Τι σημαίνει “εξόφληση λογαριασμών”
Πρέπει να εξοφλούμε τους πνευματικούς λογαριασμούς και να μην αφήνουμε χρέη για το μέλλον. Αναρωτήσου τι να σημαίνει αυτό στην πράξη, διότι η λέξη “πνευματικοί λογαριασμοί” είναι απλές λέξεις, αυτό όμως που μας εξελίσσει δεν είναι οι λέξεις αλλά τα γεγονότα και η στάση μας απέναντι σε αυτά. Θεωρώ ότι τις διάφορες μεταφυσικές έννοιες πρέπει να τις “γειώνουμε” όσο γίνεται περισσότερο.
Τίποτα δεν είναι τελεσίδικα κακό. Όλα έχουν και κάποια καλή πλευρά, έστω θαμμένη σε μεγάλα βάθη, υπαρκτή όμως. Εδώ λοιπόν ο υλισμός, σε ομοιοπαθητική δόση, έχει να μας προστατέψει από τα μεταφυσικά ονειροπολήματα και να μας βοηθήσει να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Όχι όμως στην ρηχή πραγματικότητα των υλιστών, αλλά στην αληθινή πραγματικότητα που είναι υλική και πνευματική ταυτόχρονα. Δεν αναφέρομαι σε πολιτικές τοποθετήσεις, αυτές μ’ αφήνουν παντελώς αδιάφορο, αλλά σε στάσεις ζωής.
Τι σημαίνει λοιπόν πρακτικά η εξόφληση των λογαριασμών. Είναι το κλείσιμο των υποθέσεων για να μην διαιωνίζεται ο λεγόμενος “κύκλος ενσαρκώσεων”, δηλαδή οι συνέπειες των πράξεών μας.
Χρωστάτε κάπου; Δίνετε τα χρήματα, ζητάτε και μια συγνώμη, αν δεν έχετε χρήματα, προσφέρετε υπηρεσία, όλοι έχουμε κάτι να προσφέρουμε για να ξεχρεώσουμε. Αυτό τακτοποιεί τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος.
“Αιωρείται” μια ομιχλώδης παρεξήγηση; Κάντε μια ειλικρινή συζήτηση και κλείστε τις παρεξηγήσεις, αν δεν λύνεται, απλώς στείλετε καλή σκέψη και διάθεση, φεύγοντας μακριά.
Τα αντίστροφα ισχύουν και για μας. Αν κάνουμε π.χ. κάποια εξυπηρέτηση, ας ψάξουμε καλά μέσα μας αν η υπόθεση έχει κλείσει από την μεριά μας, ή αν αισθανόμαστε ότι μας οφείλουν και περιμένουμε ανταπόδοση, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζουμε το θέμα. Περιμένεις ο άλλος μόνος του να το σκεφτεί, διαβάζοντας την σκέψη σου, αυτή που εσύ δειλίασες να του εκμυστηρευτείς.
Η παράλογη λογική είναι ότι επειδή εμείς είμαστε δειλοί, ο άλλος υποχρεούται να έχει τηλεπάθεια και να ασχολείται συνεχώς στην ζωή του με το να μαντεύει τι σκεφτόμαστε, για να μην μας πληγώσει. “Ξέρεις κάτι; Εγώ σε εξυπηρέτησα πρόθυμα, αλλά πιστεύω ότι μου χρωστάς. Θέλω λοιπόν αυτό και αυτό…”. Αυτό σκεφτόμαστε, αλλά δεν το λέμε.
Η υπόθεση οδηγείται στην όποια λύση της και τελειώνει εκεί. Οι σχέσεις μας με το άτομο αυτό ξεκαθαρίζουν και ή συνεχίζουν χωρίς ενδόμυχες κακίες και προστριβές, ή μαλώνουμε μια και καλή και χωρίζουμε. Ελευθερωνόμαστε οριστικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Δεν διαιωνίζουμε προβλήματα. Λύνουμε προβλήματα με άμεσο τρόπο. Δεν κινούμαστε υπογείως, ύπουλα και κρυφά. Ενεργούμε φανερά λέγοντας την γνώμη μας, κοινοποιώντας τις επιθυμίες και τις προθέσεις μας. Δεν κοιτάμε συνεχώς το συμφέρον μας, γιατί έτσι χάνουμε από αλλού. Δεν δημιουργούμε χρέη.
Δεν αναβάλλουμε τις λύσεις επειδή φοβόμαστε τις αλλαγές. Αυτή είναι ίσως η μια πλευρά του να εξοφλούμε το κάρμα μας και να μην δημιουργούμε νέες βασανιστικές οφειλές για το μέλλον. Δεν υπάρχει σε αυτό μεταφυσική θεωρία, αλλά τέχνη της ζωής. Έτσι επιταχύνουμε την εξέλιξή μας.
Πρακτικά κι απλά πράγματα.
Πρέπει να εξοφλούμε τους πνευματικούς λογαριασμούς και να μην αφήνουμε χρέη για το μέλλον. Αναρωτήσου τι να σημαίνει αυτό στην πράξη, διότι η λέξη “πνευματικοί λογαριασμοί” είναι απλές λέξεις, αυτό όμως που μας εξελίσσει δεν είναι οι λέξεις αλλά τα γεγονότα και η στάση μας απέναντι σε αυτά. Θεωρώ ότι τις διάφορες μεταφυσικές έννοιες πρέπει να τις “γειώνουμε” όσο γίνεται περισσότερο.
Τίποτα δεν είναι τελεσίδικα κακό. Όλα έχουν και κάποια καλή πλευρά, έστω θαμμένη σε μεγάλα βάθη, υπαρκτή όμως. Εδώ λοιπόν ο υλισμός, σε ομοιοπαθητική δόση, έχει να μας προστατέψει από τα μεταφυσικά ονειροπολήματα και να μας βοηθήσει να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Όχι όμως στην ρηχή πραγματικότητα των υλιστών, αλλά στην αληθινή πραγματικότητα που είναι υλική και πνευματική ταυτόχρονα. Δεν αναφέρομαι σε πολιτικές τοποθετήσεις, αυτές μ’ αφήνουν παντελώς αδιάφορο, αλλά σε στάσεις ζωής.
Τι σημαίνει λοιπόν πρακτικά η εξόφληση των λογαριασμών. Είναι το κλείσιμο των υποθέσεων για να μην διαιωνίζεται ο λεγόμενος “κύκλος ενσαρκώσεων”, δηλαδή οι συνέπειες των πράξεών μας.
Χρωστάτε κάπου; Δίνετε τα χρήματα, ζητάτε και μια συγνώμη, αν δεν έχετε χρήματα, προσφέρετε υπηρεσία, όλοι έχουμε κάτι να προσφέρουμε για να ξεχρεώσουμε. Αυτό τακτοποιεί τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος.
“Αιωρείται” μια ομιχλώδης παρεξήγηση; Κάντε μια ειλικρινή συζήτηση και κλείστε τις παρεξηγήσεις, αν δεν λύνεται, απλώς στείλετε καλή σκέψη και διάθεση, φεύγοντας μακριά.
Τα αντίστροφα ισχύουν και για μας. Αν κάνουμε π.χ. κάποια εξυπηρέτηση, ας ψάξουμε καλά μέσα μας αν η υπόθεση έχει κλείσει από την μεριά μας, ή αν αισθανόμαστε ότι μας οφείλουν και περιμένουμε ανταπόδοση, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζουμε το θέμα. Περιμένεις ο άλλος μόνος του να το σκεφτεί, διαβάζοντας την σκέψη σου, αυτή που εσύ δειλίασες να του εκμυστηρευτείς.
Η παράλογη λογική είναι ότι επειδή εμείς είμαστε δειλοί, ο άλλος υποχρεούται να έχει τηλεπάθεια και να ασχολείται συνεχώς στην ζωή του με το να μαντεύει τι σκεφτόμαστε, για να μην μας πληγώσει. “Ξέρεις κάτι; Εγώ σε εξυπηρέτησα πρόθυμα, αλλά πιστεύω ότι μου χρωστάς. Θέλω λοιπόν αυτό και αυτό…”. Αυτό σκεφτόμαστε, αλλά δεν το λέμε.
Αν δεν έχουμε το θάρρος να ξεκαθαρίζουμε τις υποθέσεις μας με ευθύτητα, τότε θα περιμένουμε αυτοί που νομίζουμε ότι μας οφείλουν ανταπόδοση για κάτι να το καταλάβουν μόνοι τους, διαβάζοντας με τηλεπάθεια την σκέψη μας (!!!) Αν δεν γίνει αυτό, γεμίζουμε κακία για την δήθεν αδικία που μας έγινε. Ποια αδικία όμως; Αφού είμαστε δειλοί, τι περιμένουμε; Να ζήσουμε χωρίς επιπτώσεις, το ίδιο καλά με αυτούς που έχουν το θάρρος της γνώμης; Η δειλία είναι διαφορετική από το θάρρος. Νομοτελειακά η ζωή ενός δειλού διαφέρει ποιοτικά από την ζωή ενός θαρραλέου.Αν βοηθήσαμε κάποιον αλλά θέλουμε αντάλλαγμα, δεν είναι απελευθερωτικό να του το ζητήσουμε και να μην “τρωγόμαστε” μέσα μας; Αλλιώς ας το ξεχάσουμε οριστικά, διαγράφοντας και το παραμικρό συναίσθημα ότι αδικηθήκαμε. Αν δεν το ξεχάσουμε να του το πούμε ευθέως, και είτε να μας δώσει το αντάλλαγμα και να ευχαριστηθούμε, είτε να μας το αρνηθεί και να το παραγράψουμε με μεγαλοψυχία.
Αν δεν ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα διάφορες εκκρεμότητες “σέρνονται” στην ζωή μας, με πολλές αρνητικές συνέπειες. Ξεκαθαρίζοντας με θάρρος τα πράγματα κλείνουμε παλιούς ανοιχτούς λογαριασμούς, κάθε είδους. Οικονομικούς, συναισθηματικούς κ.α. Κλείνουμε παλιούς κύκλους πληρώνοντας ή εισπράττοντας με οποιονδήποτε τρόπο χρειαστεί και ελευθερωνόμαστε. Σκεφτείτε.
Η υπόθεση οδηγείται στην όποια λύση της και τελειώνει εκεί. Οι σχέσεις μας με το άτομο αυτό ξεκαθαρίζουν και ή συνεχίζουν χωρίς ενδόμυχες κακίες και προστριβές, ή μαλώνουμε μια και καλή και χωρίζουμε. Ελευθερωνόμαστε οριστικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Δεν διαιωνίζουμε προβλήματα. Λύνουμε προβλήματα με άμεσο τρόπο. Δεν κινούμαστε υπογείως, ύπουλα και κρυφά. Ενεργούμε φανερά λέγοντας την γνώμη μας, κοινοποιώντας τις επιθυμίες και τις προθέσεις μας. Δεν κοιτάμε συνεχώς το συμφέρον μας, γιατί έτσι χάνουμε από αλλού. Δεν δημιουργούμε χρέη.
Δεν αναβάλλουμε τις λύσεις επειδή φοβόμαστε τις αλλαγές. Αυτή είναι ίσως η μια πλευρά του να εξοφλούμε το κάρμα μας και να μην δημιουργούμε νέες βασανιστικές οφειλές για το μέλλον. Δεν υπάρχει σε αυτό μεταφυσική θεωρία, αλλά τέχνη της ζωής. Έτσι επιταχύνουμε την εξέλιξή μας.
Πρακτικά κι απλά πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου