Το Αιώνιο Σφάλμα της Αντίληψης

Οι άνθρωποι έκαναν από πάντα ένα βασικό σφάλμα αντίληψης. Για διαφόρους λόγους ανέπτυξαν την «αντίληψη» ενός εαυτού, ενός εγώ, ενός υποκειμένου, απέναντι στον αντικειμενικό κόσμο. Έμαθαν να βλέπουν τον κόσμο μέσω αυτής της δυαδικής αντίληψης. Την υποστήριξαν αυτή την αντίληψη με την σκέψη και την δικαιολόγησαν και φιλοσοφικά…

Μετά, οι άνθρωποι, διαπίστωσαν ότι αυτό, το να βλέπεις με αυτόν τον τρόπο, είναι στην πραγματικότητα λανθασμένο. Υπάρχει Κάτι, Κάποια Δύναμη Πέρα από τους «περιορισμούς». Προερχόμαστε από Αυτό, Είμαστε Αυτό, αλλά παρόλα αυτά, εμείς νοιώθουμε μέσα από ένα περιορισμένο εαυτό. Και το εκπληκτικό συμπέρασμα: Άρα είμαστε σε «άγνοια». Άρα πρέπει να διαφωτιστούμε, να απελευθερωθούμε. Πρέπει να Ανυψωθούμε ως την Πραγματικότητα, ως τον Θεό, να Γίνουμε Θεός, Αυτό που Είμαστε Πραγματικά. Αυτό δεν διδάσκουν όλες οι «θρησκείες»;

Κι εδώ αναδύεται η ανάγκη Πρακτικών, Διαλογισμού, Προσευχής, Πνευματικών Τεχνικών. Κι οι άνθρωποι νομίζουν ότι βρήκαν την λύση. Και Διαλογίζονται. Και Προσεύχονται. Και κάνουν πνευματικές προσπάθειες.

Είναι ελάχιστοι οι Σοφοί που παρατήρησαν ότι όλη αυτή η συλλογιστική ξεκινά από μια λάθος βάση (από ένα λογικό σφάλμα) και τελικά ότι όλη αυτή η δραστηριότητα είναι άχρηστη. Αυτό είναι το Μυστικό των Μυστών, που προσπαθούν εδώ και χιλιάδες χρόνια να το περάσουν στην ανθρωπότητα: Το εγώ δεν είναι σε άγνοια και το εγώ δεν μπορεί να φωτισθεί, να απελευθερωθεί, να ανυψωθεί στον Θεό. Είναι μάταιο όλο αυτό.

ΤΟ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΓΝΟΙΑ! ΤΟ ΕΓΩ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΟΙΑ. Έχει τεράστια Διαφορά αυτό!

Το εγώ είναι μια νοητική κατασκευή, κάτι που δεν υπάρχει. Είναι μια «φαντασία», ένας παραμορφωτικός τρόπος να «βλέπουμε», να «καθοδηγούμε» και να «ελέγχουμε» τα πράγματα. Άλλο συμβαίνει στην Βάση της Πραγματικότητας κι άλλο «βλέπουμε» και «ερμηνεύουμε» στην επιφάνεια της σκέψης. Κι όσο υιοθετούμε αυτή την στάση και την «υποστηρίζουμε» τόσο βυθιζόμαστε στην εικονική πραγματικότητα της σκέψης, της δυαδικότητας.

Αν λοιπόν «δράσουμε» στην επιφάνεια της σκέψης, στο επίπεδο της σκέψης, «οριζόντια», όσο κι αν επεκταθούμε, σε όποια διανοητικά ύψη κι αν φτάσουμε σε όποια απύθμενα βάθη φαντασίας κι αν βυθιστούμε, δεν θα φτάσουμε ποτέ, πουθενά, ακόμα κι αν προσπαθούμε χιλιάδες χρόνια, σε χιλιάδες ζωές. Είναι ολοφάνερο ότι χρειάζεται να «αλλάξουμε» λειτουργικό επίπεδο, να κινηθούμε «κάθετα», να μάθουμε να ζούμε στο Επίπεδο της Πραγματικότητας, πέρα από την σκέψη.

Κάποιος που δίνει Προσοχή, που Βλέπει Εδώ, Τώρα, Βλέπει ότι το εγώ είναι μια αυταπάτη κι αρνείται να το υποστηρίξει. Έτσι Αποκαθίσταται η Πραγματική Ζωντανή Αντίληψη, Εδώ, Τώρα. Αυτό που Υπάρχει Είναι Μόνο Παρουσία του Παρατηρητή σε Ένα Ενοποιημένο Πεδίο Επίγνωσης, όπου δεν υπάρχει διαχωρισμός υποκειμένου-αντικειμένου. Όλα είναι Παρουσία, Σύνδεση, Σχέση, Ροή Ζωής, Αληθινό Βίωμα Ύπαρξης, μια Απέραντη Ειρήνη και μια Ατέλειωτη Μακαριότητα, Φως, Αλήθεια, Θεός.

Η Ζωή Είναι Μία. Ρέει. Κι Είναι Όλα Εδώ, Πραγματικά, χωρίς διαχωρισμούς. Το να Ζούμε σε Πραγματικό Χρόνο, να Ρέουμε με την Ζωή, μέσα στην Ενότητα της Επίγνωσης που δεν κάνει διαχωρισμούς, είναι η Αληθινή Ζωή, η Αιώνια Ζωή, που Στηρίζεται μόνο στην Παρουσία, στην Επίγνωση, ανεξάρτητα από τα φαινόμενα.

Ζούμε Πέρα από τον χρόνο, στην Συνειδητότητα κι όχι μέσα στην εικονική πραγματικότητα της σκέψης, σαν ένα διαχωρισμένο εγώ, μέσα στον χρόνο, εξαρτώμενοι από φαινόμενα.

Τελικά υπάρχει πραγματικά ένα Μυστικό: Πώς να Δούμε Άμεσα ότι το εγώ είναι μια ψευδαίσθηση. Μπορεί κάποιος να το ανακαλύψει μόνος του. Όπως έκαναν οι Μεγάλοι Σοφοί, ο Ορφέας, ο Λάο Τσε, ο Βούδας, ο Ιησούς, και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Μπορεί κάποιος να το ανακαλύψει με «υπόδειξη» κάποιου άλλου που προπορεύεται στην Οδό. Μπορεί να το ανακαλύψει Τώρα, Εδώ, αυτός που διαβάζει, με παρακινήσεις μας. Το εγώ είναι ψευδαίσθηση. Είναι τελείως απλό. Μπορείς να το Δεις; Στοχάσου λίγο. Γιατί είναι ψευδαίσθηση; Επειδή στο Παρόν Υπάρχει Μόνο η Ζωή που Ρέει και πρέπει να πηγαίνουμε Μαζί για να κρατάμε «επαφή». Το εγώ δεν ανήκει στο Παρόν, στην Ροή της Ζωής, είναι ένα απολίθωμα της σκέψης που λειτουργεί πάντα με την μνήμη, τον χρόνο, είναι πάντα «παρελθόν», λειτουργεί σε άλλο επίπεδο. Στοχάσου λίγο.

Καθένας πρέπει να προβληματιστεί λίγο πάνω σε όλα αυτά που λέμε εδώ.