Ελεύθερη Επιλογή… (καθ' ομοίωση του Θεού)

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου γύρω μας αποτελείται από μορφές ζωής που είναι προγραμματισμένες να αντιδρούν με συγκεκριμένους τρόπους σε συγκεκριμένα ερεθίσματα. Ίσως να μην ξέρουν γιατί το κάνουν κι εμείς μπορεί να μην ξέρουμε πώς το κάνουν, όμως δεν έχουν ελεύθερη επιλογή. Μια μέλισσα δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα μαζέψει γύρη κι ένας στρατιώτης δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα υπερασπιστεί την κυψέλη. Αν κάποια άτυχη χήνα αποφασίσει να ξεχειμωνιάσει στο Άσπεν, θα παγώσει όταν έρθουν τα χιόνια. Αυτό όμως δεν θα συμβεί ποτέ επειδή δεν έχει ελεύθερη επιλογή, είναι προγραμματισμένη να δράσει και να αντιδράσει με συγκεκριμένο τρόπο, αποφεύγοντας το χάος στον κόσμο της.

Αυτό παρατηρείται και στους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους οι οποίοι είναι μονογαμικοί, τουλάχιστον κάθε φορά που συναντιούνται για να ζευγαρώσουν. Ο δεσμός αυτός είναι ενσωματωμένος, όμως ακόμα και αυτή η συμπεριφορά έχει εναλλασσόμενα μοτίβα. Κατά τη διάρκεια των μακρών νυχτών στην Ανταρκτική, τα αρσενικά προστατεύουν και κρατούν το αυγό ζεστό ισορροπώντας το ανάμεσα στα πόδια τους, προσέχοντας να μην παγώσει και ταυτόχρονα το σκεπάζουν με το σώμα τους για πάνω από δύο μήνες. Μέσα στο κρύο και το σκοτάδι δεν τρώνε γι” αυτούς τους δύο μήνες.

Εν τω μεταξύ, τα θηλυκά περπατούν 130 χιλιόμετρα προς τον ωκεανό, για να φέρουν τροφή στους νεοσσούς όταν θα βγουν από τα αυγά και όλο αυτό το διάστημα παχαίνουν. Όταν έχουν παχύνει αρκετά, παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής για να συναντηθούν με τα αρσενικά και μαζί να φροντίσουν τα μικρά τους. Αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο, όμως ο δεσμός αυτός μπορεί να σπάσει αν δεν μεταφερθεί σωστά το αυγό στον πατέρα πριν φύγουν τα θηλυκά. Αν η μεταφορά δεν γίνει γρήγορα και το αυγό παγώσει, τότε ο δεσμός σπάει και το ζευγάρι χωρίζει. Το ένστικτό τους λέει πως ο λόγος για να μείνουν μαζί δεν ισχύει πλέον, γιατί το αυγό δεν θα εκκολαφθεί. Ακόμα και αυτή η συμπεριφορά υπαγορεύεται από τη φύση τους και από την έλλειψη ελεύθερης επιλογής.

Εμείς οι άνθρωποι, το γένος homosapiens, είμαστε τυχεροί εδώ στον πλανήτη ελεύθερης επιλογής, επειδή απ” ό,τι φαίνεται είμαστε οι μόνοι οι οποίοι επιτρέπεται να κάνουμε άνω-κάτω τη ζωή μας με τις παράλογες ιδέες και τις ασύνετες επιλογές μας. Αν αποφασίσουμε να δεθούμε σε ένα μεταξωτό ύφασμα και να πηδήξουμε από ένα αεροπλάνο, μπορούμε να το κάνουμε. Οποιοδήποτε άλλο ζώο θα κουλουριαζόταν ενστικτωδώς, γνωρίζοντας τον κίνδυνο. Κι εμείς το γνωρίζουμε, αλλά έχουμε ελεύθερη επιλογή και αν θέλουμε να κάνουμε συναρπαστικά πράγματα, τότε μπορούμε να τα κάνουμε. Μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον μας. Κανένα άλλο ζώο δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Πρέπει να υπακούσουν τυφλά τους νόμους της φύσης οι οποίοι τα δένουν, ενώ εμείς όχι. Εκείνα ζουν τις προγραμματισμένες ζωές τους, ακολουθώντας τα συμβόλαιά τους. Αυτό κατά κάποιον τρόπο, είναι πλεονέκτημα. Ξέρουν πάντοτε τι να κάνουν – σε όλες τις περιπτώσεις- και όλα ζουν την ίδια ζωή με τα ίδια ερεθίσματα. Και το κάνουν αυτό επειδή δεν σκέφτονται τους εαυτούς τους πέρα από τις ενστικτώδεις συμπεριφορές για τις οποίες είναι προγραμματισμένα.

Αυτό δεν ισχύει σε εμάς, γιατί είμαστε φτιαγμένοι καθ” ομοίωση του Θεού, κάτι που μπορεί να αποτελεί την πιο παρεξηγημένη δήλωση, επειδή οδηγεί τους ανθρώπους σε λάθος κατεύθυνση λόγω της οπτικής τους για την ίδια τους τη φύση. Η φράση «Καθ” ομοίωση του Θεού» αναφέρεται στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ. Αντίθετα με όλες τις υπόλοιπες μορφές ζωής στον πλανήτη ελεύθερης επιλογής, μόνο εμείς την έχουμε. Μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον μας και το κάνουμε αυτό με κάθε μας επιλογή. Όσο πιο μακρόπνοες είναι αυτές οι επιλογές, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα αλλαγής του μέλλοντός μας και της μοίρας μας. Μπορούμε να ενεργήσουμε σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες μας και να κάνουμε ανόητα πράγματα τα οποία μπορεί να μας τραυματίσουν ή να μας σκοτώσουν, αν το θελήσουμε. Οι λάτρεις της περιπέτειας ρισκάρουν συνεχώς για τον ενθουσιασμό και την έκρηξη αδρεναλίνης.

Παλιά οδηγούσα μηχανή – ήταν επιλογή μου – αν και αυτή η επικίνδυνη επιλογή με έκανε να χτυπήσω, όταν και αποφάσισα ότι η επιλογή να καβαλάω μηχανή ήταν μια πρόσκληση για να κάνω ζημιά στο σώμα μου. Για τα τρακαρίσματά μου με τα αυτοκίνητα έφταιγαν αναπόφευκτες καταστάσεις. Στο πρώτο ατύχημα, ο οδηγός πέρασε κόκκινο φανάρι και με χτύπησε μετωπικά και στη δεύτερη περίπτωση ο μπροστινός μου έβγαλε αριστερό φλας, άλλαξε γνώμη και έστριψε δεξιά πέφτοντας επάνω μου, ρίχνοντάς με πάνω σε μια κολόνα. Αυτή τη φορά είχα μόνο μερικά σπασμένα πλευρά, κάταγμα στο κρανίο και διάσειση. Τα πάνω δόντια μου ήταν στην άσφαλτο και είχα ένα μαυρισμένο μάτι και αρκετούς μώλωπες. Η ελεύθερη επιλογή μου για το μεταφορικό μου μέσο δεν μου έκανε καλό. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως μπορούσα να αλλάξω γνώμη όταν σκέφτηκα ότι οι πιθανότητες να επιζήσω από μια επαφή με ένα αυτοκίνητο ήταν μικρές και μίκραιναν μέρα με τη μέρα. Έτσι, μέσω της ελεύθερης επιλογής μου, άλλαξα συμβόλαιο.

Έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο, όμως δεν τα καταφέρνουμε τόσο καλά μέχρι τώρα, όπως φαίνεται από τα επίπεδα της μόλυνσης, της αποψίλωσης των δασών και των συγκρούσεων μεταξύ μας, οι οποίες προκαλούν δυστυχία σε πολλούς. Το μόνο που δεν μπορούμε να πούμε ότι προκαλέσαμε εμείς είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη. Αυτό είναι μύθος. Είναι ένας φυσικός κύκλος και βρισκόμαστε στην κορύφωση του παγκόσμιου καλοκαιριού, αντίθετα με όσα λέει ο AlGore και οι ανόητες ιδέες του για το θέμα. Η Γη έχει περάσει από πολλούς κύκλους, από εποχές παγετώνων σε παγκόσμια καλοκαίρια πολλές φορές και δεν ευθύνεται η δική μας παρουσία ή η παρέμβασή μας στη φύση. Μπορεί να βάλαμε κι εμείς λίγο το χεράκι μας, αλλά ακόμα κι αν δεν υπήρχαν άνθρωποι στη Γη, πάλι θα έκανε τον κύκλο της των 25.000 ετών. Χαρείτε λοιπόν, γνωρίζοντας πως είμαστε αυτοί που μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά στη ζωή μας, είμαστε δημιουργοί και μπορούμε να φτιάξουμε έναν κόσμο όπως θέλουμε να είναι… όταν αποκτήσουμε τη σοφία που χρειάζεται και αρχίσουμε να ασκούμε την κρίση μας προς μια κατεύθυνση η οποία θα δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο, ελεύθερο από τα δεινά και τον πόνο που βλέπουμε γύρω μας σήμερα.

Τα ζώα δεν μπορούν να το κάνουν αυτό για εμάς επειδή εκείνα είναι προγραμματισμένα, ενώ εμείς όχι. Άρα λοιπόν είναι στο χέρι της ανθρωπότητας να αλλάξει τον κόσμο. Σύμφωνα με τον μαθηματικό τύπο που υπολογίζει πόσοι άνθρωποι θα χρειαστούν για να αλλάξει ο κόσμος, είναι εκπληκτικό πως για έναν πληθυσμό εννέα δισεκατομμυρίων, μόνο δέκα χιλιάδες επικεντρωμένοι στην παγκόσμια ειρήνη και ευημερία, που θα παράγουν συναισθήματα πως αυτό έχει κιόλας συμβεί, εκπέμποντάς τα στο κοσμικό δίκτυο – το Σύμπαν – θα αλλάξουν τη στάση του πληθυσμού ολόκληρης της Γης. Σκεφτείτε το αυτό για λίγο, μόνο η τετραγωνική ρίζα του ενός τοις εκατό του πληθυσμού κάθε δεδομένη στιγμή είναι αρκετή για να αλλάξει τα πράγματα για ολόκληρο τον πληθυσμό, οπότε ας αρχίσουμε να το κάνουμε. Επικεντρωθείτε στο να φέρετε έναν νέο κόσμο, έναν κόσμο γεμάτο ειρήνη και αγάπη, φροντίδα για τους άλλους κι έτσι θα αλλάξετε ολόκληρη τη Γη φέρνοντας ΑΓΑΠΗ στο προσκήνιο και σπρώχνοντας τον φόβο πίσω στις σκιές στις οποίες ανήκει.