«Η σκέψη του υποσυνείδητου καθορίζει επακριβώς την υγεία των ψυχοσωματικών ασθενειών.»Το πώς σκεπτόμαστε για τα ζητήματα της ζωής μας σε καθημερινή βάση…και εάν τελικά σκεπτόμαστε θετικά ή αρνητικά…καθορίζει και τις δραστηριότητες των γονιδίων μας που μπορεί να μας αλλάξουν άρδην την υγεία μας προς το καλύτερο ή αντίθετα προς το χειρότερο.
Η «θετική» και η γόνιμη υγεία της σκέψης…δημιουργεί την καλή υγεία του σώματος μας….που επηρεάζεται άμεσα από τις σκέψεις που κάνουμε καθημερινά και όχι τόσο από τα γονίδια μας.
Η θετική σου σκέψη απλά προγραμματίζει τον εαυτό σου και «δουλεύει» σαν μηχανή…τη χημεία του σώματός σου….με αποτέλεσμα το νευρικό σου σύστημα να διαβάζει σωστά και να ερμηνεύει το γύρω περιβάλλον ανάλογα και κατόπιν στη συνέχεια να ελέγχει τη χημεία του αίματος σου…ώστε να μπορείς εσύ ο ίδιος…να αλλάξεις τη «μοίρα» των κυττάρων σου στην κυριολεξία….απλά αλλάζοντας και μόνον τη σκέψη σου. Τόσο απλά….!
Εάν όμως έχουμε πολλές αρνητικές σκέψεις…δημιουργούμε συνήθως αρνητικά πεδία γύρω μας…που δεν μπορούμε να τα αποβάλλουμε…οπότε κατά κάποιον τρόπο εμείς μόνοι μας δημιουργούμε τις αρρώστιες του σώματός μας.
Το σώμα μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο καθρέφτης των εσωτερικών σκέψεών μας και των όποιων πεποιθήσεών μας. Οπότε το σώμα μας….μας μιλάει συνεχώς και μας στέλνει τα κατάλληλα εκείνα μηνύματα, όπου εμείς οφείλουμε απλά να βρούμε τον τρόπο και το χρόνο να τα αντιληφθούμε….δηλαδή με λίγα λόγια να βρούμε τις κατάλληλες λύσεις.
Ο πόνος φυσικά είναι πάντοτε μια προειδοποίηση ότι κάτι δεν πάει καλά στο σώμα μας. Η δική μας φροντίδα είναι να κατανοήσουμε και να αντιληφθούμε το πρόβλημα μας και να βρούμε τη λύση του στη ρίζα του. Το κάθε κύτταρο μέσα στο σώμα μας….αντιστοιχεί σε κάθε απλή σκέψη που κάνουμε κατά την διάρκεια της ημέρας….σε κάθε λέξη που προφέρουμε…και οι τρόποι με τους οποίους εκφράζουμε τις όποιες σκέψεις μας…και οι λέξεις που εκστομίζουμε καθημερινά και προφέρουμε συνεχώς…προκαλούν στο σώμα μας κάποιες συμπεριφορές και στάσεις….που άλλοτε μπορεί να μας ησυχάζουν ή άλλοτε μπορεί να μας προκαλούν κάποιες ανησυχίες.
Στην εδώ ζωή μας όλα είναι τελικά θέμα αντίληψης και η δική σου αντίληψή….δηλαδή το μυαλό σου…οφείλει και μπορεί να αλλάξει άρδην τη δραστηριότητα των γονιδίων σου και να δημιουργήσει πάνω από 30.000 ποικιλίες «προϊόντων» από κάθε γονίδιο.
Επειδή τα προγράμματα των γονιδίων βρίσκονται στον πυρήνα των κυττάρων, μπορεί κάποιος να ξαναγράψει αυτά τα γενετικά προγράμματα αλλάζοντας την χημεία του αίματος του. Έτσι εάν ΑΔΕΛΦΙΑ…αλλάξουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε…. θα θεραπεύσουμε και την κάθε ασθένεια μας.
Ο ρόλος του μυαλού παίζει ένα σημαντικό ρόλο….γι’ αυτό και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στόχο πραγματικό έχουν…όχι τόσο το πορτοφόλι σου…απλά αυτό το χρησιμοποιούν ως μέσο για να σε εκφοβίσουν και να σε τρομοκρατήσουν και να σε κάνουν καθημερινά να νιώθεις άσχημα και να αγωνιάς…προκαλώντας έντονες ανησυχίες επιβίωσης….με αποτέλεσμα στο τέλος να θέλουν να σε αρρωστήσουν πραγματικά ψυχικά….και ταυτόχρονα σε συνδυασμό με τους χημικούς αεροψεκασμούς, την «κακή» διατροφή, την «ηχορύπανση» με συχνότητες…θέλουν πραγματικά να παραλύσουν το ίδιο σου το μυαλό…αυτό ακριβώς θέλουν… και πασχίζουν να σ’ έχουν πειθήνιο όργανο τους. Όλα τα άλλα… στη συνέχεια έρχονται με το μέρος τους…
Σε όλα αυτά λοιπόν…η ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ που οφείλεις να κάμεις είναι ένα καλό εργαλείο….που λειαίνει τον οργανισμό σου και σε καθιστά κύριο των καταστάσεων που περνάς καθημερινά στη ζωή σου. Απλά μην βλέπεις ειδήσεις…αραιά και που…και βρες έναν άλλο τρόπο πληροφόρησης στο τι θα «βάλεις» μέσα στο μυαλό σου…ως πληροφορίες.
Επειδή σχεδόν όλα τα ΜΜΕ είναι ελεγχόμενα και κάμουν συστηματική προπαγάνδα καλό είναι να μην τους πιστεύεις…και να βλέπεις από πίσω κάθε φορά το τι κρύβεται. Κάμε λοιπόν παρέες με φίλους που ακόμη γελάνε και αντιμετωπίζουν τη ζωή ευχάριστα….παρότι που κι αυτοί ίσως να μην βρίσκονται και στα καλύτερά τους. Ψάξτε ανθρώπους ευχάριστους….για να μεγαλώσετε την παρέα σας…σκεπτόμενοι θετικά και θα σας πάνε όλα καλά…εάν εσείς οι ίδιοι πραγματικά το πιστέψετε….και το επιθυμείτε.
Ο ρόλος του μυαλού στον κάθε άνθρωπο είναι να δημιουργεί έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις πεποιθήσεις του και στην πραγματικότητα που βιώνει ο καθείς. Αυτό σημαίνει εν τέλει ότι το μυαλό σου θα προσαρμόσει τη βιολογία και τη συμπεριφορά του σώματος σου…έτσι ώστε να ταιριάζει με τις πεποιθήσεις σου.
Δηλαδή…εάν σου πει κάποιος…ότι θα πεθάνεις σε 6 μήνες και το μυαλό σου τελικά το πιστέψει….και κολλήσει εκεί….τότε το πιθανότερο είναι ότι θα πεθάνεις ίσως σε έξι μήνες. Αυτή λοιπόν η διαδικασία είναι τελικά το αποτέλεσμα της αρνητικής σου σκέψης που αποκαλείται επιστημονικά σήμερα…υποβολή «nocebo» και δράει αντίθετα από το «placebo», όπου η θεραπεία γίνεται μέσω μιας θετικής σκέψης.
Και για να εξηγήσω τι είναι τούτα τα «εικονικά» φάρμακα (Placebo και Nocebo)…είναι θεωρούμενα ως φαρμακολογικά ανενεργά και φαίνονται παρόλα αυτά ικανά να επιφέρουν ποικίλες θετικές ή αρνητικές επιδράσεις στον οργανισμό μας. Υπό την έννοια αυτή λοιπόν, το «placebo» τείνει να συνδέεται συχνά με φαινόμενα μειωμένης αίσθησης του πόνου, αλλά και αισθητής βελτίωσης στη θεραπεία της υπέρτασης και της νόσου Parkinson….αλλά επίσης και της κατάθλιψης ή ακόμα και να εμπλέκεται θετικά σε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις.
Αντίστροφα το φαινόμενο «nocebo» τείνει να «ενοχοποιείται» για την πρόωρη και άκαιρη διακοπή μιας φαρμακευτικής αγωγής, καθώς και για μια σειρά από -λογικώς «ανεξήγητες» - αρνητικές παρενέργειες.
Το Placebo είναι το εικονικό φάρμακο εκείνο που σε θεραπεύει επειδή έχεις πειστεί τελικά…..ότι θα σου κάνει καλό.
Έτσι δημιουργείται μια δυναμική που μας οδηγεί σ’ ένα σύστημα που έχει τρία μέρη:
α) Το μέρος του εαυτού μας που δεν θέλει να πεθάνει…δηλαδή…ο συνειδητός νους.
β) Το κομμάτι του εαυτού μας που επειδή κατά κάποιον τρόπο «κουρδίστηκε» από τη γνωμάτευση του γιατρού μας….πιστεύει ότι θα πεθάνει δηλαδή…ο υποσυνείδητος νους…όπου καταγράφηκε και η γνωμάτευση.
γ) Τις χημικές αντιδράσεις που παράγονται στο σώμα μας (μέσω της χημείας του εγκεφάλου μας), έτσι ώστε το σώμα μας τελικά να «συμμορφωθεί» με την πεποίθηση που έχει κυριαρχήσει…δηλαδή ότι θα πεθάνουμε.
Σε όλο το πιο πάνω σύστημα…παρατηρούμε ότι οι χημικές αντιδράσεις του σώματος μας υπακούουν στα κελεύσματα του υποσυνείδητου νου.
Το ερώτημα όμως είναι…τι γίνεται με το μέρος του εαυτού μας που αρνείται να πεθάνει…δηλαδή τον συνειδητό νου; Αυτό τελικά δεν επηρεάζει καθόλου τη χημεία του σώματος μας;
Σε αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι «όχι»…διότι αλλεπάλληλες έρευνες έως σήμερα της νευροεπιστήμης…μας έχουν δείξει ότι το υποσυνείδητο μας είναι πιο ισχυρό από τον συνειδητό νου και ελέγχει περίπου το 95% της ζωής μας.
Οι περισσότεροι επιστήμονες σήμερα και με όσους ψυχολόγους έχω μιλήσει έως τώρα…..μου έχουν τονίσει ότι το ποσοστό είναι πολύ υψηλό….όπου όταν για πρώτη φορά το άκουσα και στη συνέχεια το ερεύνησα εμπεριστατωμένα…αυτό εμένα προσωπικά με «τρόμαξε»….διότι στην αρχή δεν μπορούσε να το χωνέψει ο «νους» μου-η αντίληψή μου….ότι τελικά για τα περισσότερα πράγματα στην ζωή μας αποφασίζουμε τελικά υποσυνείδητα.
Για να καταλάβετε την σημασία αυτής της κατάστασης…φανταστείτε ότι βρίσκεστε κάπου ανάμεσα σε κόσμο πχ. σε ένα μαγαζί και περνάνε κάποιοι άγνωστοι κοντά σας ...τότε εκείνη την στιγμή η «φευγαλέα» σας ματιά….τσεκάρει κατά κάποιον τρόπο τον κάθε περαστικό και ήδη έχετε αποφασίσει υποσυνείδητα γι’ αυτόν…από πριν δηλαδή…το λέγω χοντρικά εάν δηλαδή είναι καλός ή κακός.
Εάν τελικά έχετε την τύχη ή την ατυχία να τον γνωρίσετε και από κοντά το άτομο αυτό….το συνειδητό σας….απλά σε κάποια στιγμή αργότερα…θα επιβεβαιώσει την αρχική σας σκέψη.
Με λίγα λόγια…στο υποσυνείδητο βρίσκονται οι βαθύτερες και πιο στέρεες πεποιθήσεις μας. Είναι αυτές οι πεποιθήσεις που ρίχνουν και την καθοριστική ψήφο για τη ζωή μας.
Αρκετοί το προβάλλουν ως μια εικονική πραγματικότητα…αλλά είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, ο οποίος στο γήινο πεδίο λειτουργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν σας κάμει εντύπωση αυτό που πράττουν τα κανάλια των μέσων μαζικής ενημέρωσης;
Τι επιδιώκουν;
Απλά επιθυμούν να επιδράσουν άμεσα ή έμμεσα και προπαντός υποσυνείδητα μέσα στο μυαλό μας…μιας και σήμερα έχουμε πλέον και την τεχνολογία για να πραγματοποιήσουν αυτό. π.χ. για ένα διαφημιστικό προϊόν της τηλεόρασης εκτός από τη μουσική υπόκρουση, την πρωτοτυπία της διαφήμισης εκείνο που προέχει γι’ αυτούς τους διαφημιστές είναι να παίξουν γρήγορα τις εικόνες στο μυαλό μας…ρέουσες … όμως το μάτι μας μπορεί να αντιληφθεί μόνον μερικές από αυτές τις εικόνες…διότι τόση είναι η ικανότητα του ματιού μας…και οι υπόλοιπες εικόνες απλά περνάνε στο υποσυνείδητο μας…και χωρίς να το καταλάβουμε καν σε κάποια χρονική στιγμή πηγαίνουμε π.χ. στο σούπερ μάρκετ και αμήχανα σηκώνουμε το χέρι μας και αγοράζουμε το τάδε προϊόν που μας έκανε εντύπωση στη διαφήμιση…και χωρίς καν να το έχουμε σκεφτεί εκείνη τη στιγμή….και ίσως καν μην το έχουμε και ανάγκη….αλλά τελικά το επιλέγουμε.
Το υποσυνείδητο μας ή αλλιώς ο υποσυνείδητος νους μας είναι τελικά ΑΔΕΛΦΙΑ….το πιο αρχέγονο κομμάτι του εαυτού μας και παίζει βασικό ρόλο στις αποφάσεις που παίρνουμε με τον συνειδητό νου. Το υποσυνείδητο είναι η μητέρα του συνειδητού…έλεγε ο Γιουγνκ και το υποσυνείδητο θάλεγα είναι ένας χώρος με τη δική του αυτονομία και οργάνωση…έτσι οργανωμένος…με βάση τις αρχέγονες «εικόνες-παραστάσεις» που αποτελούν κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας…δηλαδή τα πρότυπα του συλλογικού ασυνείδητου.
Εκεί μέσα λοιπόν καταγράφονται όλες οι απωθημένες οδυνηρές σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας και όποιες άλλες παραστάσεις….που τελικά για διάφορους λόγους δεν συγκεντρώνουν την προσοχή του συνειδητού μας, επηρεάζουν όμως την ατομική δραστηριότητα του κάθε ανθρώπινου οργανισμού.
Το υποσυνείδητο δηλαδή….έχει μια μεγάλη δύναμη και εκεί καταγράφονται όλες οι πληροφορίες και οι παραστάσεις που έχουμε μέχρι την ηλικία περίπου των 6 ετών και έως την ηλικία αυτή προγραμματιζόμαστε κατά κάποιον τρόπο.
Έτσι ο συνειδητός νους λειτουργεί ως ένα φίλτρο, που δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί…..και δεν υπάρχει «κριτική» σκέψη. Επομένως εμείς δεχόμαστε και καταγράφουμε τα πάντα γύρω μας…δίχως καμία αντίσταση ή επεξεργασία…δηλαδή οτιδήποτε συμβαίνει στο γύρω μας περιβάλλον.
Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό π.χ. εάν ένα μέλος της οικογένειάς μας παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα υγείας ας πούμε…καρκίνο ή διαβήτη ή αλτσχάιμερ… αυτό κατά κάποιον τρόπο καταγράφεται στο υποσυνείδητό μας, με αποτέλεσμα εμείς να πιστεύουμε ότι σε ανάλογη ηλικία….θα εμφανίσουμε κι εμείς αντίστοιχα…λόγω κληρονομικότητας…την παρόμοια ασθένεια.
Όμως τέτοιες καταγραφές αποτελούν πλέον «σύμμορφες» απειλές…όπως τις αποκαλούν σήμερα οι επιστήμονες και δρουν σαν μια «ωρολογιακή βόμβα», απειλώντας έμμεσα να ανατινάξουν στον αέρα την υγεία του σώματος μας.
Η κληρονομικότητα όμως δεν ισχύει …διότι ανάλογα με το πώς είναι προγραμματισμένος ο υποσυνείδητος νους μας, θα αντιδράσουν τα γονίδια μας που ελέγχουν την υγεία του σώματος μας.
