Το να μην ικανοποιούμαστε εύκολα από ότι έχουμε κατακτήσει μπορεί να είναι και καλό. Γιατί μας κάνει να προχωράμε μπροστά. Να παλεύουμε για ακόμα περισσότερα στην ζωή μας. Να μην επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας.
Όμως, άλλο πράγμα το να αγωνιζόμαστε για αυτά που θέλουμε και άλλο πράγμα να μην εκτιμούμε αυτά που ήδη έχουμε. Γιατί για να φτάσουμε εδώ που βρισκόμαστε, από κάπου ξεκινήσαμε. Αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα, κάποτε ήταν ζητούμενα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη.
Η αχαριστία είναι μεγάλο ελάττωμα. Δεν μας αφήνει να χαρούμε αυτά που έχουμε ήδη. Μας κάνει να στενοχωριόμαστε για όσα δεν έχουμε καταφέρει, ακόμα. Σκεφτόμαστε αρνητικά. Αρχίζουμε να γκρινιάζουμε. Δεν είμαστε ποτέ μα ποτέ ευχαριστημένοι. Καλό είναι να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε. Όλα τα υπόλοιπα, όσα πιστεύουμε ότι μας λείπουν, θα έρθουν κάποια στιγμή. Με προσπάθεια και επιμονή όλα γίνονται, αργά ή γρήγορα.
Επίσης, μέσα στο αίσθημα του ανικανοποίητου εμπεριέχεται και η απληστία. Κάποιοι άνθρωποι είναι άπληστοι τόσο πολύ που δεν τους ευχαριστεί τίποτα. Όσους ανθρώπους και να έχουν γύρω τους, όσα αγαθά, υλικά ή μη, και να έχουν, ποτέ δεν μοιάζουν να τους είναι αρκετά. Πάντα, κάτι θα λείπει. Πάντα, θα θέλουν κάτι παρπάνω. Έτσι, γίνονται δυστυχισμένοι και κάνουν και τους ανθρώπους γύρω τους δυστυχιμένους.
Όμως, άλλο πράγμα το να αγωνιζόμαστε για αυτά που θέλουμε και άλλο πράγμα να μην εκτιμούμε αυτά που ήδη έχουμε. Γιατί για να φτάσουμε εδώ που βρισκόμαστε, από κάπου ξεκινήσαμε. Αυτά που σήμερα θεωρούμε δεδομένα, κάποτε ήταν ζητούμενα. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μία στιγμή στην άλλη.
Η αχαριστία είναι μεγάλο ελάττωμα. Δεν μας αφήνει να χαρούμε αυτά που έχουμε ήδη. Μας κάνει να στενοχωριόμαστε για όσα δεν έχουμε καταφέρει, ακόμα. Σκεφτόμαστε αρνητικά. Αρχίζουμε να γκρινιάζουμε. Δεν είμαστε ποτέ μα ποτέ ευχαριστημένοι. Καλό είναι να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε. Όλα τα υπόλοιπα, όσα πιστεύουμε ότι μας λείπουν, θα έρθουν κάποια στιγμή. Με προσπάθεια και επιμονή όλα γίνονται, αργά ή γρήγορα.
Επίσης, μέσα στο αίσθημα του ανικανοποίητου εμπεριέχεται και η απληστία. Κάποιοι άνθρωποι είναι άπληστοι τόσο πολύ που δεν τους ευχαριστεί τίποτα. Όσους ανθρώπους και να έχουν γύρω τους, όσα αγαθά, υλικά ή μη, και να έχουν, ποτέ δεν μοιάζουν να τους είναι αρκετά. Πάντα, κάτι θα λείπει. Πάντα, θα θέλουν κάτι παρπάνω. Έτσι, γίνονται δυστυχισμένοι και κάνουν και τους ανθρώπους γύρω τους δυστυχιμένους.
Γιατί η δυστυχία, όπως και η ευτυχία, είναι μεταδοτική.
Συμπέρασμα, καλό είναι να έχουμε το αίσθημα του ανικανοποίητου μέσα μας, αλλά σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι δημιουργικό. Όσο δεν μας καταστρέφει, όσο δεν μας καταρακώνει το ηθικό, όσο δεν μας κάνει δυστυχισμένους. Καλό είναι, που και που, να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε και να τα εκτιμούμε πριν τα χάσουμε, γιατί τότε θα είναι αργά.
Η ευτυχία δεν κρύβεται στο τι έχουμε καταφέρει και στο τι όχι.
Αλλά στο πως αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια, τις δυσκολίες, τις απογοητεύσεις και τις αποτυχίες που μας τυχαίνουν. Η ευτυχία βρίσκεται στην συνειδητοποίηση ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε όσα έχουμε, στο αίσθημα της ευγνωμοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου