(Νεο)ελληνικές μεταφράσεις της "Αγίας Γραφής" - Ο καθαγιασμός και η νομιμοποίηση της ευσεβούς παραχάραξης και πλαστογραφίας των «ιερών» κειμένων

Για να σκεπαστεί η ιστορική αλήθεια για τα πραγματικά γεγονότα που σχε­τί­ζονταν με την δράση του Ιησού οι κατά καιρούς παράγοντες της χρι­στι­ανικής Εκ­κλησίας εκτός από την καταστροφή αρχείων και το κάψιμο βιβλι­ο­θηκών που πε­ρι­εί­χαν αποκαλυπτικά στοιχεία, την τρομοκράτηση των αν­θρώπων που ήξεραν, καθώς και την λογοκρισία με προσθαφαιρέσεις στα αρχικά κείμενα των Eυαγγελίων, απα­γόρευαν ακόμη και το διάβασμα του πιο επίσημου βιβλίου της, δηλαδή της «θεόπνευ­στης» Βίβλου. Και όταν οι απαγορεύσεις έπαψαν να έχουν αποτελεσμα­τικότητα πέ­ρασαν στην απόκρυψη των αποκαλυπτικών στοιχείων μέσω των εγκεκριμένων από αυτήν «μετα­φράσεων» από διάφορους καλοθελητές μεταφραστές-παραφραστές. Για την ιστορία των απαγορεύσεων και των μεταφράσεων παρατίθεται παρακάτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο «ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ» του Ιωάννου Καραβιδόπουλου καθηγητή στην Θεολογική σχολή του ΑΠΘ καθώς και δείγματα μετάφρασης-παράφρασης τμημάτων της Καινής Διαθήκης των Ι. Κο­λιτσάρα και Π. Τρεμπέλα (μιλάμε για μεταφράσεις επισήμως αποδεκτές από την ελληνική Εκκλησία).
Τέτοιες μεταφράσεις-παραφράσεις όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται από «πιστούς», ιερωμένους και μη, που σε άλλες περιπτώσεις για άσχετα και ασήμαντα ζητήματα βγαίνουν στους δρόμους, αλλά τυχαίνουν και της ευλο­γί­ας τους, όπως μά­λιστα βεβαιώνεται σε όλες τις μεταφράσεις, για να «νομι­μο­ποιηθεί» κατά το σύν­ταγμα η κάθε μετάφραση αφού «Η εις άλλον γλωσσι­κόν τύπον απόδοσις τούτου άνευ της προηγουμένης εγκρίσεως της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος και εν Κωνσταντινουπόλει Με­γά­λης του Χριστού Εκκλησίας απα­γορεύεται απολύτως». Παλαιότερα μά­λι­στα το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έλεγε, ότι το διά­βα­σμα από το αρ­χαί­ο κείμενο ακόμη και αν κάποιος δεν το καταλαβαίνει τον «αγι­άζει», ενώ είναι περιττό και ανώφελο το διάβασμα από μετάφραση σε κατα­νο­η­τή γλώσ­σα. Και για να παραμείνει στο σκοτάδι η ιστορική αλήθεια για τον Ιη­σού δεν δίστασαν να βγουν στους δρόμους προκαλώντας πολιτική ανατα­ρα­χή με ανα­τροπή κυβέρνησης, αλλά και αιματηρά επεισόδιά με δεκάδες νε­κρούς και τραυ­μα­τί­ες στις αρχές του 20ου αιώνα, στα «Ευαγγελικά», όταν επιχειρήθηκε από ημερήσια εφημερίδα η μετάφραση του αρχαίου κειμένου των Ευαγγελίων.
Για να φανταστεί κάποιος καλύτερα το μέγεθος του παραλογισμού ή της σκο­πιμότητας, ας αναλογιστεί το ενδεχόμενο, οι πανεπιστημιακοί δάσκα­λοι να αποφαι­νόταν, ότι η παρακολούθηση της αρχαίας τραγωδίας και κω­μωδίας των Αισχύλου, Σοφοκλή, Αριστοφάνη είναι απόλαυση ή ότι είναι δι­δακτική, αν το έργο παίζεται στην αρχαία γλώσσα, ενώ η παρακολούθηση είναι περιττή και ανώφελη αν γίνεται στην δημοτική γλώσσα, ή το ίδιο για Ιλι­άδα και Οδύσσεια, ή ότι το διάβασμα των βιβλίων για Μαθηματικά και Φυ­σική γραμμένων από επιστήμονες κύρους με Νόμ­πελ, αλλά σε κατανοητή γλώσσα είναι ανώφελο και είναι ωφέλιμο αν δια­βά­ζε­ται από κείμενο σε ξένη-δυσνόητη γλώσσα. Πως τα «θεόπνευστα» κείμενα πάσχουν από τέτοιες «αδυναμίες», μόνο θεολόγοι μπορούν να το αποδεχτούν!
Δυστυχώς κανείς από τον πολύ κόσμο, που πιστεύει, δεν διαβάζει τα Ευαγ­γέ­λια, είτε γιατί δεν μπορεί να τα καταλάβει, είτε γιατί τρέμει να υποθέ­σει οτιδήποτε άλλο εκτός αυτών που υποστηρίζει η Εκκλησία, αλλά έχει μόνο την Βίβλο σαν ιερό αντικείμενο, φυλαχτό. Μάλιστα ούτε οι ολοφάνερες αντι­φά­σεις της Βίβλου γίνονται αντιληπτές ακόμα αν και τα αντιφατικά σημεία δεν απέχουν παρά μόνο 3-4 σειρές στο ίδιο κείμενο...
Ακολουθεί ένα επεισόδιο που το αναφέρουν οι τρεις ευαγγελιστές, για υπο­σχέσεις υλικών παροχών του Ιησού στους μαθητές του, που δείχνει κι αυτό καθαρά την πραγματική πρόθεση του Ιησού τελείως διαφορετική από ότι θα πίστευαν οι χριστιανοί, τόσο που αν τους το πεις σου απαντάνε ότι: «Τέτοια πράγματα δεν γρά­φει η Καινή Διαθήκη, από το μυαλό σου τα κατέ­βασες!». Για τέτοιους λόγους τα «θεόπνευστα» κείμενα έχουν τόσες «τρύπες», ώστε να χρειάζονται μεγάλα μπαλώματα από μεταφραστές-παραφραστές, όταν πια δεν μπο­ρεί να επιβληθεί απαγόρευση του διαβάσματος της Καινής Διαθήκης.
Το τονισμένο κείμενο, αφορά τις μεταφραστικές παρεμβολές και παραχαράξεις.

Κατά Λουκάν (22: 35-38)	Κατά λέξη μετάφραση	Μετάφραση Κολιτσάρα	Μετάφραση Τρεμπέλα
35. Και είπεν αυτοίς. Ότε απέστειλα, υμάς άτερ βαλλαντίου και πήρας και υποδημάτων, μη τινός υστερηθήκατε; Οι δε είπον. Ουδενός.	35, Και είπε σ’ αυτούς. Όταν σας έστειλα χωρίς χρήματα και τρό­φιμα και παπούτσια, μή­πως στερηθήκατε τίποτα; Κι’ αυτοί είπαν. Τίποτα.	35. Και είπεν εις αυτούς. «Όταν σας έστειλα κατά την πρώτην περιοδείαν σας χωρίς χρήματα, χωρίς ταξιδιωτικό σακκίδιο και χωρίς υποδήματα, μήπως εστερηθήκατε τίποτε;». Εκείνοι δε απάντησαν. «Όχι τίποτε δεν εστερηθήκαμε».	35, Και προαναγγέλλων εις αυτούς, ότι εις το μέλλον όλων η πίστης θα εδοκιμάζετο, τους εί­πεν. «Όταν εις την πρώ­την σας περιοδείαν σας έστειλα χωρίς βαλλάντιον και χωρίς σάκκον ταξιδιωτικόν και υποδήματα, μήπως εστερηθή­κα­τε τίποτα;». Αυτοί δε είπαν. «Όχι, δεν στερηθήκαμε τίποτα».
36 Είπεν ούν αυτοίς. Αλλά νυν ο έχων βαλάντιον αράτω, ομοίως και πήραν, και ο μη έχων πωλήσει το ιμάτιον αυτού και αγοράσει μάχαιραν.	36. Είπε λοιπόν σ’ αυτούς. Τώρα όμως όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει μαζί του, το ίδιο αν έχει τρό­φιμα για ταξίδι και όποιος δεν έχει μαχαίρι να πουλήσει και τα ρούχα του και να αγοράσει μαχαίρι.	36. Είπεν λοιπόν εις αυτούς. «Τα πράγματα τώρα αλλάζουν και πρέπει να είσθε συνετοί και προνοητικοί, διότι θα συναντήσετε δυσκολίες. Εκείνος που έχει βαλάντιον, ας το πάρει μαζί του, διότι θα του χρειασθούν χρήματα, προς συντήρησίν του. Το ίδιο ας κάμη και εκείνος που έχει σακίδιο. Ας το πάρει γεμάτο τρόφιμα και ας πωλήση το ένδυμα του εκείνος που δεν έχει μάχαιρα, διά να αγοράσει. (Με τα λόγια μου αυτά δεν θέλω να σας συστήσω ποτέ να οπλισθήτε με φονικά όργανα,διά να αντισταθείτε εις τους εχθρούς σας, αλλά θέλω να σας κάμω να εννοήσετε καλά, ότι θα συναντήσετε θανασίμους εχθρούς διά το όνομά μου, απέναντι των οποίων πρέπει να φέρεσθε με σταθερότητα και με σύνεσιν. Δι' αυτό πρέπει να οπλισθείτε με τα πνευματικά όπλα της πίστεως και της αρετής).	36. Είπε λοιπόν εις αυτούς. «Τα πράγματα τώρα άλλαξαν και πρέ­πει να οπλισθήτε με σύνεσιν και να έχετε πάντοτε εις τον νουν σας, ότι περικυκλώνεσθε από εχθρούς. Τώ­ρα εκείνος, που έχει βαλλάντιον, ας το πάρει μαζί του, διά να έχει χρή­ματα προς αγοράν των αναγκαίων διά την συντή­ρησίν του. Το ίδιο ας κάμη και αυτός που έχει σάκκον, Ας τον πάρη μαζί του γεμάτο με τρό­φιμα. Δεν θα εύρε­τε πλέον την φιλόξενον προ­θυ­μίαν και υποδο­χήν, που συναν­τήσατε εις την πρώτην περιο­δείαν σας. Και εκείνος που δεν έχει μάχαιραν, ας πωλήσει και αυτό το ρούχο του και ας αγοράση μά­χαιραν. Δεν θέλω να είπω με αυτό, ότι σας επιτρέπε­ται εις την βίαν να αντιτάσσετε την βία. Ούτε ότι έχετε δικαίωμα διά της μάχαιρας να επιδιώξετε την διάδοσιν του Ευαγγελίου. Αλλ’ απλώς διά ζωη­ράς εικόνος θέλω να παραστήσω, ότι ο παρών καιρός εί­ναι καιρός αμύ­νης και ότι θα αντιμετωπίσετε θανατηφόρους επιβουλάς και εχθρότητα».
37. Λέγω γαρ υμίν ότι έτι τούτο το γεγραμμένο δει τελεσθήναι εν εμοί, το μετά ανόμων ελογίσθη. Και γαρ τα πε­ρί εμού τέλος έχει.	37. Σας λέω ότι είναι γραφτό μου να παρανομήσω. Και έτσι όσα σχετίζονται με μένα να τελειώσουν.	37.«Ο άσπονδος πόλεμος έχει αρχίσει εναντίον μου. Διότι σας λέγω ότι πρέπει να εκπληρωθεί εις εμέ τώρα και τούτο ακόμα, που έχει γραφή από τον προφήτη Ησαϊαν, το: και μεταξύ ανόμων και κακούργων συγκαταριθμήθηκε, διά να τιμωρηθή μαζί με αυτούς ως άνομος. Πρέπει να γίνει και αυτό, διότι όσα έχουν προφητευτεί περί εμού παίρνουν τώρα τέλος και πλήρη πραγματοποίηση».	37. «Ότι δε τώρα ήλθαν καιροί διωγμών και επιβουλών, αποδεικνύεται από αυ­τά που μετ’ ολί­γον θα συμβούν εις εμέ. Διότι σας λέ­γω, ότι μαζί με τα τόσα άλλα, που επληρώθησαν, πρέπει να πληρωθή και να επαλη­θεύση εις εμέ και αυτό, που έχει γραφή εις τον προφήτην Ησαΐ­αν. Δηλαδή το και μεταξύ των ανό­μων και κακούρ­γων κατετάχθει διά να τιμω­ρηθή μαζί με αυτούς ως άνομος. Πρέπει δε να επαλληθεύ­ση και ο προφη­τικός αυ­τός λόγος εις εμέ, διότι όσα εγρά­φησαν και προφητεύθησαν δι’ εμέ λαμβάνουν τώρα τέλος και πραγματοποίησιν πλήρη».
38. Οι δε είπον. Κύριε, ιδού μάχαιραι ώδε δύο. Ο δε είπεν αυτοίς. Ικανόν εστί.	38. Κι αυτοί είπαν Κύριε να εδώ υπάρχουν δυο μαχαίρια. Κι αυτός τους είπε. Φτάνει πια.	38. Οι δε μαθηταί, που δεν εκατάλαβαν το αλληγορικόν νόη­μα των λόγων του, είπαν: «Κύριε, ιδού , υπάρχουν εδώ δύο μάχαιραι». Ο δε Κύ­ριος είπε. «Φθάνει ως εδώ. Ας σταματή­σω­με την συζήτη­σιν».	38. Οι μαθηταί όμως δεν καταλά­βαιναν την σημα­σίαν των λόγων αυτών του Κυρί­ου και του είπαν: « Κύριε ιδού εδώ υπάρχουν δύο μά­χαιραι». Ο δε Κύρι­ος είπεν εις αυ­τούς. «Δεν εννοείτε τι σας λέγω. Φθά­νει λοι­πόν. Ας μη εκτει­νώμεθα εις περαιτέρω συζήτησιν».