Προδότης τώρα είναι εκείνος που στηρίζει τα ιδανικά του με αδιαλλαξία. Γι’ αυτόν η νίκη δεν είναι για ένα σύνολο, αλλά για τον εαυτό του. Μπορεί εύκολα να θυσιάσει αυτούς που τον ακολουθούν, για να προωθήσει τα σχέδια του και δεν έχει καμία ευαισθησία στον πόνο, γιατί είναι σκληρός και ασυναίσθητος τόσο, ώστε να παγώσει την Ψυχή του και να νομίζει ότι δεν πονάει. Θέλει να δικαιωθεί, σπάνια έως καθόλου δικαιώνει. Φαίνεται ήρωας, αλλά δεν είναι ηρωικός, γιατί δεν μπορεί να συμπεριλάβει τίποτα, μόνο ακυρώνει ό,τι δεν προωθεί τα προσωπικά του πλάνα και έτσι γίνεται τιμωρός για όσους φοβούνται.
Η διαφορά του οραματιστή με τον προδότη, παρ’ όλο που και οι δύο φαίνονται ιδεαλιστές, είναι ότι ο ένας έχει ιδανικά για τον Εαυτό του και ένα σύνολο, ενώ ο άλλος μόνο για τον εαυτό του… Ο ένας πολεμάει για τον Άνθρωπο, ο άλλος πολεμάει για να μην νιώσει αποτυχημένος, έτσι εύκολα μπορεί να προδώσει τα ιδανικά του χωρίς να το συνειδητοποιήσει. Ο οραματιστής δομεί τον κόσμο του με Αγάπη και Ειρήνη, ο προδότης διαλύει τον κόσμο του με τον πόλεμο. Ο ένας δεν απογοητεύεται από τις αποτυχίες, τα μάτια του είναι εστιασμένα στον πνευματικό του Στόχο, ο άλλος προκειμένου να μην αποτύχει, στοχεύει σε όσους θεωρεί ότι θα τον κάνουν να χάσει…
Λεπτές οι διαχωριστικές γραμμές, μπερδεύονται εύκολα…
Κάπως έτσι απέτυχαν τα ιδεαλιστικά κινήματα, να φέρουν μακροπρόθεσμα ειρήνη και ευημερία στον κόσμο τους…
Ας τα έχουμε κατά νου …Ίσως μας χρειαστούν τούτους τους δύσκολους καιρούς, για να μην βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα, παρατηρώντας μόνο αυτό που φαίνεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου