Δεν μπορειτε να ειστε ζωντανος, γιατι ειστε η ιδια η ζωη

 Αναμεσα στην αναμνηση και στο τωρινο υπαρχει μια βασικη διαφορα, η οποια μπορει να παρατηρηθει καθε στιγμη. Σε κανενα σημειο του χρονου δεν ταυτιζεται το τωρινο με την αναμνηση.

Αναμεσα σε αυτα τα δυο υπαρχει μια διαφορα ως προς το ειδος και οχι μονο ως προς την ενταση. Το τωρινο ειναι αναμφισβητητα τετοιο. Με καμια προσπαθεια θελησης η φαντασιας δεν μπορειτε να εναλλαξετε αυτα τα δυο. Τωρα, τι ειναι εκεινο που δινει αυτη τη μοναδικη ιδιοτητα στο τωρινο;. Το τωρινο ειναι πραγματικο, ενω υπαρχει μια αβεβαιοτητα γυρω απο την αναμνηση. Και αυτο γιατι, μια στιγμη πριν, η αναμνηση ηταν τωρινη, μια στιγμη μετα και το τωρινο θα αποτελει αναμνηση. Τι ειναι αυτο που καθιστα το τωρινο μοναδικο;

Προφανως, ειναι η αισθηση οτι ειστε παρων. Στην μνημη και στην προσδοκια υπαρχει ενα ξεκαθαρο αισθημα, οτι προκειται για μια νοητικη κατασταση που παρατηρειται, ενω στο τωρινο το αισθημα ειναι κυριως οτι ειστε παρων και σε επιγνωση.

Οπου κι αν πατε, την αισθηση του εδω και τωρα την κουβαλατε μαζι σας διαρκως. Αυτο σημαινει οτι ειστε ανεξαρτητος απο χωρο και χρονο, οτι ο χωρος και ο χρονος ειναι μεσα σε εσας, κι οχι εσεις μεσα σε αυτα. Η ταυτιση του εαυτου σας με το σωμα, που ειναι φυσικα περιορισμενο σε χωρο και χρονο, ειναι αυτη που σας δινει το αισθημα του πεπερασμενου. Στην πραγματικοτητα ειστε απειρος και αχρονος.

Δεν υπαρχει συνθεση πολλων εαυτων , μονο ενας Εαυτος υπαρχει και ειστε εσεις εκεινος ο Εαυτος. Ο εαυτος που ειστε, ειναι ο μονος Εαυτος που υπαρχει. Αποδιωξτε κι εγκαταλειψτε τις λανθασμενες σας ιδεες γυρω απο τον εαυτο σας και νατος, σε ολη του τη μεγαλοπρεπεια. Ο νους σας μονο ειναι εκεινος που εμποδιζει την αυτογνωσια.

Δεν υπαρχει αυτο το πραγμα που αποκαλειται νους. Υπαρχουν ιδεες και καποιες απο αυτες ειναι λανθασμενες. Εγκαταλειψτε τις λανθασμενες ιδεες, γιατι ειναι ψευτικες και παρεμποδιζουν την θεωρηση του εαυτου σας.

Οι βεβαιωσεις ειναι συνηθως λανθασμενες και οι αρνησεις σωστες.

Μονο με την αρνηση μπορει κανεις να ζησει. Η βεβαιωση ειναι σκλαβια. Το να αμφισβητειτε και να αρνειστε ειναι αναγκαιο. Ειναι η ουσια της εξεγερσης και χωρις εξεγερση δεν μπορει να υπαρξει καμια ελευθερια.

Δεν υπαρχει κανενας αλλος, δευτερος, η ανωτερος Εαυτος για να τον αναζητησετε. Εσεις ειστε ο υψιστος Εαυτος, μονο που πρεπει να εγκαταλειψετε τις ψευτικες ιδεες που εχετε για τον εαυτο σας. Και η πιστη και η λογικη σας λενε οτι δε ειστε ουτε το σωμα, ουτε οι επιθυμιες και οι φοβοι του, ουτε ειστε ο νους με τις φανταχτερες ιδεες του, ουτε ο ρολος που η κοινωνια σας εξαναγκαζει να παιξετε, το προσωπο που υποτιθεται οτι ειστε. Παραιτηθειτε απο το ψευτικο και το αληθινο θα αναδυθει απο μονο του.

Λετε οτι θελετε να γνωρισετε τον εαυτο σας. Ειστε ο εαυτος σας- δεν μπορειτε να ειστε τιποτε αλλο παρα αυτο που ειστε. Αραγε η γνωση ειναι χωριστη απο την υπαρξη; Οτιδηποτε μπορειτε να γνωρισετε με το νου σας, ειναι του νου σας, δεν ειστε εσεις, για τον εαυτο σας μπορειτε μονο να πειτε: Εγω ειμαι, εχω επιγνωση, μου αρεσει αυτο:..

Δεν μπορειτε να ειστε ζωντανος, γιατι ειστε η ιδια η ζωη. Αυτο που υποφερει ειναι το προσωπο που φανταζεστε οτι ειστε, οχι εσεις. Διαλυστε το μεσα στην επιγνωση. Προκειται για ενα σκετο σωρο αναμνησεων και συνηθειων. Απο την επιγνωση του απατηλου ως την επιγνωση της πραγματικης σας φυσης υπαρχει ενα χασμα, που ευκολα θα το διασχισετε, απο τη στιγμη που θα κατεχετε πληρως την τεχνη της καθαρης επιγνωσης.....