Η απόκρυφη ιστορία του Ίκαρου!

Σε κάποια μακρινή εποχή,στην μακρινή Εσπερία(Αμερική κατά την σύγχρονη εκδοχή) έφτασε πετώντας με την χρήση τεχνητών φτερών ένα Θεός ονόματι Incari.

Η παράδοση των κατοίκων λέει πως τον θεό Incari 'στείλαν οι Θεοί που κατοικούσαν στην Γη πριν την ύπαρξη του ήλιου και του φεγγαριού, και τους κατονομάζουν με την ελληνικότατη λέξη "Ñaupamachus "!!!(Ναυπαυμάχους-ΝΑΥ(Σ) + ΠΑΝ + ΜΑΧΗ = NΑΥΠΑΝΜΑΧΟΥΣ!! )για να κατασκευάσει μια πόλη, και να δημιουργήσει τους Ί(ν)κα.

Τώρα αν αναρωτιέστε σε τι χρησιμεύουν τα τεχνητά φτερά σε έναν Θεό, θα σας γελάσω. Οι κάτοικοι πάντως έτσι απεικονίζουν τον Θεό, με τεχνητά φτερά.

Ο Incari ή Icaro λοιπόν δημιούργησε τους Ίνκα και έχτισε και την πόλη Ίκα (Ica).Αργότερα εκεί θα φτάσει και ένας γενειοφόρος λευκός Θεός που του άρεσε το γλέντι και το κρασί ονόματι Ντίον-Αν, άλλα και ένας ημίθεος με ρόπαλο και λεοντή, ονόματι Ηρακάν.

Oι Σαμάνοι του Αμαζονίου συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να τραγουδούν τα τραγούδια του Icaro.Ο μύθος και οι παραδόσεις της περιοχής περιγράφουν (προσέξτε τους 'Απου, και την ράβδο χρυσού).

Πριν την ύπαρξη του ήλιου και του φεγγαριού, δυνατοί θεοί, γνωστοί ως Ναυπάμαχοι, κατοικούσαν στη γη, ζώντας στο απόλυτο σκοτάδι. Μια μέρα, ο Ρόουλ (το δημιουργικό πνεύμα και ο επικεφαλής των θεών Άπου) πρότεινε την ίδρυση μιας πόλης, όπου όλοι θα μπορούσαν να ζουν σε αρμονία. Κανείς από τους Ναυπάμαχους δεν αποκρίθηκε, γεγονός για το οποίο τους τιμώρησε δημιουργώντας τον ήλιο και το φεγγάρι.

Οι Ναυπάμαχοι δε μπορούσαν να ανεχτούν το φως του ήλιου, το οποίο τους ξέραινε, μετατρέποντάς τους σε δέρμα και κόκκαλα, γι'αυτό προτίμησαν να παραμείνουν στο σκοτάδι.

Μετά από αυτό, οι Άπους, ή αλλιώς, θεοί των λόφων, δημιούργησαν τον Ίνκαρι και και τη σύζυγό του Κολλάρι με σκοπό να ιδρύσουν το λαό των Ίνκας. Έδωσαν στον Ινκάρι μια ράβδο χρυσού μια ρόκα.


Το ζεύγος αφού έφτασε πετώντας στην μακρινή χώρα έπρεπε να διαλέξει μια τοποθεσία κατάλληλη για να ζήσουν οι Ίνκας. Ο Ίνκαρι έπρεπε να πετάξει τη ράβδο χρυσού, έτσι ώστε να κολλήσει στο έδαφος με φορά προς τον ουρανό, καθορίζοντας έτσι την τοποθεσία της νέας αυτοκρατορίας. Στην πρώτη του προσπάθεια ο Ίνκαρι δε στόχευσε καθόλου καλά και η ράβδος προσγειώθηκε λάθος.

Το μέρος ονομάζονταν Κουέρο, κοντά στα ερείπια του Τάμπο, αλλά δεν ήταν επαρκές. Ο Ίνκαρι και η Κολλάρι τιμωρήθηκαν για το λάθος τους, καθώς οι Άπους επέτρεψαν στους Ναυπάμαχους να αφήσουν το σκοτάδι και να επιτεθούν στη νεοϊδρυθείσα πόλη, καταστρέφοντάς την και εξαναγκάζοντας τους κατοίκους να καταφύγουν στη Λίμνη Τιτικάκα. Από εκεί, οι Ίνκας, καθοδηγούμενοι από τον Ίνκαρι και την Κόλλαρι, ακολούθησαν τον Ποταμό Βιλκανότα, ώσπου έφτασαν σε μια μεγάλη κοιλάδα, όπου κάποτε είχαν ξαναρίξει τη ράβδο χρυσού. Αυτή τη φορά προσγειώθηκε κάθετα στο έδαφος, και έτσι ιδρύθηκε η Κούτζκο, η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Ίνκας.

Τώρα αν ο αρχιτέκτονας και κατασκευαστής πόλεων Θεός με τεχνητά φτερά Incari ή Icaro σας θυμίζει τον Ίκαρο γιο του Δαιδάλου, αρχιτέκτονα και κατασκευαστή του λαβυρίνθου και της Κνωσσού, μην πονοκεφαλιάζεται.

Αποδώστε το αποκλειστικά και μόνο σε συμπτώσεις όπως κάθε... λογικός άνθρωπος... και ξεμπερδέψτε.

'Αλλωστε είπαμε πως είναι ένας μύθος και τίποτα παραπάνω...;