Κάθε τι στη ζωή μας που ήρθε και νιώσαμε όμορφα μαζί του, είναι μία ήρεμη δύναμη. Μία δύναμη που μπορεί να μεταστρέψει κάθε μας λεπτό.
Αν εμείς για τα όμορφα που ήρθαν στη ζωή μας νιώθουμε ότι τέλειωσαν, ότι κάθε τι όμορφο τελειώνει, ας αναζητήσουμε μέσα σε αυτό το όμορφο, που ήταν κρυμμένο του ουτοπικό.
Μόνο κάτι ουτοπικό, δηλαδή ψεύτικο έχει διάρκεια και ημερομηνία λήξης. Το αληθινό, δεν πεθαίνει, δεν τελειώνει, απλώς αναπτύσσεται, εξελίσσεται και μεταστρέφεται σε πλούτο.
Αυτή η δύναμη του αληθινού έχει μέσα της την ταλάντωση. Η ταλάντωση αυτή δημιουργείται από τις όμορφες σκέψεις αλλά και το υπέροχο νιώθω. Το νιώθω όταν ενωθεί με τις σκέψεις, μας ανεβάζει εκεί ψηλά στον ουρανό. Μας οδηγεί να μεταστρέψουμε την ενέργειά μας.
Αντί για τη νοσταλγία που μπορεί να μας πιάνει και να μετατρέπουμε αυτό το όμορφο συμβάν σε πεσιμιστική δόνηση, η οποία αντί για εκτόξευση μας ρίχνει στο πάτωμα. Ας βάλουμε μέσα σε αυτή τη νοσταλγία τη γεύση της χαράς, του χαμόγελου και της πίστης.
Όλα αυτά τα όμορφα που μας έχουν συμβεί, που τα ζήσαμε με όλο μας το είναι, είναι μία περιουσία ανεκτίμητη. Και ο λόγος που έχουν μείνει στην καρδιά μας είναι αυτός, το ότι επιτρέψαμε σε εμάς, για εκείνη τη στιγμή να ενωθούμε με το Είναι μας. Τότε ήταν εναρμονισμένο όλο μας το σώμα, το μυαλό, η καρδιά και η ψυχή, στην ευλογία της στιγμής.
Αυτές τις στιγμές μπορούμε να τις κάνουμε χρήση ως διαλογισμό και να επαναφέρουμε τη δόνησή τους στο σώμα μας. Κλείνουμε τα μάτια μας και αναβιώνουμε τη στιγμή με σκοπό να κάνουμε την εκτόξευση μας προς τον ουρανό. Όσο πιο πολύ εναρμονίζομαι με τέτοιες στιγμές, αυτές όχι μόνο δεν τελειώνουν αλλά με προετοιμάζουν για να ζω συνέχεια μέσα από τον συγκεκριμένο δρόμο.
Ας σταματήσουμε λοιπόν τη φράση «όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν» και ας την κάνουμε «όλα τα ωραία Ποτέ δεν τελειώνουν».
Εμείς δίνουμε δρόμο τέλους, εμείς νιώθουμε τον πεσιμισμό και πέφτουμε συναισθηματικά και τελικά και βιωματικά αλλά και πρακτικά. Αφού κάνουμε τους προφήτες λέγοντας όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και όλο αυτό δεν μας αρέσει. Ας κάνουμε τους προφήτες υπέρ μας. Τίποτε δεν τελειώνει αν δεν το νιώσω πρώτα εγώ και πάντα μπορεί αυτό που τελειώνει να δώσει ώθηση για να δημιουργηθεί κάτι πολύ καλύτερο μέσα από την ανάλογη ταλάντωση. Με οδηγό το νιώθω και το σκέφτομαι.
Αν εμείς για τα όμορφα που ήρθαν στη ζωή μας νιώθουμε ότι τέλειωσαν, ότι κάθε τι όμορφο τελειώνει, ας αναζητήσουμε μέσα σε αυτό το όμορφο, που ήταν κρυμμένο του ουτοπικό.
Μόνο κάτι ουτοπικό, δηλαδή ψεύτικο έχει διάρκεια και ημερομηνία λήξης. Το αληθινό, δεν πεθαίνει, δεν τελειώνει, απλώς αναπτύσσεται, εξελίσσεται και μεταστρέφεται σε πλούτο.
Αυτή η δύναμη του αληθινού έχει μέσα της την ταλάντωση. Η ταλάντωση αυτή δημιουργείται από τις όμορφες σκέψεις αλλά και το υπέροχο νιώθω. Το νιώθω όταν ενωθεί με τις σκέψεις, μας ανεβάζει εκεί ψηλά στον ουρανό. Μας οδηγεί να μεταστρέψουμε την ενέργειά μας.
Αντί για τη νοσταλγία που μπορεί να μας πιάνει και να μετατρέπουμε αυτό το όμορφο συμβάν σε πεσιμιστική δόνηση, η οποία αντί για εκτόξευση μας ρίχνει στο πάτωμα. Ας βάλουμε μέσα σε αυτή τη νοσταλγία τη γεύση της χαράς, του χαμόγελου και της πίστης.
Όλα αυτά τα όμορφα που μας έχουν συμβεί, που τα ζήσαμε με όλο μας το είναι, είναι μία περιουσία ανεκτίμητη. Και ο λόγος που έχουν μείνει στην καρδιά μας είναι αυτός, το ότι επιτρέψαμε σε εμάς, για εκείνη τη στιγμή να ενωθούμε με το Είναι μας. Τότε ήταν εναρμονισμένο όλο μας το σώμα, το μυαλό, η καρδιά και η ψυχή, στην ευλογία της στιγμής.
Αυτές τις στιγμές μπορούμε να τις κάνουμε χρήση ως διαλογισμό και να επαναφέρουμε τη δόνησή τους στο σώμα μας. Κλείνουμε τα μάτια μας και αναβιώνουμε τη στιγμή με σκοπό να κάνουμε την εκτόξευση μας προς τον ουρανό. Όσο πιο πολύ εναρμονίζομαι με τέτοιες στιγμές, αυτές όχι μόνο δεν τελειώνουν αλλά με προετοιμάζουν για να ζω συνέχεια μέσα από τον συγκεκριμένο δρόμο.
Ας σταματήσουμε λοιπόν τη φράση «όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν» και ας την κάνουμε «όλα τα ωραία Ποτέ δεν τελειώνουν».
Εμείς δίνουμε δρόμο τέλους, εμείς νιώθουμε τον πεσιμισμό και πέφτουμε συναισθηματικά και τελικά και βιωματικά αλλά και πρακτικά. Αφού κάνουμε τους προφήτες λέγοντας όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και όλο αυτό δεν μας αρέσει. Ας κάνουμε τους προφήτες υπέρ μας. Τίποτε δεν τελειώνει αν δεν το νιώσω πρώτα εγώ και πάντα μπορεί αυτό που τελειώνει να δώσει ώθηση για να δημιουργηθεί κάτι πολύ καλύτερο μέσα από την ανάλογη ταλάντωση. Με οδηγό το νιώθω και το σκέφτομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου