παρατήρησε κάτι μαγικό …
Κάποια σημεία του κήπου είχαν ανθίσει με λουλούδια που ομορφότερα δεν είχε ξαναδεί, το δε άρωμα τους ήταν μαγευτικό !
Αυτό του έδωσε ώθηση να συνεχίσει και πηγαίνοντας στο δέντρο έγραφε και σύνθετε έννοιες που συνεχώς διαμόρφωναν τον κήπο του !
Μόλις τελείωσε με τα κλαδιά που έβλεπε από κάτω ήθελε να συνεχίσει κι έτσι σκαρφάλωσε στον κορμό και φτάνοντας στο κλαδί που είχε ήδη γεννήσει νέες έννοιες, κοίταξε ψηλά …
Και είδε αυτό που περίμενε, περίπου δηλαδή …
Τα κλαδιά ήταν πιο μαζεμένα από τα αρχικά και οι λέξεις που είχαν επάνω ήταν λιγότερες !
Με τον ίδιο ενθουσιασμό ξεκίνησε να γράφει και να συνθέτει και όσο το έκανε αυτό τόσο ο κήπος γινόταν ποιο όμορφος με εξαίσια αρώματα να αναδύονται από τα λουλούδια !
Κάθε φορά που ανέβαινε κλαδί γίνονταν όλο και λιγότερες οι λέξεις και οι έννοιες πια ήταν όλο και πιο συμπυκνωμένες !
Η ανάβαση στο δέντρο και η γραφή , σύνθεση , είχε γίνει πλέον καθημερινή ασχολία !
Ανέβαινε όλο και πιο ψηλά στο δέντρο και κάποια στιγμή , μέσα από τα κλαδιά , είδε νωθρά τον ήλιο !!
Όμως όχι τον ήλιο που γνώριζε, αυτό ήταν κάτι άλλο , απροσδιόριστο ακόμα που όμως του πρόσθετε επιπλέον ενθουσιασμό και ζήλο να πάει ψηλότερα !
Κι έτσι γινότανε …
Ανάβαση, καταγραφή, σύνθεση !!!
Ανάβαση, καταγραφή, σύνθεση !!!
Ανάβαση, καταγραφή , σύνθεση !!!
Ευτυχώς ο κήπος κάτ ήταν σε άριστη κατάσταση και πλέον δεν χρειαζόταν καθόλου φροντίδα,
όλα εκεί είχαν αφεθεί σε μια μαγική Ροή !!!
Κάποια στιγμή είχε φτάσει κοντά στην κορυφή και εκεί οι λέξεις πλέον ήταν ελάχιστες και δυσνόητες …
Η σύνθεση είχε γίνει πραγματικός γρίφος και ήταν πολύ κουραστικό, σε σημείο εξαντλήσεως !!
Οι λέξεις ήταν μόνο δύο και είχαν τον χαρακτήρα ερώτησης .
«Τι χρειάζομαι;»
Ο νεαρός μας Φίλος έψαχνε να βρει την λύση δίνοντας πολλαπλές απαντήσεις,
που όμως δεν ήταν αρκετές για να προχωρήσει …
Είχε πλέον εξουθενωθεί, είχε χάσει το κουράγιο του, τον ενθουσιασμό του και σκεφτόταν πολύ σοβαρά να τα παρατήσει !
Όμως πλέον ο ήλιος φαινόταν σχεδόν καθαρά και ήθελε τόσο πολύ να τον δει ολόκληρο!
Παρατήρησε ότι σκεφτόμενος έδινε συνεχώς λανθασμένες απαντήσεις κι έτσι είπε για λίγο να ηρεμήσει, να χαλαρώσει και να αδειάσει το μυαλό του από τις σκέψεις, με την ελπίδα ότι ίσως τελικά λάβει την σωστή απάντηση !
Κάθισε ακίνητος έκλεισε τα μάτια και προσπαθούσε να απωθήσει έννοιες που του έρχονταν αυθόρμητα σαν απαντήσεις από χαμηλότερα επίπεδα καταλαβαίνοντας πλέον ότι το μυαλό του έπαιζε άσχημο παιχνίδι !!
Προσπαθούσε να το τιθασεύσει και η προσπάθεια του ήταν σκληρή και εξαντλητική !
Το είχε πάρει απόφαση πλέον ότι δεν θα κέρδιζε αυτή τη μάχη κι άρχισε να χάνει κάθε ελπίδα !
Κι εκεί λοιπόν που αποφάσισε να τα παρατήσει και να αρχίσει να κατεβαίνειτο δέντρο, απελευθερωμένος από το άγχος και την προσδοκία σωστής απάντησης ,
ξαφνικά και δίχως να το περιμένει, σχεδόν αυτόματα αναφωνεί …
«ΖΕΥΞΗ »
Και τότε , άκουσε ένα περίεργο θρόισμα από τα κλαδιά του Δέντρου και σαν κοίταξε κάτω είδε κάτι μοναδικό !
Μια Φωτιά περιέλουζε το Δέντρο από την βάση του και ανέβαινε γοργά προς τα επάνω !!!
Του έκανε εντύπωση που τα κλαδιά δεν καίγονταν από την Φωτιά , παρά μόνον οι λέξεις και απλά συνέχιζε την πορεία της δυναμικά προς την κορυφή !!!
Μόλις τον έφτασε η Φωτιά , ακριβώς την στιγμή που τον περιέλουζε κι εκείνον, κοίταξε ψηλά κι εκεί είδε ένα ΖΕΥΓΟΣ πιασμένο χέρι-χέρι και χορεύοντας από ενθουσιασμό, να τον πλησιάζει, να τον πιάνουν από τα δυο του χέρια και να τον βοηθάνε να ανέβει στην κορυφή !
Ακόμα και με την βοήθεια του ΖΕΥΓΟΥΣ, η ανάβαση ήταν δύσκολη και επίπονη!
Αυτό που αντίκρισε όμως τον έκανε να ξεχάσει την κούραση και ένιωσε Μέθεξη και Θάμβος !
Αφού συνήλθε, έριξε μια ματιά κάτω και έβλεπε πολλά άλλα δέντρα γύρω, που από τον κήπο του δεν είχε δει ποτέ !
Έψαξε να βρει κανέναν άλλον , μα δεν υπήρχε κανείς …
Όμως όντας στην κορυφή έβλεπε κλαδιά να κουνιούνται από Αναβάτες που ανέβαιναν, άλλους να ξεκουράζονται από την κούραση της ανάβασης σε κάποιο κλαδί , άλλους να φωνάζουν, να σπάνε τα κλαδιά του δέντρου τους και να πέφτουν κάτω και κάποια δέντρα να μην έχουν ακόμα αναβάτη !
Αφού ολοκλήρωσε την παρατήρηση κάτω γύρισε να κοιτάξει γύρω του κι εκεί είδε κάτι παράδοξο .
Το ΖΕΥΓΟΣ που τον είχε βοηθήσει να ανέβει , στεκόταν όρθιο εκ δεξιών του, μπροστά σε ένα συρματόπλεγμα και πέρα από το συρματόπλεγμα ήταν ένας απέραντος Γαλάζιος Ουρανός !
Προς στιγμήν σάστισε, κοίταξε ξανά γύρω του και τότε ένιωσε νοσταλγία για τον Γαλάζιο Ουρανό που αντίκριζε !
Αυτόματα του δημιουργήθηκε νέα ερώτηση .
« Πως πάω Εκεί ;; »
Αυτή τη φορά η απάντηση ήλθε αβίαστα και απλά …
« Πετώντας!! »
Άνοιξε τα μεγάλα, δυνατά φτερά Του και πετώντας ψηλά πέρασε για πάντα στον Απέραντο Γαλάζιο Ουρανό !
Τότε …
Εκείνη την Αιώνια Στιγμή, αυτός ο Γαλάζιος Ουρανός είχε τον δικό του Ήλιο !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου