Ε,... ΦΙΛΕ!Αν συνειδητή επιλογή σου είναι να βαδίζεις σε δύσκολα κακοτράχαλα μονοπάτια (αποφεύγοντας τις ευθείες λεωφόρους), τότε έλα να συμπορευθούμε.
Να ξέρεις ότι η ανταμοιβή σου θάναι πλούσια στο τέρμα, εκεί που ο κόπος συγκομιδής γίνεται γλυκός καρπός της γνώσης. Διαβαίνοντας της φύσης τα μονοπάτια, νοούμε την ουσία της. Άλλωστε και μείς στοιχεία του ίδιου υλικού δεν είμαστε ;
Αν δεν σ΄ άγγιξαν «τα θέλω» και «τα πρέπει» κι ανευχαρίστητος ζητάς να Μάθεις «Πως», «Γιατί»,«Πότε» και «Τι», έλα να το ψάξουμε μαζί…. Αδελφέ Έλληνα !
Εραστές της Γνώσης, αντάμα να πορευθούμε εκεί στα μέρη που περπάτησαν οι σοφοί μας πρόγονοι.
Χέρι –χέρι να ξαναγράψουμε απ΄ την αρχή την αληθινή ιστορία της ανθρωπότητας.
Έλληνα «Οικουμενικέ», εσύ το αλάτι της γης, εσύ κι ο καταλύτης.
Η πτώση σου, οπισθοδρόμηση λαών κι εθνών, μα η δική σου άνοδος… ελπίδα, φως και ώθηση στα μπρος.
Στης μνήμης σου τα κύτταρα γραμμένα είναι όλα !
«Διάβασε» εκεί την αποθηκευμένη γνώση σου να θυμηθείς και πάλι όσα ξέχασες.
Τα ξένα πέταξε μακριά… σκουπίδια πάντα είναι.
Τι κι αν λογοδρόμησες στο διάβα των αιώνων ;
Αναστήσου και ανάστησε το φως της ιστορίας και δίδαξέ την στα παιδιά με γνώση και σοφία.
Σίτος, ρόδαξ και πυξίς της Ελευσίνας έργα. ΕΛΕΥ… ΕΛΕΥ φωνάζουνε, στο πνεύμα της παλιάς Αθήνας.
Όμαιμε, ομόγλωσσε, ομότροπε, κοινές οι ρίζες, κοινός κι ο νέος αγώνας.
Θυμίσου ….τον Κόσμο, ΚΟΣΜΗΣΕΣ, την Αρμονία γνώρισες, την Ευνομία αγάπησες «… και ημάς οίκειν τους μέχρι Ηρακλείων Στηλών από Φάσιδος εν σμικρώ τινί μορίω, ώσπερ περί τέλμα μύρμηκας ή βατράχους περί την θάλασσαν οικούντας…(Πλάτων Φαίδων, 109 ab).
Αλλά και της υφηλίου τα πέρατα γνώρισες, το Ελληνικό πνεύμα χάρισες και πάντα σου χρωστούσαν…. οι αιώνιοι οφειλέτες !
της ύλης τα παιδιά, την γη σου την ποθούνε, τα έπη σου, την δόξα σου, όλα να τα συλλησομαγαρίσουν και σε απ΄ την πατρίδα σου, να εξοστρακίσουν.
ΚΙ ΕΝΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙΣ, μαγιά θα γίνεις πάλι.
Προζύμι απαραίτητο … στου Κόσμου το ζυμάρι.
Κι αν και σε δήωσαν πολλοί, μην σκύβεις το κεφάλι, τόπε ο παππούς Ηρόδοτος, σου το θυμίζω πάλι : «Αυτός τε γαρ Έλλην το γένος ειμί τ΄ αρχαίον, και αντ΄ ελευθέρας δεδουλευμένην ούκ αν εθέλοιμι οράν την Ελλάδα.»
Έλδα και έλλα οι Λάκωνες μας λένε,, χρόνους τώρα, «καθέδρα του ΘΕΟΥ» σήμαιναν οι λέξεις μες τη χώρα.
Ο μέγας μύστης Παλαμάς ποιητικά μας λέει : ΟΙ ΜΑΡΑΘΩΝΕΣ ΜΑΣ ΓΕΝΝΟΥΝ τους (νέους) ΠΑΡΘΕΝΩΝΕΣ !
Φίλε σε κούρασα πολύ, με το γραπτό ετούτο ; θα σε τρατάρω φεύγοντας … ένα ωραίο φρούτο.
«Ας γευματίσουμε λιτά, ο Λεωνίδας είπε, μην μας βαραίνει η τροφή στη μάχη να εμποδίζει. Όμως εγώ υπόσχομαι, τον λόγο μου σας δίνω, σήμερα κι όλας όλοι μας στον Άδη θα δειπνούμε !»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου