Ο αληθινός ΄Ερωτας είναι μια διαρκής ανταλλαγή πληροφοριών.

Ο άνθρωπος που μαζί του θα μπορέσουμε να ανακτήσουμε τις Μνήμες μας,
που θα μας κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον για την συνθετική εμπειρία
της Ζωής, που θα μας δείξει ένα νέο Σύμπαν για να βιώσουμε μαζί του, θα
παραμείνει μέσα στην αιωνιότητα της Ψυχής μας.

΄Οσο ένας άνθρωπος αναπτύσσεται πνευματικά, οι Μνήμες πάνε πιο βαθιά στο άχρονο της αιωνιότητας.

Το άνοιγμα της Ψυχής είναι σημαντικό στην διάρκεια του ΄Ερωτα…Να επιτρέψεις στον άλλον να διαβάσει μέσα σου, να «εκτεθείς» μαζί του σε έναν νέο Σύμπαν, από ότι στον συνηθισμένο σου κόσμο, είναι η Αρχή μιας πιο ουσιαστικής εμπειρίας της Ζωής, που δεν αφορά παρά την Ψυχή μας και τον τρόπο που εκείνη θέλει να βιώσει.

Συνήθως οι άνθρωποι φοβούνται να εκτεθούν. Η καρδιά περιφρουρείται από χοντρά κάγκελα προστασίας, γιατί είναι το πιο ευαίσθητο σημείο ενός ανθρώπου. Οι πληροφορίες που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι άνθρωποι είναι, συνήθως, μόνο διανοητικές, με όσα συναισθήματα μπορεί να περιέχει μια σκέψη και μια λέξη αγάπης.

Τα πιο βαθιά συναισθήματα, εκείνα που οριοθετούν την Ψυχή μας, παραμένουν πίσω από τον «φράχτη» της υλικής φύσης τους και αναχαιτίζονται από τον φόβο…
Ετσι χάνονται πολλές ευκαιρίες να αγγίξει ο ένας τον άλλον πιο βαθιά, εκεί που το άγγιγμα αποτελεί «θεραπεία» και η «θεραπεία» αποτελεί αιωνιότητα...

το άνοιγμα της Ψυχής χρειάζεται εχεμύθεια...
να εκφράζεις τα πιο βαθιά συναισθήματα της Ψυχής είναι ευλογία...
και να τα σέβονται είναι επίσης ευλογία...

έτσι οι Ψυχές αναγνωρίζονται πιο βαθιά...
έτσι η συντροφική σχέση υπερβαίνει τα στερεότυπα

οι Μνήμες είναι αυτές που μας ενώνουν μεταξύ μας…
ώστε να μην φτάσουμε στο σημείο να θέλουμε να τις ξεχάσουμε!

Η Αγάπη...

πόσα έχουν γίνει στο όνομά της! Αχ, πόσα...

πόσα η Ψυχή ψιθυρίζει, αλλά σβήνονται στον θόρυβο που κάνει η αγάπη στο όνομα της μικρής μας ζωής...

ναι να θυσιαστώ, αλλά να θυσιαστώ για κάτι Μεγάλο και τίποτα δεν υπάρχει πιο Μεγάλο από αυτό που διαρκεί Αιώνια...

Η Ζωή φαίνεται μικρή αν της αφαιρέσεις τον ΄Ερωτα...και η θυσία μηδαμινή αν της αφαιρέσεις το Θάρρος...

Κι αν κάποιος μου πει ότι ονειρεύομαι, θα του πω ότι Ονειρεύομαι όμορφα...Ταξιδεύω όμορφα, Μεγαλώνω όμορφα...Ερωτεύομαι όμορφα...

Ψυχή μου…λέει ο Ποιητής…

Είσαι, ψυχή μου, η κόρη που τη σβήνει
ολοένα κάποιος έρωτας πικρός,
που λησμονήθηκε κοιτώντας προς
τα περασμένα, κι έτσι θ' απομείνει.