ΕΝΑ ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ

Δύσκολοι καιροί, ομιχλώδεις και σκοτεινοί. Η λακούβα του καναπέ πάλιωσε, αντικαταστάθηκε με αυτήν της καρέκλας μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή. Πλέον οι ξερόλες πολλαπλασιάστηκαν και παγιδεύτηκαν στην διαρκή αναζήτηση του Google και των social media. Δεν μπορεί όμως να υποκατασταθεί η ανθρώπινη επαφή. Το ίντερνετ από εργαλείο χειραφέτησης του ανθρώπου από την κατασκευασμένη πληροφορία, κινδυνεύει να φέρει έναν νέου τύπου μεσαίωνα.

Η ζωή περιμένει στους δρόμους, σε καλεί να συνεχίσεις. Δεν χρειάζεται να δίνεις εξηγήσεις. Οι φίλοι δεν τις χρειάζονται, οι εχθροί δεν θα σε πιστέψουν ούτως ή άλλως. Συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορείς να αγνοήσεις, έχεις ηθικό χρέος να τα προσέξεις, δεν λειτουργούν σε όλους η απάθεια και η αδιαφορία ως μηχανισμοί άμυνας. Από την άλλη είσαι ένας άνθρωπος που διψάς. Γύρω οι περισσότεροι κλείνονται, χωροταξικά, αλλά και μέσα τους. Δεν συμβιβάζεσαι μ’ αυτό.

Είναι εύκολο να χαθείς στον δικό σου κόσμο, να μείνεις στα αγαπημένα σου πρόσωπα, στις μουσικές και τα βιβλία, σε όσα σε γεμίζουν και σε όσα νοηματοδοτούν την ζωή σου. Nα ενισχύσεις τις άμυνές σου στον κυνισμό και την σκληρότητα. Υπάρχει ανάγκη για φως, περισσότερο φως.

Δεν πρέπει να περνάνε οι μέρες άσκοπα. Κάποτε θα σου λείψουν, αλλά θα έχεις άσπρα μαλλιά. Το κενό και η μιζέρια γύρω πιέζουν τον κόσμο σου, προσπαθείς να τον οχυρώσεις.

Φτωχύναμε, αλλά όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά και ψυχικά. Υπάρχει πλούτος, αλλά εξαρτάται από το τι ψάχνεις. Δεν ήρθαμε σ’ αυτή την ζωή για να υποφέρουμε, δεν γεννηθήκαμε για να βιώνουμε μια βλάσφημη θλίψη.

Χρειαζόμαστε σκοπό, χρειαζόμαστε πριν όλα θεωρηθούν νεκρά, να ξαναμάθουμε να ζούμε. Τα δεδομένα ανατράπηκαν, έχουμε ανάγκη να βρούμε τους εαυτούς μας. Όταν γίνουμε πάλι άνθρωποι και όχι μηχανές που υπακούουν, τότε θα δικαιούμαστε ένα πιο φωτεινό αύριο.