Οι παράγοντες εκείνοι που εξασφαλίζουν την κληρονομικότητα μας είναι τα χρωμοσώματα, αλλά προπάντων…τα γονίδια μας. Δηλαδή τα γονίδια δεν είναι προγραμματισμένα «in vitro» ….(λατινική έκφραση) που σημαίνει μέσα στο γυαλί…δηλαδή σε δοκιμαστικό σωλήνα και είναι ο επιστημονικός όρος της Βιολογίας εκείνος που αναφέρεται κυρίως στην τεχνική της πραγματοποίησης ενός δεδομένου πειράματος σε δοκιμαστικό σωλήνα ή γενικότερα για πειράματα που πραγματοποιούνται σε αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες έξω από τους ζωντανούς οργανισμούς όπου αντλούν πληροφορίες από αυτό…. αλλά τελικά είναι «in vivo»… που ελληνικά σημαίνει «εν ζωή» και αναφέρεται σε ότι λαμβάνει χώρα μέσα σε έναν έμβιο οργανισμό… και πιο συγκεκριμένα «in vivo mutagenesis», αλληλεπιδρώντας με το περιβάλλον και αντλώντας από αυτό.
Τελικά…με λίγα λόγια…τα γονίδια μας δεν ελέγχουν τα κύτταρα μας μέσα στα οποία βρίσκονται και κατ’ επέκταση την ίδια μας την υγεία….αλλά το περιβάλλον που ζούμε και η αντίληψη που σχηματίζει ο νους μας…διότι πολύ απλά εάν πιστεύεις ότι τα γονίδια κυβερνούν τα πάντα στη ζωή μας, τότε γίνεσαι απλά….θύμα τους.
Γίνεσαι δηλαδή…το θύμα της κληρονομικότητάς σου. Για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό…εάν πάρεις τα υγιή κύτταρα και τα βάλεις σ’ ένα άρρωστο περιβάλλον, τότε τα κύτταρα σου θα αρρωστήσουν.
Για να τα θεραπεύσεις λοιπόν…δεν τους χορηγείς φάρμακα…αλλά τα μεταφέρεις σ’ ένα υγιές περιβάλλον και τότε αυτά θεραπεύονται. Φυσικά μια τέτοια αντίληψη των πραγμάτων ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα….που επικρατούσαν έως και πρόσφατα στους χώρους της βιολογίας… διότι όλο αυτό το ΠΑΙΧΝΙΔΙ…ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ…πραγματεύεται από τις σκοτεινές «δυνάμεις» της φαρμακοβιομηχανίας…ώστε να υπάρχει με τη χρήση των φαρμάκων μια άμεση επίδραση που θα έχει άσχημες επιπτώσεις στο σώμα μας…και προπαντός στα συναισθήματά μας….όπως της αγάπης και του φόβου….και εκεί παίζεται πλέον η μπάλα…….
Η κάθε πνευματική-ψυχική-σωματική μας δραστηριότητα δεν λειτουργεί φυσικά σε όλους τους ανθρώπους το ίδιο…όμως ως ένα σημείο αναφοράς ενδεικτικά σας αναφέρω περιληπτικά τις σχέσεις που πάσχει το κάθε σημείο σώματος μας….με τις αντίστοιχες παθήσεις που εκδηλώνονται εκεί.
Τα ΜΑΛΛΙΑ μας κατά κάποιον τρόπο αντιπροσωπεύουν τη δύναμη μας…..μιας και βρίσκονται στο 7ο ενεργειακό μας κέντρο…και είναι οι κεραίες μας. Όταν λοιπόν είμαστε πολύ σφιγμένοι, φοβισμένοι και αρκετά στενοχωρημένοι….τότε δημιουργούμε κάποιες διαταραχές στο κεφάλι μας που ξεκινούν από τους μύες των ώμων μας και καταλήγουν συνήθως στην κορυφή του κεφαλιού μας και άλλοτε κατεβαίνουν γύρω από τα μάτια μας.
Εάν έχουμε πολύ μεγάλη ένταση και άγχος τότε οι τρίχες του κεφαλιού μας αρχίζουν να πέφτουν κι εάν συνεχιστεί αυτό για πολύ καιρό…τότε οι τρίχες μας δεν μπορεί να μεγαλώσουν με αποτέλεσμα η τριχόπτωση να γίνει πιο έντονη και να αποχτήσουμε κάποια φαλάκρα.
Τα ΑΥΤΙΑ μας όπως ξέρουμε είναι εκείνα τα όργανα τα οποία μας επιτρέπουν να ακούμε τους διάφορους ήχους. Όμως πολύ συχνά πρέπει να αντιλαμβάνονται «πράγματα»-καταστάσεις μέσα στο σπίτι μας…που στην πραγματικότητα δε θέλουν καθόλου να τ’ ακούσουν. Οι κανόνες της καλής συμπεριφοράς μέσα στην οικογένεια μας πολύ συχνά απαγορεύουν στο κάθε ανήλικο παιδί να εκφράζει την οργή του και η ανικανότητά του να αλλάζει καταστάσεις…του δημιουργεί τελικά πόνο στο αυτί. Τα χρόνια προβλήματα ακοής που έχουμε μπορεί να είναι η μακροχρόνια άρνηση μας στο να ακούσουμε κάποιον σε τελική ανάλυση.
Τα ΜΑΤΙΑ πάλι μας δίνουν τη δυνατότητα να βλέπουμε τα αντικείμενα γύρω μας. Όταν υπάρχουν κάποια προβλήματα με τα μάτια μας τότε συνήθως σημαίνει ότι υπάρχει κάτι που δε θέλουμε να δούμε…κάτι που έχει σχέση….είτε με τον εαυτό μας…είτε με τη ζωή μας (παρελθόν-παρόν-μέλλον).
Το ΙΓΜΟΡΕΙΟ μας και το κέντρο του προσώπου μας που είναι κοντά στη μύτη μας προέρχονται από κάποιες ενοχλήσεις που δεχόμαστε συνήθως από κάποιο άτομο στη ζωή μας, κάποιο άτομο πολύ κοντινό που ίσως να μας συνθλίβει καθημερινά και δεν μπορούμε ασφαλώς να αντιδράσουμε.
ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ μας γενικότερα…ως πιλοτήριο αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο μας σώμα…αφού είναι εκείνο που δίνει τις όποιες εντολές. Είναι αυτό που δείχνουμε στον έξω κόσμο. Είναι αυτό που συνήθως μας αναγνωρίζουν οι άλλοι. Και όταν κάτι δεν πάει καλά με την περιοχή του κεφαλιού μας, συνήθως σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς τους ίδιους.
Οι ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ πάλι προέρχονται ακριβώς από την ακύρωση του εαυτού μας. Την επόμενη φορά που θα έχουμε πονοκέφαλο ας αναλογισθούμε που και με ποιον τρόπο έχουμε κάνει κακό στον εαυτό μας. Επιτέλους ας συγχωρήσουμε τους εαυτού μας και ας τους απελευθερώσουμε, ώστε οι πονοκέφαλοι γρήγορα να εξαφανιστούν.
Οι ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ παρουσιάζονται συνήθως σε ανθρώπους που επιθυμούν να είναι πάντα τέλειοι….έστω και αν προκαλούν μεγάλη πίεση στον εαυτό τους. Δημιουργούν όμως μια πολύ συγκρατημένη οργή που τους οδηγεί συνέχεια σε ημικρανίες. Είναι πολύ ενδιαφέρον να γνωρίζουμε πώς την ημικρανία μπορεί να την καταπραύνει η σεξουαλική δραστηριότητα μειώνοντας την ένταση και τον πόνο. Μπορεί φυσικά να μην έχουμε την κατάλληλη διάθεση εκείνη τη στιγμή…αξίζει όμως τον κόπο να δοκιμάσουμε…την ερωτική επαφή.
Ο ΣΒΕΡΚΟΣ μας και ο ΛΑΙΜΟΣ μας είναι επίσης δυο σημαντικά μέρη του σώματός μας διότι περνούν πολλά «πράγματα» από εκεί. Ο σβέρκος αντιπροσωπεύει την ικανότητα ευελιξίας των σκέψεών μας, την αντιμετώπιση της άλλης όψης του θέματος, την κατανόηση των απόψεων των άλλων ανθρώπων. Όταν υπάρχουν προβλήματα με το σβέρκο μας…τότε συνήθως σημαίνει πως διατηρούμε μια ισχυρογνωμοσύνη πάνω από την δική μας άποψη. Ο λαιμός πάλι μας παρέχει την ικανότητα να μιλάμε για τον εαυτό μας, να ζητάμε αυτό που θέλουμε, να μιλάμε για τον εαυτό μας. Όταν έχουμε κάποια προβλήματα με το λαιμό μας σημαίνει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κάποια πράγματα. Νιώθουμε ανίκανοι να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας.
Τα ΜΠΡΑΤΣΑ μας και οι ΒΡΑΧΙΟΝΕΣ μας παρέχουν την ικανότητα να αγκαλιάζουμε τη ζωή μας και τις εμπειρίες της. Το πάνω μέρος έχει σχέση με την επιδεξιότητα και το κάτω μέρος με τις ικανότητές μας. Στις κλειδώσεις αποθηκεύουμε τις παλιές μας συγκινήσεις και στους αγκώνες, την ευελιξία μιας αλλαγής κατευθύνσεων. Είμαστε ευέλικτοι τελικά για να αλλάξουμε κατεύθυνση στη ζωή μας ή μήπως οι παλιές συγκινήσεις…μας κρατούν πάντα στο ίδιο σημείο;
Γι’ αυτό λοιπόν ΑΔΕΛΦΙΑ…είναι πολύ σημαντικό να ακούμε τα συναισθήματά μας και να τα εκφράζουμε όσο το δυνατόν με κατάλληλο τρόπο, με ψυχραιμία, με σύνεση, αναλαμβάνοντας την όποια ευθύνη για ότι νιώθουμε για το άτομό μας.
Οφείλουμε στον εαυτό μας να μάθουμε να διεκδικούμε αυτό που χρειαζόμαστε, να διεκδικούμε την ικανοποίηση και τη χαρά….αρκεί να μην γίνεται όμως σε βάρος των άλλων.
Οφείλουμε να βάζουμε κάποια όρια στους άλλους ανθρώπους….γιατί αλλιώς θα μας ανεβούνε στο σβέρκο.
Οφείλουμε να τολμάμε την αντιπαράθεση, αλλά όμως πάντα με δημιουργικό τρόπο και ενέργειες. Λέμε ανοιχτά αυτό που μας ενοχλεί με ειλικρίνεια, με τρόπο όμως ήρεμο, σταθερό, με σεβασμό στον εαυτό μας και στον άλλο συνάνθρωπό μας. Έτσι μ’ αυτό τον τρόπο δυναμώνουμε και τη σχέση μας.
Οφείλουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα με άλλη ματιά….όπως είναι και να προσαρμόζουμε τις πράξεις μας σύμφωνα μ’ αυτήν.
Οφείλουμε να προσπαθούμε ν’ αλλάξουμε…όσα μπορούν να αλλάξουν.
Οφείλουμε να αποδεχόμαστε αυτά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε.
Οφείλουμε να προστατέψουμε την ψυχή μας για να προστατεύουμε και το σώμα μας. Αυτό επιτυγχάνεται όταν ακριβώς μάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας, να τις εκφράζουμε και να φροντίζουμε άμεσα για την εκπλήρωσή τους.
Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και να τα εκφράζουμε με κατάλληλο τρόπο. Τα συναισθήματα μας δηλώνουν την ικανοποίηση ή τη ματαίωση των αναγκών μας.
Το πιο σημαντικό θέμα στην αντιμετώπιση των ψυχοσωματικών μας ασθενειών, είναι σίγουρα η ολιστική τους προσέγγιση. Σίγουρα ο κλασσικός γιατρός θα προτείνει φυσικά την κατάλληλη ιατρική αγωγή και θα επισημάνει τις απαραίτητες προφυλάξεις και τους παράγοντες επικινδυνότητας στον τρόπο ζωής του κάθε ανθρώπου-ασθενή.
Ο κάθε ασθενής όμως μπορεί παράλληλα να απευθυνθεί και σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Μέσα από την έκφραση καταπιεσμένων συναισθημάτων και ενδόμυχων σκέψεων, την επεξεργασία τραυματικών εμπειριών και την αναγνώριση της στάσης για τη ζωή, ο ασθενής θα αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη επίγνωση του εαυτού του και θα κατανοήσει καλύτερα το ψυχολογικό υπόβαθρο της νόσου….που προβάλλεται εμπρός του.
Επιπλέον θα λάβει την απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη για να διαχειριστεί την ασθένεια. Αλλά στις εποχές που ζούμε και χωρίς την ιατρική φροντίδα εκ μέρους του κράτους που γενικά δεν μας υπολογίζει….καλό είναι να αναθερμάνουμε τις σχέσεις με τον εαυτό μας….και να θεραπευτούμε μόνοι μας.
Ο καλύτερος γιατρός…είναι ο ίδιος μας ο ΕΑΥΤΟΣ….ας μην το ξεχνάμε αυτό…!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου