Τι είναι ο χρόνος;
Χρόνος σημαίνει κάνε υπομονή. Ο χρόνος που δεν μπορεί να σταματήσει ούτε να γυρίσει πίσω. Ο χρόνος που δεν ξέρει να περιμένει. Ο χρόνος για τον οποίο μετανιώνουμε που έφυγε άσκοπα και δεν τον αξιοποιήσαμε τόσο και όσο θα έπρεπε.
Ο χρόνος που ξοδεύτηκε στους λάθους ανθρώπους, σε λάθος καταστάσεις και επιλογές γενικότερα. Ο χρόνος που συνδέεται με τις μνήμες και το παρελθόν. Τι να πρωτοχωρέσεις μέσα σ’ αυτό το κεφάλαιο και τι να εξαιρέσεις;
Ο χρόνος που δεν φτάνει για όλα όσα θέλουμε να κάνουμε ή που περισσεύει και δεν ξέρουμε που και πώς να τον κάνουμε παραγωγικό. Ο χρόνος που περνά από πάνω μας και μας βαραίνει και μας χαρακώνει την ψυχή, μας ρυτιδιάζει τα πρόσωπα, μας ασπρίζει τα μαλλιά, μας γερνάει, μας ωριμάζει, μας κάνει πιο αυστηρούς και λιγότερο ανέμελους. Περνάει από πάνω μας και μας σμιλεύει. Και από ακατέργαστη μάζα, μας δίνει σχήμα και μορφή.
Ο χρόνος που έχουμε για τους αγαπημένους μας που ποτέ δεν είναι αρκετός.
Αυτός ο αλήτης ο χρόνος που πολύ θα ήθελα να τον έχω απέναντι μου και να του πω δυο λογάκια γιατί ποτέ δεν τα πήγαινα καλά μαζί του.
Χρόνος σημαίνει απόσταση. Και αποστασιοποίηση. Και κενό. Και χάσιμο. Κουβαλάει ηλεκτροφόρα καλώδια που ενίοτε βραχυκυκλώνουν και μας τινάζουν στον αέρα.
Χρόνος σημαίνει πρόοδος. Και εξέλιξη. Και ανάπτυξη. Και βελτίωση.
Ο χρόνος που είναι παρόν-παρελθόν-μέλλον. Σε ποιο κομμάτι του στεκόμαστε περισσότερο πάνω στο timeline μας; It’s a matter of choice.
Χρόνος σημαίνει ποιότητα αλλά και σπατάλη. Ευχή να μην ξοδεύεται στο λίγο των ανθρώπων και στο λίγο του κόσμου. Και όταν έρχεται το πλήρωμα του, όλοι και όλα μπαίνουν στα κουτάκια τους και στη θέση που τους αξίζει.
Αλλά πάλι γιατί να τον οριοθετήσω; Πειθαρχία και υποταγή δεν σηκώνει. Είναι ατίθασος. Χρόνος είναι και θα κάνει ό, τι γουστάρει. Έτσι. Γιατί μπορεί.
«Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός. Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει.»
Τρύπες- Καινούργια Ζάλη
Χρόνος σημαίνει κάνε υπομονή. Ο χρόνος που δεν μπορεί να σταματήσει ούτε να γυρίσει πίσω. Ο χρόνος που δεν ξέρει να περιμένει. Ο χρόνος για τον οποίο μετανιώνουμε που έφυγε άσκοπα και δεν τον αξιοποιήσαμε τόσο και όσο θα έπρεπε.
Ο χρόνος που ξοδεύτηκε στους λάθους ανθρώπους, σε λάθος καταστάσεις και επιλογές γενικότερα. Ο χρόνος που συνδέεται με τις μνήμες και το παρελθόν. Τι να πρωτοχωρέσεις μέσα σ’ αυτό το κεφάλαιο και τι να εξαιρέσεις;
Ο χρόνος που δεν φτάνει για όλα όσα θέλουμε να κάνουμε ή που περισσεύει και δεν ξέρουμε που και πώς να τον κάνουμε παραγωγικό. Ο χρόνος που περνά από πάνω μας και μας βαραίνει και μας χαρακώνει την ψυχή, μας ρυτιδιάζει τα πρόσωπα, μας ασπρίζει τα μαλλιά, μας γερνάει, μας ωριμάζει, μας κάνει πιο αυστηρούς και λιγότερο ανέμελους. Περνάει από πάνω μας και μας σμιλεύει. Και από ακατέργαστη μάζα, μας δίνει σχήμα και μορφή.
Ο χρόνος που έχουμε για τους αγαπημένους μας που ποτέ δεν είναι αρκετός.
Αυτός ο αλήτης ο χρόνος που πολύ θα ήθελα να τον έχω απέναντι μου και να του πω δυο λογάκια γιατί ποτέ δεν τα πήγαινα καλά μαζί του.
Χρόνος σημαίνει απόσταση. Και αποστασιοποίηση. Και κενό. Και χάσιμο. Κουβαλάει ηλεκτροφόρα καλώδια που ενίοτε βραχυκυκλώνουν και μας τινάζουν στον αέρα.
Χρόνος σημαίνει πρόοδος. Και εξέλιξη. Και ανάπτυξη. Και βελτίωση.
Ο χρόνος που είναι παρόν-παρελθόν-μέλλον. Σε ποιο κομμάτι του στεκόμαστε περισσότερο πάνω στο timeline μας; It’s a matter of choice.
Χρόνος σημαίνει ποιότητα αλλά και σπατάλη. Ευχή να μην ξοδεύεται στο λίγο των ανθρώπων και στο λίγο του κόσμου. Και όταν έρχεται το πλήρωμα του, όλοι και όλα μπαίνουν στα κουτάκια τους και στη θέση που τους αξίζει.
Αλλά πάλι γιατί να τον οριοθετήσω; Πειθαρχία και υποταγή δεν σηκώνει. Είναι ατίθασος. Χρόνος είναι και θα κάνει ό, τι γουστάρει. Έτσι. Γιατί μπορεί.
«Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός. Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει.»
Τρύπες- Καινούργια Ζάλη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου